Met een Facebooktag maakt een kennis uit Hove mij attent op een nieuw Aziatisch restaurant in Antwerpen: Lunsjes. Mijn zwakke plek, en al zeker als ik na een eerste check merk dat dumplings een hoofdrol krijgen op de menukaart. Samen met een collega zet ik koers naar de Kasteelpleinstraat tussen het Zuid en de Theaterbuurt.
We blijken die middag zowat de enige lunchers, reserveren hoefde dus niet meteen. Mijn gezelschap wacht me op, nippend van zijn citroenlimonade (€ 2,80). Het voelt altijd wat vreemd als je beseft dat de uitbater elk woord van het gesprek kan meevolgen, maar ik besluit al snel om me daar deze middag niets van aan te trekken. Doe mij maar een glas witte wijn, meer bepaald Riesling (€ 5,20).
Terug naar de dumplings – meer bepaald jiaozi. Wat is trouwens het verschil met de hier beter gekende gyoza? Online vind je uiteenlopende verklaringen, als rode draad detecteer ik dat de jiaozi ver teruggaan in de Chinese geschiedenis en dat de Japanners ze na de Tweede Wereldoorlog eens terug thuis namaakten en omdoopten tot gyoza. Ze worden beiden pot stickers genoemd, alleen gebruiken de Japanners voor de gyoza blijkbaar dunnere velletjes.
Bij Lunsjes kun je jiaozi als voorgerecht eten en daarna overschakelen op vlees of vis (bijvoorbeeld traaggegaarde ribben of gestoomde dorade). Wij voelen er echter meer voor om alle acht soorten dumplings te proeven en dus bestellen we 24 stuks (€ 30), oftewel drie stuks van elke soort. Onze bestelling vullen we verder aan met vegetarische gebakken rijst (€ 7,90) en twee soorten groenten: Aziatische koolsla (€ 2,90) en roulade van courgette met erwtenpuree (€ 4,90).
jiaozi – 24 stuks, 8 soorten
jiaozi
Lees verder →
Ik kom te weinig in Brussel.
Ik kom te weinig in Brussel.
Ik kom te weinig in Brussel.
Als het over restaurantbezoeken gaat tenminste, want er staan er ettelijke al jàren op mijn restolijstje (denk maar aan Racines of Gramm). Zo maak ik van een meetup met een Leuvense connectie gebruik om TERO alvast te schrappen. Inmiddels zijn er drie TERO’s: eentje in Bièrges, eentje in Elsene en eentje in de imposante Villa Empain. Voor ons lijkt Elsene de handigste locatie…
Net na openingstijd (19u00) arriveer ik als eerste. Tijd genoeg dus om het lichte en gezellige interieur met veel hout en wit even in mij op te nemen.
L’intérieur
Lees verder →
Abooov Adanaci, dat is een Turkse snackbar met een intrigerende naam op een boogscheut van de Gentse Sleepstraat waar vleesspiesen de menukaart vullen. Tussen een broodje of op een bord, alle spiesen worden er met veel vuurvaardigheid gegrild. Vegetariërs, gelieve zich te onthouden!
Foto: Weekend Knack – © CWF&PH
Lees verder →
Het Antwerpse Groen Kwartier blijft zich verder ontwikkelen. De toon werd – als ik mij niet vergis – gezet door Sergio Herman die zijn kapel (later The Jane) kocht en André Duval zijn stokerij (later Stokers). Ondertussen kun je pizza’s eten of dakboer worden op de PAKT site en recent opende het ambitieuze August de deuren.
Ambitieus, omdat August tegelijk als hotel, bar, restaurant, wellness en shop naar buiten komt. Gezien Nick Bril – beter gekend als chef van The Jane – zijn handtekening onder het August menu zet, klinkt dat als de perfecte locatie voor een verjaardagslunch met één van mijn beste vrienden die ook wel van een lekker mondje eten houdt.
We lopen langs de balie van het hotel tot bij deze van het restaurant en worden doorheen de bar naar de zijbeuk met het eetgedeelte geëscorteerd. Links staan ronde tafeltjes tegen de muur, rechts kun je aan vierkante zitten en mag de ene helft van het gezelschap zich in een lange zetel vleien.
Als openingsdrankje kiest de jarige voor de huiscocktail: Hierbas de las Dunas (de kruidendrank van Sirco Bakker, chef bij Pure C) met rabarber (€ 15). Ik vind een bubbel van Veuve Olivier et Fils (€ 14,50) hier wel op zijn plaats. De ober gaat de bestelling meteen doorgeven, wij duiken nog even in de bites en vallen na even aarzelen voor oester en rillettes.
huiscocktail en dito bubbels
Lees verder →
24 uur in Oostende doorbrengen met een vriendin die er verblijft voor de Theater Aan Zee – kortweg TAZ#2019 – experience? Volmondig ja! Wanneer ze de vraag stelt met wat ik die mond daar wil vullen, rolt er automatisch mosselen bij Kombuis uit… Ik zag deze blijkbaar legendarische plek (ook wel omschreven als veredelde frituur) de laatste tijd weer vaak opduiken in combinatie met superlatieven, dus dan weet ik wat mij te doen staat.
Mijn vriendin informeert op voorhand of er gereserveerd kan worden. Dat kan niet tijdens het hoogseizoen en ze krijgt ook mee dat er drie shiften gedraaid worden: 18u30, 19u30 en 20u30. Wegens een lichtjes uitgelopen apéro op het terras van ons appartement missen we de eerste kans en zo belanden we tegen 19u15 op hun stoep. Er blijkt beneden nog net een tafel voor twee vrij te zijn. Perfect! Zo behoud ik eveneens een panoramisch zicht op de open keuken en de andere eetgasten…
Okay, ik voel het meteen. Dit is mijn ding. Ik hou van de Kombuizen van deze wereld. Iedereen dicht op elkaar, papieren tafellakens, kordate bediening, geen poespas en af en toe iemand die aan het raampje langs de straatkant frieten komt bestellen.
Menukaart Kombuis
Lees verder →
