Zoals ik op Facebook postte bij mijn check-in: “Altijd spannend, gaan dineren bij een (oude) bekende! Bring it on, Benny…”. Benny Vandenbogaerde opende een half jaar geleden samen met zijn vriendin Lisbeth Ons Keuken op de Kortrijkse Grote Markt – volgens mij in het pand waar vroeger Pain Demi of zoiets broodjes en slaatjes serveerde (een herinnering uit mijn Barco tijdperk tussen 2006 en 2010). Benny is een oude kennis van vooral mijn vriend en het koppel waarmee we afgesproken hebben, eentje van ‘den uitgank’. Hij kookte voorheen al bij Domestica en Allegro Moderato in Gent.
In Kortrijk is het Pinksterweekend synoniem voor de Sinksenfeesten, iets wat we op het moment van onze reservatie helemaal vergeten waren. Ons Keuken installeerde voor de gelegenheid een extra groot terras mét draaitafel, dus het restaurant blijkt bij ons bezoek niet 100% in zijn gewone doen. Bovendien reserveerde ons gezelschap vrij laat op vrijdagavond (meer bepaald om 20u30), waardoor we de laatste ‘normale’ eetgasten blijken voor de Sinksenfestiviteiten vanaf zaterdag van start gaan.
We installeren ons als eersten aan een ronde tafel en de wederhelft gaat alvast even zwaaien in de keuken. Eens voltallig komt chef Benny het menu toelichten en hij belooft voor wat lekkers te zorgen. En hij meent het: we krijgen een fles cava, een plankje Secreto en twee amuses (aspergesoep en gerookte sprot met groene asperge). Benny sprak met veel enthousiasme over zijn vlees: zowel de Secreto als het gerijpte vlees.
Jawadde, die Secreto! Echt terecht van de chef om hier hoog mee op te lopen. Er wordt net niet gevochten voor het laatste stukje… Terwijl we de menukaarten en het krijtbord met suggesties bestuderen, glijdt de cava rustig naar binnen. De andere dame voelt wel wat voor het menu (€ 58 voor drie gangen). Ik wil zo laat op de avond – inmiddels 21u30 – niet té zwaar meer eten, dus bij voorkeur geen menu of voor- en voorgerecht à la carte.
Ik besef dat we in Gent vrij verwend zijn met pakweg een toplunch (3 gangen) voor € 28 bij J.E.F. & Publiek of een topdiner (3 gangen) voor € 40 bij Roots. De eerlijkheid gebiedt mij dan ook te zeggen dat ik € 58 toch al aan de hoge kant vind voor een verfijnde brasserie.
We besluiten om elk een hoofdgerecht uit te kiezen: de heren weten al lang dat ze het gerijpt rundsvlees van de week willen. De keuze bestaat uit Piemontese, Parthenaise en Black Angus (€ 34). Ze vallen op de laatste soort, in het geval van mijn vriend saignant met peperroomsaus. Ook de andere dame bezweek instant, maar dan voor de asperges. Alleen staan die enkel als voorgerecht (€ 19) op het suggestiebord en wil zij een hoofdgerechtversie: geen enkel probleem. Sympathiek van Ons Keuken!
Alleen ik twijfel dus: gambas à la plancha, verse pasta, jonge groentjes (€ 29) of gebakken zeetong, handgepelde grijze garnalen, hazelnootboter, handgesneden frietjes (€ 31). Uiteindelijk zwicht ik voor de zeetong.
De zeetong smaakt mij, evenals de frieten. Ook al zijn we in België, het blijft een kunst om zo’n perfect gevormde en gebakken frietjes op tafel de zetten. Ik haal met smaak filet per filet van de graat. De grijze garnalen, de gebruinde boter, het plukje krulandijvie en het partje citroen maken dit visgerecht af. En o ja, dan zwijg ik nog over het kleine bokaaltje met duidelijk huisgemaakte mayonaise dat vooral door de heren geconsumeerd wordt. Zie mijn eerder crappy snapshot als je nog even verder scrollt…
Na het hoofdgerecht worden we getrakteerd op vuurwerk met een bijhorende show. Of tenminste: de achterkant van de show, want we zijn wel te lui om van het Ons Keuken terras tot aan het podium midden op de Grote Markt te wandelen. Gelukkig gaan de vuurwerkpijlen hoog genoeg. Bedankt, burgemeester Van Quickenborne!
Over de wijn gaf ik nog geen details, omdat ik ze simpelweg niet onthouden of genoteerd heb. De mannen willen graag een fles rood van de wijnkaart. De mannen lijken tevreden. Ook ik proef een glas en ga mee in de tevredenheid.
Er wordt geëindigd met een Irish coffee voor de heren en een sabayon voor de andere dame, wederom zonder goed te loggen wat. Officieel geëindigd toch. Want erna drinken we nog iets met chef Benny en gastvrouw Lisbeth: op hun eigen zaak, op Ons Keuken en op verfijnde klassiekers die zonder twijfel bij de Kortrijkzanen (en hun niet-Kortrijkse cliënteel) in de smaak vallen en zullen blijven vallen.