Het was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens van lunch deed met thé King of Lunch – kortweg #KNGLNCH oftewel @gtje. We plannen om het nieuwe bijhuis van Oak te testen: Door 73, gelegen in de Gentse Hoogstraat tarara 73.

In de bar met ontvangstruimte wacht mijn gezelschap in een fluwelen zetel. Wanneer ik aankom, mogen we onze jassen achterlaten in de tussenruimte om vervolgens de verbazend grote eetzaal achteraan in het pand binnen te stappen. Ik had echt geen idee dat er achter deze gevel een restaurant met zoveel couverts school. We vullen een tweede tafel en na ons komen er een drietal bij. Door 73 kan dus nog wel wat extra lunchers gebruiken en misschien kan deze blogpost daar een beetje toe bijdragen…

Lees verder →

Wanneer er tijdens een event van MediaNet Vlaanderen twee uur lunchpauze voorzien blijkt, skippen we de foodtruck die de 150 gasten van pasta zal voorzien. Samen met een andere aanwezige verkiezen we om even de luwte op te zoeken en ergens in de buurt van Artevelde Hogeschool te lunchen. We wandelen uit de ondergrondse Sint-Pietersparking – alwaar we even een iPhonekabeltje oppikten – en stoten zo bij toeval op Pit. Mijn gezelschapsdame las er onlangs iets goeds over, dus stappen we zonder dralen binnen.

Er zitten al twee vermoedelijke studentes, tot zover de andere eetgasten. We installeren ons aan het naburige tafeltje en weten meteen dat iedereen ons gesprek zal kunnen volgen. Maar soit, geheimen of roddels houden we wel voor een ander moment!

Op de spiegel staan een aantal lunchopties beschreven. Ik herinner me nog een couscous, alleen blijft ons beider oog hangen bij de rendang (€ 14) – ook wel een Indonesisch stoofpotje. Ik wil graag de versie met rundvlees, de overkant kiest voor het vegetarische alternatief met seitan.

Lees verder →

Na het diner bij Erik’s Gondolen in Stockholm gaan we de volgende dag met dezelfde groep lunchen bij Pane Fresco, een Italiaans restaurant in het shopping center Åhléns – dat trouwens in 2017 negatief in het nieuws kwam naar aanleiding van een terroristische aanslag met een vrachtwagen. Pane Fresco blijkt een keten met vier vestigingen in Stockholm; ik ben instant fan van de drukke grootstedelijke sfeer.

Lees verder →

Waar ga je uit eten met een groep van vijftien personen in Stockholm? Locals to the rescue… Bij Flanders Investment & Trade werken een aantal Zweden in het Stockholmse kantoor en zij sturen ons drie opties door. Dat eten en vooral drinken in Scandinavië iets duurder uitvalt dan in België, weten we allemaal. Bijgevolg kiezen we voor hun meest democratische voorstel: Erik’s Gondolen, een panoramisch restaurant vlakbij de bekende Katarinahissen (een lift met uitkijkpunt over de Zweedse hoofdstad). Niet dat dat panorama uiteindelijk veel uitmaakt op een mistige herfstavond, maar soit.

Het restaurant vraagt logischerwijs om de keuzes te beperken, liefst tot één menu. Wij komen met het tegenvoorstel dat we iedereen laten kiezen tussen twee voor- en twee hoofdgerechten, telkens vis of vlees. Op de luchthaven van Zaventem mogen ze dus allemaal beslissen wat ze de volgende avond willen eten in Erik’s Gondolen.

Na een boeiende dag bij enkele van de grote mediahuizen in Stockholm arriveren we tegen 19u00 te voet bij het restaurant. We nemen de lift naar boven, stoppen even bij de vestiaire en worden naar twee lange tafels geleid. Helaas zitten wij nog in het überklassieke gedeelte en dus niet in het modern gerenoveerde stuk van het restaurant. Als je weet dat we maar twee dagen op voorhand reserveerden, mogen we vooral tevreden zijn dat we nog ergens terecht konden met vijftien man.

Om de kosten wat te drukken, overleg ik meteen met de ober over de wijn. Ter illustratie: de wijnkaart start voor witte wijn aan € 35 per fles en gaat tot € 895, flessen van meer dan € 100 zijn totaal geen uitzondering. Ik vraag de ober om degelijke desalniettemin betaalbare wijnen en zo landen we voor zowel wit als rood in de buurt van Venetië. Meer bepaald bij het Alpha Zeta project: ”C” Chardonnay (440 SEK) voor de fans van wit, ”R” Ripasso (520 SEK) voor de liefhebbers van rood.

Ondertussen verschenen op de tafels al flessen water en deed de brooddame haar ronde met een gevarieerd aanbod van witte en bruine pistolets, sneetjes roggebrood en crackers. De bordjes met boter blijven echter aan de kant staan, maar dat is buiten een zelfredzame man uit het gezelschap gerekend. Hij bezorgt ons instant wat vetstof.

Eerst over de voorgerechten en de te maken keuze.

Hummersoppa (115 SEK)
fänkål, purjolök, belugalinser, dill
Kreeftensoep, venkel, prei, Beluga linzen, dille
•
Ankleverterrin (160 SEK)
satsumascrème, inkokt pärllök, krispigt kycklingskinn, brioche
Terrine van eendenlever, crème van satsuma, zilveruitjes, krokant kippenvel, brioche

Lees verder →

De kortste weg naar zee leidt ons tot in Cadzand, ook wel een beetje Sergio Town. Gezien we op de middag en met lege maag vertrokken zijn, smeed ik onderweg al het plan om AIRcafé – het loop-gerust-binnen-gedeelte van Sergio’s AIRrepublic – eens te testen. Vorige zomer stonden we er voor een gesloten deur, bijgevolg beginnen mijn oogjes al te blinken wanneer ik van op afstand activiteit op het terras ontwaar. Wat dichterbij kun je niet meer om de vrij luide house beats heen, alsof Cadzand op Ibiza ligt.

Het terras zit vol. Gelukkig vinden we binnen een tafel waarrond twee volwassenen en een buggy passen, zij het een beetje in de looplijnen van de cafégangers. De missie bestaat uit een snelle hap, dus met een suboptimale zitplaats kan ik zeker om.

De menukaart hangt boven de bar en bestellen doe je tevens daar. Ik krijg carte – joepie – blanche van mijn lief en dan slaat tegen mijn eigen gewoontes ineens de twijfel toe. Want eigenlijk wil ik simpelweg alles proberen! Ik zie veel croques (classic of AIR) voorbijkomen, niettemin mag het voor mij toch iets meer zijn. Zo land ik bij shrimp croquettes (€ 12), kimchi cheese fries (€ 12), Moroccan salad (€ 13,50) en witte wijn (€ 4). Heel even waan ik mij trouwens in één van de Frites Atelier vestigingen, want de garnaalkroketten en de frietjes staan daar vermoedelijk eveneens op de kaart. Ter compensatie zal ik mijn eerste bezoek aan de Gentse Frites Atelier nog even uitstellen.

Ik kom terug bij mijn mannen met de wijn en een wachtschijf. Na minder dan een minuut licht die al op: ik reageer wat verrast en terecht, want de kok drukte per ongeluk een fout nummer in. No worries! De schijf licht even later nogmaals op en de sympathieke chef geeft mij een extra bordje krokantjes (voor bij de Marokkaanse salade) mee om zich te excuseren voor zijn kleine vergissing van daarnet.

Lees verder →