Een nieuw adres in Gent, een omweg waard. Ik moet eerlijk toegeven dat we er in eerste instantie straal voorbij zijn gereden wegens op zoek naar de Reep. Maar Huiskamer Ernest is dus gevestigd in de Bisdomkaai, op de hoek met de Sint-Jacobsnieuwstraat. Deze huiskamer is licht, met hoge ramen en een zwak voor design met een verhaal. Je ziet dan ook overal originele stukken staan, van stoelen over tafels tot gezelschapsspellen. Zoals het schaakbord hieronder.

Bestellen doe je bij Huiskamer Ernest aan de toog, daar bekijken we de drink- en eetopties. Uiteindelijk houden we het op een Kombucha Classic voor haar (€ 2,20) en een cava voor hem (€ 3). Even is het twijfelen over die spotgoedkope (€ 15) fles cava, maar het is nog te vroeg op de dag om al voluit te gaan.

En wat kun je nu precies allemaal doen in die huiskamer? Zo’n beetje vanalles: design, kunst, muziek, workshops, living life!

Hapjes zijn slechts in beperkte mate beschikbaar, denk olijven, kaas, portie gemengd, droge worst en croque uit het vuistje. Wat mij overigens opvalt, is dat de droge worst speciaal ontwikkeld is door slagerij Henk uit Mariakerke. Mariakerke? Dat is onze kant van ’t stad, dus daar gaan we zeker eens langs. Voor droge of iets nattere worst.

We houden de agenda op Facebook en de website zeker in het oog. Het is een aanlokkelijk idee, zo’n verlengstuk van je eigen living.

Het Antwerpse Damplein heeft wel wat gelijkgestemde horeca in petto: Zum, Zeppelin (nog niet geweest) en Caravan. Deze laatste leek mij perfect om iets te eten vooraleer naar de 2 km verderop liggende Lotto Arena te trekken. Dus belde ik ’s morgens of we ’s avonds om 18u langs konden komen met 2 personen. Geen enkel probleem!

Wegens stomweg vergeten te zijn dat de E34 in Vrasene na het ongeval met de waterstofgasflessen nog steeds volledig afgesloten blijft, komen we met enige vertraging aan op de Dam. Parkeren lukt moeiteloos voor de deur, onze reservatie ligt door middel van een bierkaartje klaar in een gezellige tweede ruimte. Jawel, de term ‘kringloopwinkelrestaurant’ (ik citeer zone/03) is hier aan de orde! Het resultaat is een übergezellige zaak waar je de ganse dag terecht kunt voor ontbijt, lunch, taart of diner.

We bekijken de menukaart bij het hoofdstuk ‘grote honger’ en het krijtbord met een aantal suggesties. Omdat we toch wat twijfelen, vragen we alvast een cava en nog even bedenktijd. Uiteindelijk beslist mijn wederhelft om voor de vol-au-vent met krieltjes (€ 15) te gaan; ikzelf denk voor een Netsky concert wel wat vettigheid te kunnen gebruiken en bestel de ‘fat mickey classic burger’ met cheddar (€ 15). Qua uitleg staat daar op de kaart ‘americain natuur, spek, gebakken ui, huisgemaakte ketchup en krieltjes’ bij. En graag nog een portie gemarineerde olijven (€ 4,50) om de cava te begeleiden.

Die glazen hebben we ondertussen gekregen en blijken opvallend goed gevulde kuipen bubbels te zijn – een Foursquare tip waard! Steeds meer mensen komen aan bij Caravan, wij prikken olijven en beslissen om na de cava over te schakelen op Geuze Boon.

Niet veel later volgen onze grote witte borden: vol-au-vent aan de overkant, de burger bij mij. De slaatjes (sla, komkommer, gemarineerde rode kool (denk ik, misschien gewoon radicchio), rode biet, bladpeterselie en groene pesto) en de gebakken krieltjes zijn identiek. Aan beide kanten van de tafel klinkt goedkeurend bestekgeluid… Een burger eten blijft een uitdaging, maar ik ga die graag aan voor dit eerlijk en homemade exemplaar. De krieltjes zijn een dubbele portie koolhydraten, maar ik maal er niet om en werk ze met smaak naar binnen. Ik moet mijn best doen om mijn bord leeg te krijgen, de vol-au-vent aan de overkant verdwijnt in een recordtempo. Zoals de zone/03 eveneens vermeldt, bevat de vol-au-vent behalve kip en gehaktballetjes geen champignons. Hij klaagt echter niet, houdt zelfs al langer van dit adresje als lunchplek when in Antwerp. 

