Het wordt stilaan een traditie, dat we om de X tijd een culinair / gastronomisch / high-end etentje plannen met Geert en Belle. Eentje die wat afwijkt van onze dagdagelijkse food(ie)paden en ons tevens naar plaatsen brengt waar je minder makkelijk spontaan heen rijdt… Zo stond vorig jaar het afscheid van In De Wulf in Dranouter op de planning, inclusief een overnachting in een dolle Airbnb te Bailleul. Dit jaar doen we Brussel aan, want La Buvette staat al jarenlang op mijn restolijstje. Het initiële plan met fullfledged weekend wordt uiteindelijk een avondje wegens druk-druk-druk en zo.

We spreken om 18u00 af bij Bar Du Matin, een bar helemaal naar onze meug op de kruising van de Alsembergsesteenweg en de Albertlaan. Op het bruisende – ja, dat adjectief komt altijd in me op als ik aan Brussel denk – terras voelen we ons meteen grootstedelijk en dus in onze nopjes. Wel onderga ik enige stress omdat La Buvette nog op mijn voicemail blijkt te staan voor een telefonische bevestiging. Ik ging ervan uit dat alles in orde was na de herinneringsemail zonder verdere instructies, maar krijg ze gelukkig nog aan de lijn waardoor ik alsnog van het aperitief kan genieten.

Tegen 19u30 arriveren we dan als eerste eetgasten iets verder in de Alsembergsesteenweg. We krijgen een tafeltje op de piepkleine benedenverdieping van de voormalige beenhouwerij; de authentieke tegeltjes en de vleeshaken bleven onaangeroerd.

De eerste keuze van de dag bestaat uit zes (€ 49) of negen (€ 64) gangen. Lang wordt er niet getwijfeld: als we naar Brussel komen om te dineren, dan mag het all the way zijn. Alleen die extra gang (€ 10) met kaasjes laten we zo. Ik laaf me met een alcoholvrij Bitburger, best wel een lekker biertje – in de categorie ‘beter dat dan niets’ welteverstaan. De rest besluit om een flesje wit te delen en landen bij een Sloveen waarvan ik geen verdere details onthouden noch genoteerd heb.

Ik hou wel van de no nonsense bij La Buvette: niet te veel tierlantijntjes en amuses, gewoon brood + boter op tafel en van start gaan… 3. 2. 1. Here we go!

We trappen af met prei, zalmeitjes, beure noisette, vadouvan. Bij vadouvan blijf ik de fout maken dat ik in eerste instantie denk dat het om een kaasje gaat, maar niets is minder waar: vadouvan is een kruidenmengsel uit Indië van kerrieblad, fenegriek, mosterdzaad, knoflook en soms uien en/of komijnzaad. Een starter die meteen de verwachtingen juist zet: bij La Buvette zullen we negen gangen lang eigentijds tafelen. Wel moeten we even wennen aan de prei, die blijkt nog extreem beetgaar.

Dan volgt vrij snel de signature dish van La Buvette: spinazie, ricotta, zwarte sesam. Inderdaad een bijzonder geslaagd gerecht dat bovendien erg mooi oogt met die concentrische cirkels. Wat een verrukkelijke ricotta overigens!

We blijven – als we de zalmeitjes even buiten beschouwing laten – vegetarisch verdergaan met asperges, gefermenteerde jus, gefermenteerde look. Op het bord ligt een combinatie van groene en wilde asperges en de zwarte toefjes zijn de zwarte (gefermenteerde) look. Soms moeten we wel ons best doen om alles goed te begrijpen, want we worden de ganse avond in het Frans bediend. Engels kan trouwens ook, maar we verkiezen onze andere landstaal. Dit betekent wellicht dat ze bij La Buvette deze blogpost nooit zullen kunnen lezen.

Dan komt een stuk vis aan de beurt: vlaswijting, kalamansi, sake. De perfect gegaarde wijting verleidt mij zelfs om het krokante vel mee op te eten, iets wat ik normaliter niet snel doe. Ook hier vallen de erg beetgare erwtjes op, wellicht zijn ze rauw enkel even gebakken. Bij deze erwtjes bestempel ik dat als een speciale maar aangename eetervaring, aangenamer dan bij de prei in de eerste gang.

Bij de volgende rond krijg ik geen rauw vlees – meer bepaald tartaar van black angus, dragon, ui – zoals de anderen. Bij mij verschijnt wellicht de vegetarische gang die bestaat uit tartaar van aubergine met een soort kroepoek. Zeker niets mis mee, al lonk ik toch naar die steak tartaar. Binnen vier maanden… ;-)

Bij het volgend moeilijk fotografeerbare bord met eend, karnemelk, miso gebruik ik de foto van mijn buurman, want mijn eendje wordt logischerwijs helemaal doorbakken. Niettemin blijft het een meer dan geslaagd gerecht waarbij de eend zich graag laat combineren met karnemelk en kleine raapjes. O ja, ik ben vergeten melden dat er ondertussen een flesje rood op tafel staat: een relatief lichte Beaujolais.

Dan kondigen ze een kleine pauze aan vooraleer we aan de desserts beginnen. Perfect, want op deze zwoele lente-avond warmt het tevens in La Buvette goed op – ook al staat de voordeur de ganse avond wagenwijd open. We tanken buiten wat frisse lucht en al op een vensterbank zittend bedenk ik mij nogmaals hoe fijn ik deze buurt vind… Aan de overkant van La Buvette zitten trouwens twee gelinkte zaken: Café Des Spores met paddenstoelen als rode draad en Hopla Geiss met flammkuchen / tartes flambées.

Terug binnen stelt de chef patissier het eerste dessert uitgebreid voor: aardbei, komkommer, verveine, gin. Joepie! Alcohol! Mijn regel is drinken niet, eten wel. We genieten van dit uitzonderlijk lekkere nagerecht met verschillende bereidingen van aardbei (rauw, crème, sorbet), een groente als origineel element en een lekkere crunch.

Afsluiten doen we met een taartje van zwarte chocolade, hazelnoot, cassis. Ik zie alleen maar tevreden blikken rond de tafel en we rekenen dan ook met de glimlach af… Voor koffie passen we en we ronden de avond af waar we begonnen zijn: in Bar Du Matin.

Brussel, je was weer geweldig!

•••

De foto’s zijn een mengelmoes van iPhone beelden door Geert en mezelf.