Na een snelle check kom ik tot de conclusie dat Ieper momenteel ondervertegenwoordigd blijkt op mijn blog… Niet zo verwonderlijk natuurlijk voor een stad waar ik slechts sporadisch en doorgaans in familiale context kom. En met de recente verhuis van Souvenir naar Gent, mag ik nog een reden schrappen om daar uit eten te gaan… Het moet wel gezegd dat het nieuwe kunstwerk van 600.000 beeldjes op het domein Palingbeek naar aanleiding van 100 jaar Eerste Wereldoorlog mij – behalve familie – een extra reden geeft om naar de Westhoek te trekken. Buiten Souvenir prijkten trouwens het onvermijdelijke In ’t Klein Stadhuis en De Fonderie als Ieperse stekjes op mijn ‘lekker eten’ pagina.
Genoeg intro over uit eten in Ieper! Misschien even focussen op het waarom van ons recentste diner in de stad van de Lakenhallen, de Menenpoort en de Vestingen: de geboorte van Isa, ook wel mijn metekindje of het derde kindje van mijn zus.
Na de traditionele champagne in de kraamkliniek krijgt iedereen honger en worden er eetplannen gesmeed. Wij besluiten om samen met Georges en mijn ouders ergens in de buurt van de grote markt te dineren vooraleer naar Gent terug te rijden. Onderweg van Jan Yperman krijgen we een telefoontje: mijn pa reserveerde in ’t Leetvermaak, vlakbij de Leet. En er zou plaats zijn voor de kinderwagen van (inmiddels slapende) Georges…
Mijn tantes (langs de kant van de Vindevogels) blijken er vaste klant, mijn ouders komen er iets minder. Ik ben vooral tevreden dat we eens niet in ’t Klein Stadhuis belanden. Op een houten verhoog – dat volgens mijn moeder tevens dienst doet als podium tijdens de optredens die ’t Leetvermaak op regelmatige basis organiseert – staan twee ronde tafels met vier rieten stoelen. Wij mogen één van die tafels bezetten en de kinderwagen van Georges kan er inderdaad in alle rust naast staan. We zijn klaar om een etentje lang over pasgeboren Isa te praten!
Ondertussen wordt de relatief beperkte kaart bestudeerd. Ter aanvulling staan er nog enkele suggesties op het krijtbord: een tajine van kip, citroen en olijven en een Spaanse cataplana met lotte, scampi, mosselen en venusschelpen (€ 23). Mijn vader zwicht voor het vispannetje uit Spanje. Ondertussen maakt ook de rest een keuze: witloofgratin (€ 13) voor mij, rundsbrochette met bordelaisesaus (€ 22) voor mijn vriend, sla met warm geitenkaasje, gebakken spek en appelblokjes (in een voorgerechtportie – € 14) voor mijn moeder die enkel met een klein hongertje zit.
De keuken bij ’t Leetvermaak typeer ik als complexloos en degelijk, een waar eetcafé… Voor mij is het een plek waar je evengoed komt voor een paar pintjes of een zwaarder biertje en bij een opkomend hongergevoel nog iets te eten aan je rekening toevoegt.
Ik geniet van mijn in hesp gerolde witloofjes. Ze smaken absoluut huisgemaakt, zoals mijn mama ze ook een paar keer voor ons klaarmaakte de laatste maanden – want ik moet toegeven dat ik deze klassieker nog bitter weinig zelf bereid. De laatste jaren zijn gegratineerde gerechten met kaassauzen quasi volledig uit ons menu geschrapt. Dan smaakt zo’n authentieke Vlaamse keuken van tijd tot tijd des te meer, denk maar aan mijn vrij lyrische woorden over onze kennismaking met Paulette en Famkes chicons in espe.
Ziezo, Isa werd bij deze officieel verwelkomd in de familie! En dan volgen de babyborrel en het doopfeest nog…