Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

In een bocht van de Leie aan het veer van Baarle opende enkele maanden geleden Baarle 90 de deuren en de steiger. Op deze toplocatie – die buiten de openingsuren van de veerpont via Sint-Martens-Latem te bereiken is – zat voorheen Hof Ter Leie. 

Een reservatie blijkt op een zonnige woensdagavond overbodig. We kunnen ons zelfs nog op de steiger aan het water installeren. Idyllisch!

Als aperitief bestellen we champagne (€ 15) en Crodino (€ 10). Eigenlijk beslissen we blind, zonder drankkaart en dat levert onaangename verrassingen als een Crodino aan € 10 op.

De kaart typeer ik met twee woorden: beperkt en klassiek. We twijfelen even over al dan niet een voorgerecht, maar eerlijk gezegd heb ik mijn oog al laten vallen op de kroketjes van kreeft (€ 24). Mijn vriend moet dan wel volgen en gaat voor de huisgerookte Schotse zalm (€ 18). Mijn mooi uitziende doch dure kroketjes ontgoochelen helaas qua smaak. Ze missen diepgang; ik at eerlijk gezegd al regelmatig betere garnaalkroketten en van kreeft verwacht je toch dat tikje meer. Over de copieuze portie zalm geen klachten.

Hij hoeft niet lang na te denken over de hoofdschotel: rundsfilet – pepersaus – waterkers (€ 34). Z’n rund werd op een open houtvuur gegrild, wat een mooie bakwijze oplevert. Voor de rest vind ik de garnituur (enkel waterkers) wat pover. Die opmerking geldt ook voor mijn vol-au-vent (€ 25 – indien met zwezeriken: € 30). De moderne interpretatie van vol-au-vent bevalt in se, al zijn niet alle experimenten van de chef even geslaagd. Een gefrituurd kwartelpootje? Ja. Grijze garnalen als afwerking? Neen, bedankt… De goudgeel gebakken frietjes maken veel goed.

We genieten nog wat van de omgeving en de voorbijvarende bootjes, niettemin lukt het mij niet om de onevenwichtige prijs-kwaliteit uit mijn hoofd te zetten. Latem of geen Latem.