Iets onnozels wat mij steeds vaker opvalt en lichtjes ergert: borden met een brok af… Eerder deze week viel het mij op bij J.E.F. en nu opnieuw bij Caravan.

Desalniettemin wrap ik Caravan up als een adresje naar mijn hart: sympathiek, eerlijk, democratisch en oprecht lekker. Voor herhaling vatbaar! Bij voorkeur op een zomerse (zon)dag wanneer Park Spoor Noord vol picknickers zit en de terrassen op het Damplein idem dito met dorstigen en hun kleine hongertjes.

Het moet gezegd, het is met enige argwaan dat ik mij op een vrijdagmiddag richting Chess Café in de Ottergemsesteenweg (Zuid!) begeef – als onderdeel van mijn copywriting research. Mijn gezelschap wacht mij voor de deur op en we komen binnen in een donker ingerichte zaak die volgens een wilde schatting voor 40% gevuld zit.

Het concept is gekend: wok (al dan niet à volonté) zelf samenstellen. Op de kaart staan tijdens de lunch echter ook wat belegde broodjes en pasta’s, maar logischerwijs laten we die links liggen. Het is zoals stoofvlees met frieten bestellen bij een Italiaan. We kiezen voor de wokformule van € 10 met soep (die we skippen) en één bord wok.

In de verstoog liggen volgens hun website een 40tal verse ingrediënten. Eerst de groenten: op mijn bord komen sojascheuten, blonde champignons, shiitake, ui, broccoli, bamboescheuten en Chinese kool te liggen. Uit het vlees- en visaanbod pik ik de visopties: wat inktvisringen, zalm en scampi. Nog wat mie en ik kan naar de wokbar waar ik de saus en de kruiden moet selecteren. Bij de sauzen waag ik mij aan de meest pikante die aangeduid wordt met drie rode pepers: Korea hot fire. Als dat maar goed komt… Wat de kruiden betreft ga ik voor de koriander.

De wokchef neemt mijn bord aan en blancheert de groenten en de vis van mijn keuze even in zo’n mandje dat je ook in pastazaken ziet. Daarna gaat alles hoogstens twee minuten de wok in. Hij werkt eerst verkeerdelijk af met gebakken uien (geen erg!) en corrigeert vervolgens met de koriander. Eens op mijn plaats wacht daar tevens een kommetje met gestoomde rijst op consumptie.

De foto doet het eten niet echt eer aan. Hun nogal nonchalante wijze van opdienen evenmin; de randen van het bord even schoonvegen na het uitstorten van de wok lijkt mij een kleine moeite. Maar soit, het gerecht overtreft mijn lage verwachtingen. Ik eet goedkoop, vlot, vers, lekker en bovenal pikant! Gelukkig heb ik een cola light en rijst om dat Koreaanse vuur wat te blussen.

Met die ligging buiten het stadscentrum richt Chess Café zich met hun à volonté en groepsformules voornamelijk op grotere gezelschappen: studenten, after-workers, … Volgende keer neem ik een vrachtje collega’s mee!

Volgens mijn redenering dat je in een land zo vaak als mogelijk de keuken van de ex-kolonie moet eten, plan ik tijdens een paar dagen Londen logischerwijs een bezoekje aan een Indiër. Na veel lof over Chutney Mary valt mijn oog uiteindelijk op Veeraswamy, een restaurant van dezelfde eigenaar iets meer in de buurt van waar ik verblijf. Een paar weken op voorhand probeer ik online te reserveren, maar dat blijkt enkel nog te kunnen vanaf 21u15. Ik doe het toch en plan die avond een uitgebreide wandeling om de eetlust wat op te wekken. Wanneer ik de dag voordien een herinner krijg met de vraag om de bevestigen via een reply, doe ik dat en geef aan dat ik eventueel ook wat vroeger wil komen. De dag van mijn bezoek krijg ik in de loop van de namiddag een telefoontje om te zeggen dat er een tafel vrij is om 20u. Fijn! Verkocht!

