Deze blogpost bestaat enkel dankzij de foto’s van gezelschapsdame Caroline (ook wel Avocado van de Duivel)… Blijkbaar slaagde ik er bij MESA in om uitsluitend met wazige beelden op mijn smartphone naar huis te vertrekken. Merci, Caroline!
MESA dus, dat is het restaurant van Tomorrowland. Gezien ik weinig heb met dat festival, prijkte MESA niet op mijn restolijstje. Mijn Antwerpse gezelschap denkt daar echter anders over en bijgevolg plooi ik voor de meerderheid. Onze volgende date gaat door bij MESA.
Ik parkeer op de kaaien en stap tegen 19u30 samen met Caroline het pand in de Kloosterstraat binnen. Kathy wacht ons al op. Toch neem ik even de tijd om mijn ogen de kost te geven, want nog een andere ex-collega van bij DPG Media (formerly known as Medialaan & VMMa) gooit tegenwoordig hoge ogen als interieurontwerpster. Nele Vlaeminck heet ze en onder andere Die / Het Huis (het televisieprogramma van Eric Goens) en MESA zijn projecten met haar signatuur.
Over naar waarvoor we gekomen zijn: de menukaart. MESA zet de ‘Tastes of the World’ gedachte verder op permanente basis. Dat project startte ooit met een online videoreeks waarin Nick Bril (chef van The Jane en als DJ tevens into EDM) de wereld rondreisde om gerechten van locals te proeven en die daarna in het ‘Tastes of the World’ restaurant tijdens het festival op de kaart te zetten. Eenzelfde wereldse keuken serveren ze bij MESA.
Een mondiaal menu
Bij het aperitief besluiten we allen om een cocktail te proeven, gezien dat bij het DNA van MESA lijkt te horen… Dat schrijf ik omdat je bij het sharing menu ook aangepaste cocktails (in plaats van dito wijn) kan bestellen. Ik kies voor een gepimpte rum cola (€ 12,50), Caroline een Garibaldi en Kathy een Moscow Mule. Waar Caroline en ik een vrij doorsnee glas krijgen met onze cocktail, gaan de wenkbrauwen van Kathy de hoogte in wanneer haar ‘glas’ verschijnt… Ze krijgt een soort platte kom, zoals een drinkbakje voor kleine huisdieren. Daarnaast komt een vijzel te staan met allerlei smaakmakers zoals citroengras en gember. Die grof gesneden ingrediënten moet zij zelf fijn malen en daarna aan de drank toevoegen. Een vrij hilarisch momentje, zeker door die blik van Kathy wanneer de cocktailman uitlegt wat ze behoort te doen. Misschien toch beter deze mislukte DIY van de cocktailkaart schrappen?
De Moscow Mule van Kathy | Foto – Avocado van de Duivel
Sinds onze aankomst staan er keilekkere gekarameliseerde nootjes op tafel. Bijzonder moeilijk om daar af te blijven… Bij de cocktails hoort nog een amuse: carpaccio van watermeloen met bonito flakes en nori. Vooral mooi, niet meteen indrukwekkend qua smaak. Ik kan er mijn vinger niet op leggen, alleen constateer ik dat we die avond extra kritisch zijn… Misschien zit die Moscow Mule daar wel voor iets tussen.
Carpaccio van watermeloen met bonito flakes | Foto – Avocado van de Duivel
Bij MESA deel je. ’s Avonds kun je dat doen met 3 sharing gerechten (€ 39 per persoon) of met 4 stuks (€ 49 per persoon). Wij denken dat drie wel voldoende moet zijn op een weekavond, maar dan wordt er getwijfeld hoe we die keuze precies moeten maken… Eerst veronderstellen we dat we per gang elk iets moeten kiezen, geleidelijk aan wordt duidelijk dat we het eens moeten worden. Toeme, lijkt iedereen stiekem te denken! Toch komen we vrij snel tot een compromis: België – Singapore – Spanje.
Caroline besluit als enige om voor de begeleidende cocktail te gaan: bij de drie gangen is dat één stuk aan € 7,50 per persoon. Kathy en ik schakelen over op wijn. Ik kies zoals wel vaker voor een Riesling, bij MESA komt die van het welklinkende huis Wild & Wilder dat blijkbaar van leuk geïllustreerde etiketten houdt.
