Café Camino sloot een hele poos geleden de deuren van hun populaire Aziatische foodbar op de Antwerpse Vrijdagmarkt. Uit hun boodschappen op social media kon ik niet meteen de rationale afleiden: definitief dicht of verhuizen? Mijn hart maakte dan ook een klein sprongetje toen ik ineens de aankondiging van hun nieuwe locatie zag: de Muntstraat niet zo gek ver verwijderd van hun vroegere plek. Bij de eerstvolgende Antwerpse lunch-gelegenheid reserveer ik – wel vrij laat (13u30) – bij Camino 2.0…

De uitbaters verdubbelden minstens in oppervlakte en kozen voor een interieur met veel beton. Zoveel beton dat het lichtjes koud aanvoelt… Ze kunnen ongeveer veertig gasten ontvangen en op deze woensdagmiddag tegen 14u00 zit de zaak iets meer dan halfvol.

We mogen een tafel kiezen, krijgen de kaart en metalen chopsticks. Ik mag beslissen wat we eten en drinken. Perfect!

Het lijkt mij een goed idee om te starten met enkele sides, daarna zien we wel… Terwijl de keuken aan de slag gaat met de vijf gevraagde gerechtjes, overbruggen we het wachten met een glas cava Puento Negro (€ 6).

Even babbelen later krijgt onze tafel extra kleur met vijf porties Aziatisch lekkers. Daarbij lusten we wel een glas witte wijn: uit de drie opties per glas selecteer ik de Hongaarse Apatsagi Tricollis Cuvée (€ 5,50). De Italiaanse en Sloveense alternatieven laat ik dus zo.

Onze oogjes blinken bij het zien van deze pork-shrimp dumplings (€ 8 – jangajji, garlic). Google leert me dat jangajji Koreaanse pickles zijn en ze geven dit gerecht naast extra smaak ook een leuke kleurdimensie. De dumplings met surf-‘n-turf-vulling lijken huisgemaakt en doen van pootjebaden in een stevige bouillon met sojatoets.

De seasonal vegetables (€ 7) vallen wellicht het minst van al onder de Aziatische noemer, al kregen ze zeker een oosterse touch. We genieten van de bietjes (rood + geel) en de prei met een warme vinaigrette en sesamzaadjes. Deze groentebereiding proeft werkelijk verrukkelijk en geeft meteen goesting om thuis te kopiëren…

Ook de poke salmon (€ 12,50 – smoked, soysauce, togarashi) ontgoochelt niet. Alleen vind ik deze frisse salade met zalm, Japans zevenkruidenpoeder, sojascheuten, komkommer en koriander in verhouding met de andere sides (€ 7 tot € 8,50) vrij duur.

Ik snijd de porkbun (€ 8,50 – guochang aioli, kimchi, peanut) broederlijk / zusterlijk in twee. We zetten onze tanden in een volgens mij homemade bun met sappig buikspek en kimchi plus pittige dressing. Waarom ik denk dat die bun homemade is? Ooit vertelde iemand – ik denk Tom van Eetavontuur – mij dat buns quasi nooit zelfgemaakt worden; ze worden diepgevroren gekocht bij (Nederlandse) importeurs. Toen ik er begon op te letten, merkte ik inderdaad dat alle buns er hetzelfde uitzien. Alleen onderscheidt deze bun bij Camino zich van de rest. Vandaar het vermoeden. Het broodje proeft tevens iets minder wollig, desalniettemin wel erg lekker.

Save the best (side) for last, dat heb ik gedaan… Deze smoked eggplant (€ 8,50 – ponzu, sesame) met z’n bijhorende sausje proeft hemels. De boterzachte aubergine snijd ik in steeds kleinere blokjes om meer en grondiger in de saus te kunnen wentelen. Volgens mij schuiven we hier meer op richting Europa en verkeren we nu eerder in het Midden-Oosten, hoewel de ponzu toch duidelijk naar de Japanse keuken knipoogt.

Mijn maat lust nog wel een glas wijn, ik schakel over op ginger-mint lemonade (€ 4). Even geleden dat ik zo’n dunne rietjes zag, zo zie je maar dat alles terug komt…

Dan volgt er een contemplatief momentje: eigenlijk aten we al voldoende als (late) lunch, alleen zou ik wel meer willen proeven… ’s Avonds staat er een professionele verplichting met wellicht weinig eten op het programma, dus besluit ik om van dit bezoekje aan Camino mijn hoofdmaaltijd van de dag te maken. En ik kies twee mains!

Eerst en vooral wonton noodle soup (€ 16 – pork-shrimp wonton, chicken broth) met volgens mij dezelfde dumplings al voorheen. Geen probleem: ze bekoorden, dus ik wil er nog wel enkele meer… De intense kippenbouillon geeft de wontons gelukkig een andere toets dan de pork-shrimp dumplings side. Zeker geen klachten over deze soep, alleen hoort het voor mij bij de minder spectaculair lekkere dingen die ik tijdens deze lunch at.

Tot slot krijgen we de roasted chicken (€ 18,50 – pickled veggies, nuoc cham) voorgeschoteld. De nuoc cham blijkt een bijzonder lekkere Vietnamese dip te zijn. We maken pakketjes met sla, gepickelde groenten, wat kip en dip. Daarbij scheppen we nog geregeld een vorkje rijst en concluderen dat dit een waardige afsluiter was.

We vertrekken als laatste lunchers! Ik huppel op een foodwolkje wegens minstens in de zevende eethemel… Wanneer mag ik terug naar Camino?