Eerlijk gezegd twijfelde ik even of ik wel zou bloggen over dit Italiaans restaurant in Zelzate. Omdat het nogal gemiddeld was, mijn vriend met een uitgestreken gezicht zei “We moeten hier zeker nog eens terugkomen!” en daarna in lachen uitbarstte. Omdat we er heen gingen met zo’n verdomde Vivabox ‘Pasta voor twee’ in de handtas. Het zou misschien als ondankbaar kunnen overkomen tegenover de familie van wie ik die Vivabox kreeg voor mijn verjaardag en een ondankbaar wicht wil ik helemaal niet zijn.

Maar eerlijk duurt het langst, toch?

Dus, vorig weekend reserveerde ik via e-mail bij La Calabria. Het eerste idee was om naar Testa Rossi in Vilvoorde te gaan, een Italiaan waar ik al vaker met smaak at tijdens mijn VMMa-periode. Maar daar bepalen zij wat je met die Vivabox moet eten en in Zelzate niet. We rijden dus op een vrijdagavond 20 kilometer langs de R4 om in het bezwaarlijk charmant te noemen Zelzate (sorry richting inwoners) te landen.

Eens aangekomen in de eenvoudig en lichtjes kitscherig ingerichte zaak zitten al een paar tafeltjes vol, maar het gros van de eetgasten volgt na ons. De uitbater komt met de kaart, weet dat we Vivabox-klanten zijn en steekt van wat met een ganse uitleg waarvan ik de helft eigenlijk niet wil weten. Soit, in principe mogen we alles kiezen: pasta tot € 14, pizza zonder opleg en van de rest (vlees, vis of menu’s) gaat er telkens € 10 per persoon af.

Een uitgebreid menu past niet in mijn dieet, desalniettemin twijfelen we nog over een Antipasto Calabrese (€ 12,50) om te delen. De dienster bevestigt echter met veel overtuiging dat het om een grote portie gaat en dat we dat beter niet doen als we geen grote eters zijn. We grinniken uiteraard bij zoveel niet-commerciële eerlijkheid en bestellen beiden de A le Cozze e Vongole in Rosso (mosselen en palourdes in getomateerde roomsaus). Spaghetti, tagliatelle of penne? Tagliatelle graag! Dit gerecht kost meer dan € 14, mits een kleine opleg vormt dat geen probleem.

Daarnaast vraagt mijn vriend een karaf rode huiswijn (€ 10) en ikzelf San Pelligrino en tonic. Wanneer de wijn wel erg warm blijkt, brengt de serveerster gedienstig een ijszak om de karaf wat af te koelen. Intussen verschijnen op tafel ook brood (afgebakken kleine diepvriespistolets), een schaaltje groene olijven en voor elk een toastje met rode pesto.

Behoorlijk vlot volgen ook onze gerechten: links op het brede bord ligt een royale hoop mosselen en palourdes, rechts de tagliatelle met tevens wat schelpen door gemengd. Op het eerste zicht een ietwat ruwe doch copieuze pasta. Over de tagliatelle kan niet geklaagd worden, maar over de schelpen wil ik toch wat kwijt. De mosselen zijn bijzonder taai, dus ofwel zijn ze niet vers ofwel dobberen ze al veel te lang in die op voorhand bereide saus. Erg zit trouwens ook een lichtjes kwalijke smaak aan. De palourdes vallen beter mee, helaas bleven al te veel schelpen (vooral bij mijn wederhelft) gesloten. Tot overmaat van ramp voegde de chef nog een diepvriesmengeling zeevruchten aan dit gerecht toe: nog minder smaakvolle mosselen, voze roze garnalen, stukjes “krab” en inktvis. Waarom? Een pasta met schelpen en een saus staat tenslotte op zich!

Uiteraard besef ik dat het een risico is om iets met een teer ingrediënt als schelpdieren te bestellen bij een gemiddelde Italiaan waar je nog nooit eerder geweest bent. Wellicht was een eenvoudige pasta carbonara, arrabbiata of boscaiola een meer berekende keuze… Even was er toch de vrees, maar gelukkig ben ik er niet ziek van geweest.

We gniffelen nog wat verder en leggen uiteindelijk € 19,10 voor de drank en de duurdere pasta bovenop onze Vivabox. Mijn gedachte bij het buiten gaan? Afschaffen die Vivabox-handel! En nogmaals sorry aan de schenkers boordevol goede bedoelingen…