DISCLAIMER: De foto’s zijn werkelijk erbarmelijk! De inrichting van het restaurant was te gezellig (met lampjes, rozenblaadjes, veel donker hout en dieprood als hoofdkleur) en bijgevolg donker. Toch wil ik enigszins een idee van het gegetene geven.

Ik arriveer ruim op tijd en krijg na twee mensen gepasseerd te zijn een tafeltje toegewezen. Mijn voorkeur gaat uit naar de kant met de zetel, alwaar ik meteen een kussen onder mijn zitvlak schuif om toch aan mijn bestek te kunnen. De zaak zit mooi gevuld en ondanks de vele mensen ervaar ik toch een zekere – deugddoende – rust. Bij het verschijnen van de kaarten bestel ik alvast een prosecco met bloedappelsien als aperitief en een grote fles water. Verder krijg ik een woordje uitleg van de vriendelijke dame die mij de rest van de avond zal bedienen. Ik informeer of het mogelijk zou zijn om die degustatie uit vier zilveren schaaltjes die deel uitmaakt van het Tasting Menu (£ 45) buiten het menu te bestellen. Dat kan echter niet en omdat ik geen zin heb om maar één smaak te proeven, laat ik mij toch overhalen om voor de menuformule te gaan. 

Dahi puri
street food favourite
–
Green prawn
wild tiger prawn – corainder, mint and chili
–
main course is served in silver crescent with 4 bowls
Chicken tikka lababdar
chicken tikka in classical Delhi sauce
Kashmiri rogan josh
lamb knuckles, sun dried Kashmiri spices, saffran, cockscomb flower
Kerala prawn curry
with coconut and kokum flowers – from the district of Kottayam in central Kerala
Pineapple curry
fresh pineapple, mustard and green chili
Lemon rice
Veeraswamy layered naan
–
Vattallapam
brulee of coconut and palm sugar

Behoorlijk snel komt het eerste bordje met de street food. Het zijn een soort koekjes van aardappel met yoghurt, parmezaan en granaatappel. Het drietal wordt geserveerd op een bananenblad. Ik zit alleen aan mijn tafeltje, maar kan mij niet inhouden om een paar keer luidop ‘Mmmmm!’ te zeggen. Een fantastische starter!

Het tweede voorgerecht moet zeker niet onderdoen. Op mijn bord ligt een stevige – wilde – tijgergarnaal met een groen kruidenmengel, daarbij komt een potje sinaasappelchutney. Een combinatie die ik niet meteen zou maken en toch werkt ze echt. Het blad waarop de garnaal ligt, mag overigens opgegeten worden – vertelt de dienster mij (wat ik niet doe wegens eigenlijk al klaar). Opnieuw een regelrechte smaakbom, in niets te vergelijken met de scampi’s – zelfs de duurste – die ik in de supermarkt koop.

Dan is het tijd voor de reden van mijn menukeuze: de degustatie met vier gerechten. Ik moet toegeven dat ik inmiddels al lichtjes verzadigd ben en neem mij dan ook voor om niet alle kommetjes tot de bodem leeg te eten… Van links naar rechts ananascurry, lam rogan josh, kip tikka, tijgergarnaal curry. Nooit fan geweest van warm fruit, dus de ananascurry kan mij niet meteen bekoren. De rest daarentegen… Het lam blijkt een mooi stuk vlees aan een been, de ober maakt de vergelijking met ossobucco. Erg smakelijk, al zit er in de saus iets dat mij instinctief aan saus uit een pakje doet denken. Wat bij Veeraswamy uiteraard niet het geval is! De kip tikka bestaat uit een mals stuk kip met een prachtige dikke tikka. Hier moet ik mij inhouden om toch niet aan het uitlepelen te slaan! En de tijgergarnalen tenslotte zijn iets minder stevig dan dat exemplaar uit het voorgerecht, maar vallen evenzeer in de smaak. Ieder gerecht is minuscuul afgewerkt met de juiste kruiden; ieder gerecht staat op zich (behalve de ananas dan misschien). Daarbij serveren ze die verrukkelijke rijst boordevol smaken (kruiden, noten, limoen) en naan. Ik wou bijna om een doggy bag vragen, daar ben ik helaas te beleefd voor…

Van het dessert heb ik geen doenbare foto, maar het bestaat – in tegenstelling tot de verwachtingen na het omschreven menu – uit twee delen: een soort crème brulée van kokos en een groene bolletje ijs op een koekje. Het kon er echt niet meer bij, dus heb ik van het eerste geproefd en van het tweede het ijs bij wijze van doorzakkertje opgegeten. Sowieso ben ik geen dessertmens, dus ik had deze gang even goed kunnen skippen.

