Wanneer we op een (late) zaterdagmiddag toevallig in de buurt van Nieuwpoort rondwaren, begint er in mijn hoofd ineens een lampje te knipperen: Botticelli – Botticelli – Botticelli – … Inderdaad, deze Italiaan in de Nieuwpoortse winkelstraat staat al minstens drie jaar op mijn restolijstje. Langer kan ook! Ik bel even en we mogen afzakken.

Ondertussen slaat de klok 13u30. We beslissen om niet te aperitieven met bubbels, maar een Verdicchio (€ 6) van de wijnkaart te selecteren. Een prima keuze, besluiten we eensgezind na de eerste slok! Daarbij komt een kommetje gemengde olijven van prima kwaliteit en je weet meteen dat deze olijven een voorbode van het andere eten zijn…

Lees verder →

Zoals ik op Facebook postte bij mijn check-in: “Altijd spannend, gaan dineren bij een (oude) bekende! Bring it on, Benny…”. Benny Vandenbogaerde opende een half jaar geleden samen met zijn vriendin Lisbeth Ons Keuken op de Kortrijkse Grote Markt – volgens mij in het pand waar vroeger Pain Demi of zoiets broodjes en slaatjes serveerde (een herinnering uit mijn Barco tijdperk tussen 2006 en 2010). Benny is een oude kennis van vooral mijn vriend en het koppel waarmee we afgesproken hebben, eentje van ‘den uitgank’. Hij kookte voorheen al bij Domestica en Allegro Moderato in Gent.

In Kortrijk is het Pinksterweekend synoniem voor de Sinksenfeesten, iets wat we op het moment van onze reservatie helemaal vergeten waren. Ons Keuken installeerde voor de gelegenheid een extra groot terras mét draaitafel, dus het restaurant blijkt bij ons bezoek niet 100% in zijn gewone doen. Bovendien reserveerde ons gezelschap vrij laat op vrijdagavond (meer bepaald om 20u30), waardoor we de laatste ‘normale’ eetgasten blijken voor de Sinksenfestiviteiten vanaf zaterdag van start gaan.

We installeren ons als eersten aan een ronde tafel en de wederhelft gaat alvast even zwaaien in de keuken. Eens voltallig komt chef Benny het menu toelichten en hij belooft voor wat lekkers te zorgen. En hij meent het: we krijgen een fles cava, een plankje Secreto en twee amuses (aspergesoep en gerookte sprot met groene asperge). Benny sprak met veel enthousiasme over zijn vlees: zowel de Secreto als het gerijpte vlees.

Lees verder →

We kennen Sepideh Sedaghatnia – kortweg Sepi – als het ravissante vrouwelijke jurylid uit Mijn Pop-Up Restaurant op VTM en de voormalige topsommelier van sterrenrestaurant ’t Zilte. Een tijdje geleden opende de dame met Iraanse roots haar eigen restaurant en logischerwijs tevens wijnbar aan ’t Antwerpse Zuid: Divin by Sepi.

Ik reserveer om er op vrijdagmiddag met een goede vriend te lunchen en kom om 12u30 als eerste middagklant aan. Later volgt er nog een tafel van vier, daar blijft het bij. Vanzelfsprekend moet ik aan Bartel van Belgocatering denken die in Mijn Pop-Up de financiële kant van de pop-ups in het oog houdt. Wellicht zou zijn grafiekje wat betreft personeelskost en omzet voor de lunch er niet al te positief uitzien.

Bij de vraag of ik al iets wil drinken, geef ik aan graag op mijn gezelschap te wachten. Swarm leert mij dat zijn aankomst voor binnen de paar minuten is. Van bij de bubbelende apero-opties laten we de champagne links liggen. Italiaanse schuimwijn will do on this casual Friday! We krijgen een glas voortreffelijke Il Mille van La Tunella uit een bijzondere fles (korter en dikker dan gewoonlijk).