België ••• Langoustines mi cuit | Foto – Avocado van de Duivel
We starten in eigen land met langoustines mi cuit, Luikse salade, groene boontjes, zacht gegaard buikspek, gerookte aardappel, verveine. Op zich een superfijne lauwwarme salade met degelijke ingrediënten, alleen zijn we het er gedrieën over eens dat zo’n gerecht verdomd lastig delen is met drie. Onder deze vorm zien we niet in wat de meerwaarde is van foodsharing, dat is bijvoorbeeld anders wanneer er pakweg bij de Libanees een tafel vol eten gezet wordt.
Tussen het aperitief en de eerste gang zit een behoorlijk lange periode: we zijn al na 20u30 wanneer het Belgische gerecht op tafel komt. Ook daarna duurt het opnieuw vrij lang… Ineens komt een langwerpig bord met een verrassing tussen ons te staan: taco met gebrande avocado, lamsschouder, cashew & jalapeños in mezcal.
Tre taco | Foto: Avocado van de Duivel
En er is meer: bij de schitterend smakende taco hoort om geheel in Mexicaanse sferen te komen een shotje met mezcal, tequila, triple sec en ananassap. Jullie lazen de twijfels over het aperitief en het eerste sharing gerecht niet alleen tussen de regels. Met dit extraatje van de chef – niet enkel voor ons, maar standaard voor iedereen overigens – worden alle twijfels van tafel geveegd. Dit is er BOENK op!
Vervolgens steken we de Stille Oceaan over van Mexico naar Singapore.
Singapore ••• Noedels met kokkels, scheermessen en Chinese worst | Foto: Avocado van de Duivel
Bij de Singapore noedels met kokkels, scheermessen, Lap Cheong worst, mange tout en sugar snaps merken we wederom meteen dat de smaak helemaal goed zit. Alleen onderdrukken we dezelfde irritatie als bij de Luikse salade: verdomd onhandig om te delen! Zeker omdat de noedels nogal ineengestrengeld zijn. Bereidingen met kokkels doen het doorgaans goed bij mij en ook hier vind ik dat ze een zalig delicate toets toevoegen aan het geheel. Het valt trouwens op dat de chef hier een tweede keer kiest voor surf ‘n’ turf, oftewel een combinatie van vlees en vis in één gerecht. I’m in!
Spanje ••• Rund | Foto – Avocado van de Duivel
Spanje ••• Patatas bravas | Foto – Avocado van de Duivel
Spanje ••• Gebrande groene asperges | Foto – Avocado van de Duivel
Spanje ••• Artisjok, tuinboon, bonito | Foto – Avocado van de Duivel
We eindigen terug in Europa, meer bepaald Spanje of zelfs het Baskenland: Txogitxu côte à l’os met gebrande groene asperges, artisjok, tuinbonen, bonenkruid, bonito en patatas bravas. Voor dit hoofdgerecht vragen ze een (begrijpelijk) supplement van € 6 per persoon. Hier geen klachten meer over moeilijk deelbaar voedsel: zo’n mooie côte à l’os van dat onuitspreekbare runderras vraagt zelfs om door meerdere mensen verorberd te worden. Dito voor de vrij royale bijgerechten die het rund omringen… Niettemin ben ik toch geen grote fan meer van veel rood vlees om 22u30 ’s avonds. Misschien word ik oud, al lijkt mijn compagnie er hetzelfde over te denken. Het vlees bevalt echter zo hard dat ik gevoelig meer eet dan ik me initieel voorneem. Ook de groene asperges, de aardappelen en de eerder atypische rundbegeleider met artisjok, tuinboon en bonito flakes scoren.
Terwijl ik even naar het toilet ben, wordt ons – en opnieuw niet enkel ons, maar alle eetgasten van die avond – nog een dessert aangeboden. In het voorbijkomen zag ik een artistiek bespat bord lonken bij enkele anderen, alleen lijkt het mij niet verstandig om mijn vertrek nog met minstens een half uur uit te stellen. We bedanken dus vriendelijk en ronden af.
Het keukenteam van MESA weet overduidelijk waar de klepel hangt: ze toverden voor ons vier bijzonder lekkere gangen op tafel. De basis zit gelukkig goed, dan rest er team MESA alleen nog die paar minpunten (zoals de lange wachttijden, zeker voor een doordeweekse avond en de eigenaardige Moscow Mule) te tweaken.
Tot slot nog een compliment over de muziek: in tegenstelling tot wat je van een Tomorrowland restaurant zou verwachten en bij sommige horecacollega’s soms ervaart, domineert of stoort de muziek hier helemaal niet. Waarvoor dank!