Veeraswamy herinnert mij er aan hoe heerlijk Indisch kan zijn – en hoe moeilijk zo’n heerlijk Indisch trouwens in België (Gent) te vinden is… Een extra reden om geregeld naar London of andere Britse streken te komen. En bovendien een bevestiging van mijn eet-de-keuken-van-de-ex-kolonie-overtuiging! Voor de deur stap ik in een taxi richting mijn hotel. Ik zal toch nog even moeten opblijven om dit Tasting Menu ietwat te laten verteren.

Mijn eerste Jamie Oliver ervaring bij Fifteen in Amsterdam classeerde ik niet meteen bij de overdonderende eetervaringen. Bijgevolg trek ik met enige terughoudendheid richting Barbecoa in Londen. Ik reserveerde een tweetal weken op voorhand online; omdat ik nu eenmaal een tot-in-de-puntjes-plannertje ben.

Na enig speurwerk vind ik de ingang van dit BBQ-restaurant dat deel uitmaakt van een grotere shopping mall, al helpt de omschrijving ‘met zicht op St Paul’s Cathedral’ natuurlijk wel. Beneden wacht een jongeheer me op die meedeelt dat ik een verdiep mag stijgen en daar krijg ik een tafeltje toegewezen in de ruime en tot de nok gevulde zaal. Rondom mij zie ik veel hout, metaal, beige en zwart. Zonder meer erg stijlvol, maar daarom niet meteen mijn persoonlijke stijl. Dat uitzicht op de kathedraal is vanzelfsprekend wel top!

Aan aandacht van de obers zal het mij in ieder geval niet ontbreken… Ik krijg de verschillende kaarten (eten / drank algemeen / wijn in het bijzonder). Meteen bestel ik een grote fles water en een prosecco cocktail genaamd ‘Barby 75′ met prosecco, Haymen’s Gin, limoen en rabarber (£ 9).

Bij wijze van voorgerecht kies ik de ‘surf & turf oysters’ (£ 12 – crispy chicken & Maldon oysters, pickles, apple slaw & spiked tomato dip). De houten plank met dit gerecht verschijnt quasi meteen na mijn besteling, waardoor ik even denk dat het om een amuse gaat. Maar die oesterschelp zegt iets anders. De beignets van oester en kip zijn heet en heerlijk – al is het wel even wennen aan de textuur van gefrituurde oester in mijn mond. Het doet mij lichtjes aan kalfszwezerik denken. Onder de schelp ligt een fris slaatje van appel en witte kool, pit gegeven door wat Spaans pepertje. De tomatendip valt zoals verwacht wat flauw uit. Desalniettemin een geslaagd – en minstens zo belangrijk: licht – voorgerecht. Want er moet nog 250 gram steak in mijn maag passen.

Ondertussen besluit ik om te passen voor wijn en het verder bij mijn fles water te houden. Dan volgt wat Barbecoa Barbecoa maakt: een gebarbecued stuk (runds)vlees. In mijn geval gaat het om dry-aged rump steak met ‘charred aubergine, shallots, tomato, chilli & sweet marjoram’ (£ 20). Tegen mijn verwachtingen in is de laatste opsomming van ingrediënten terug te vinden in een soort stoemp, weliswaar een erg smaakvolle stoemp. Het vlees ziet er op mijn (amateuristische) foro misschien wat zwart uit. Desondanks alle lof voor dit stuk toprund! Hun medium helt voor mij wel meer naar à point dan naar saignant, maar ik vergeef het Jamie zonder pardon. De ‘ash cooked sweet potatoes’ (£5 – jalapeno & coriander salsa) zijn tenslotte subliem. Sowieso heb ik al iets met zoete patat en deze Aziatische twist gaat verrassend goed samen met het mediterrane van de steak.

Goedgevuld en goedgemutst wandel ik terug buiten. Langs St Paul’s, over de Millennium Bridge, rond Tate Modern tot aan citizenM London Bankside. Altijd fijn als een idool zijn status waarmaakt! En de relatieve ontgoocheling van Amsterdam is doorgeslikt.