Als hapjes verschenen al niet meer helemaal krokante crackers – een afknapper dus – met hummus en groene olijven. Het kader (het interieur, de kommetjes, het bestek) en de bubbels maken totnogtoe meer indruk dan het eten. Benieuwd of die lijn zich verderzet!

Lees verder →

Omdat het al even niet lukt om ’s avonds af te spreken met een ex-collega’tje besluiten we om op zondagmiddag te gaan brunchen. Eerst proberen we bij Table Stories, daar kunnen we helaas pas om 14u00 terecht. Als alternatief komen we uit bij Little Things: tevens in de ruime buurt van Dampoort, iets verder op de Antwerpse Steenweg in Sint-Amandsberg.

Het exterieur van Little Things spreekt niet meteen aan, eens binnen wordt dat meteen gecompenseerd door veel hout en gezelligheid. Mijn gezelschap zit nog niet helemaal of het wordt even stil, want wat zullen we in godsnaam kiezen?

Even rondkijken leert mij dat ik niet veel voel voor de brunch Little things (€ 12,80) met huisgemaakte granola, biologische yoghurt, gebakken fruit en smoothie van de dag. Voor mij mag het vandaag iets minder gezond zijn met de Engelse brunch (€ 14): eggs florentine (spinazie, spek en spiegelei op sweet bun), worstjes en bonen in tomatensaus. Aan de overkant gaat de voorkeur uit naar de Franse brunch (€ 11,80): croissant, stokbrood, kaas- en vleesplankje, eitje.

Als drankjes vragen we cappuccino (€ 2,80) en sinaasappelsap (€ 2,20) – dat laatste kan versgeperst, maar dat hoeft niet voor mijn compagnon.

Lees verder →

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Op een zonnige zondag wandelen we binnen in de piepkleine Wijnbistro Divino.

Naast een tafel van vier blijken wij de enige lunchers, dus dat reserveren hoefde niet meteen. Deze Oostendse bistro ademt wijn: menukaarten gemaakt uit wijnkistjes, wijnflessen op schappen. Van de buren horen we dat een koppel Divino runt: hij blijkt de wijnkenner, zij roert in de potten.

We slaan het houten boek open en constateren een erg beperkt aanbod, namelijk kaasraclette (op voorhand bestellen), een salade en enkele pasta’s. De uitbater geeft toelichting: ze kiezen bewust voor een kleine kaart met dagelijks een vis- en vleessuggestie. Vandaag staat er zeewolf en kip op het menu. Doe ons maar beiden de hartige kip met citroen en polenta (€ 22,50).

Maar starten doen we met een wachtbord ‘grote goesting’ (€ 19). Daarbij drinkt mijn vriend cava (€ 6) en ikzelf het huisaperitief Lillet en Fever-Tree (€ 7,90). Inmiddels proeven we van de prima plank: huisopgelegde olijven, Roeselaarse kaas, Italiaanse en Spaanse charcuterie, albondigas en een tomatensoepje met venkelzaad en basilicum. Achteraf volgt nog spread van kikkererwten en munt. Plots wordt ons glas gratis bijgevuld, omdat Wijnbistro Divino die dag exact één jaar bestaat. Sympathiek!

Daarna lusten we wel een glas suggestiewijn; de gastheer laat ons elk drie wijnen proeven. Fijn, want we stellen onze eerste keuze nog bij naar Italiaans wit (€ 5,20) en Kroatisch rood (€ 5,50).

Ondertussen volgt de hoofdvogel. De kippenbil rust op een vierkante portie polenta in een soep op basis van tomaat. We proeven goedkeurend; de buren daarentegen klagen over te koude soep en sturen hun borden terug. De kip blijkt supermals, de soep smaakvol. Wat mij betreft een eigenwijs en tegelijk geslaagd gerecht, alleen in verhouding wat te veel polenta.

Dessert hoeft niet meer. De zon lonkt, dus ook de zeedijk en het strand. Wijnbistro Divino staat samengevat voor eenvoudige keuken en excellente wijnen.