Kikkererwten in de hoofdrol, met dit concept startten de laatste jaren nogal wat eethuizen – zeker in het Antwerpse: denk maar aan Chickpea, Middle Eats en Hümm. De tweede Hümm locatie opende ongeveer een half jaar geleden op de populaire Dageraadplaats; ik spreek er met een Zurenborgse vriend af voor de lunch.

Ons tijdstip van afspraak (13:15) ligt iets later dan bij de gemiddelde luncher, waardoor de paar bezette tafels eigenlijk al aan het afronden zijn wanneer ik binnenwandel. Gelukkig blijft Hümm doorlopend open tot ’s avonds laat en komt er bijgevolg geen tijdsdruk om de hoek loeren. Ze doen er trouwens niet aan reservaties, met als gevolg dat ik op deze superzonnige lentedag even twijfel om toch voor een plek te gaan die binnen het bereik van de zonnestralen ligt. Maar goed, we stick to the plan en het moet gezegd dat het aangenaam vertoeven is op de ingesloten stadskoer – ook al zit ik er en serieuze poos helemaal alleen. Geen erg, want met zo’n stijlvol interieur inspecteren ben ik wel even zoet…

De ober brengt de kaart en deelt mee dat er aan de bar besteld mag worden. Hij is al op de terugweg, tot ik nog snel vraag om alvast een glas witte wijn (één optie: Pla de la Creu uit Catalonië – € 4,50) te serveren. Lekker! Helemaal wat je mag verwachten van een zaak die prat gaat op natuurlijke wijnen en hiervoor samenwerkt met Roeland Fort. Water komt trouwens gratis op tafel, wat ik altijd apprecieer en tegelijk 100% conform 2019 vind.

Dan overvalt een lichte ontgoocheling mij, want ik constateer dat de middag- en de avondkaart verschillen: ’s middags staan er enkel toasts op het menu, ’s avonds eerder hapjes en ook een heus sharing menu getiteld Feed Me (€ 40 voor 2 personen). Ik heb er mij bijna bij neergelegd en besloten om de toast DFC (Dukkah Fried Chicken – € 13) te bestellen. Maar eens mijn gezelschap gearriveerd is en ogenschijnlijk even weinig enthousiasme vertoont bij het woord ’toast’ (behalve dan om met onze witte wijnen te toasten), besluit ik om mijn stoute schoenen aan te trekken. We zijn op dat moment de enige klanten, dus vraag ik de ober om een uitzondering en toch het Feed Me menu voor ons te serveren. Hij denkt even na wat er al allemaal klaar is en stemt in met mijn verzoek. Yes!

Als eerste verschijnt de hummus with Persian bread in twee variates: classic hummus en hummus with pesto. Een gepaste opwarmer in een kikkererwtenbar, zeker in combinatie met dat knapperige Turkse brood. Dat is trouwens het brood dat ze ook voor de toasts gebruiken, merk ik later wanneer er nog latere lunchers dan ons arriveren.

Vlak daarna volgt de labneh with olives and asperagus. Eerlijk gezegd verwachte ik mij aan een klassiekere serveerwijze, dus in die zin verrast Hümm me wel. De labneh – een midden-oosterse yoghurt / platte kaas – verschijnt in zijn authentieke textuur én in een moderne versie. Origineel!

We worden verder gevoed met tiger prawns with coconut, lime and peanut. Dit bordje kan mij die middag het minst bekoren, ook al zien de tijgergarnalen er beeldig uit… Het voelt aan alsof we een omweg naar Thailand maken om dan terug in het Midden-Oosten te landen. Niets mis met Thailand, alleen proeft dit te veel als rauwe en dus onverwerkte kokosmelk.

De knipoog naar KFC maakt dan weer wél indruk op mij: Dukkah Fried Chicken (kortweg DFC) with chicory egg salad. De stevige smaken dringen meteen door tot de kern van je smaakpapillen en daar hou ik wel van… Erbij hoort een al even pittige dipsaus: mayonaise op smaakt gebracht met sriracha. Sinds Sergio Herman in Simple Food toegaf dat hij lichtjes sriracha verslaafd is, schamen wij ons thuis ook niet langer om de bus op tafel te zetten in plaats van ketchup. We like it hot!

Als afsluiter krijgen we een taartje in z’n hartige vorm: sweet fig with goat cheese and confit tomato. Warme geitenkaas werkt altijd, ook in een midden-oosterse setting en zeker als soortement dessert van een gedeeld menu.

Achteraf vroeg een foodie vriendin mij wat ik van Hümm vond. Ik antwoordde met ‘Niet spectaculair…’, niettemin nuanceer ik dat achteraf toch even. Want Hümm heeft héél veel troeven: een toplocatie, een schitterende inrichting, een vriendelijke en flexibele ober, natuurwijnen van Roeland Fort, een eigentijdse keuken. Alleen verwachten mijn verwende smaakpapillen misschien net iets meer bommetjes, al speel ik het spel wellicht niet helemaal eerlijk door de lat daar te leggen voor een gezellige eetbar.

Bij deze: Hümm, de kennismaking was meer dan aangenaam.
En nogmaals bedankt voor de uitzondering!