De J gaat naar mijn meneer en zijn jeansshortje… Want de ganse Gentse Feesten lang heeft hij datzelfde jeansshortje gedragen, weer of geen weer.
Het is er eentje van Levi’s en ze zijn nogal close. Eén ding ligt vast: straks vliegt het recht de wasmachine in. Zo ook zijn foempies.
Ik heb getwijfeld over deze, want yoghurtijs… Seriously? Bij gebrek aan een betere Y dus toch een paar woorden over mijn korte stop in de tuin van Cocteau. Daar kon je tijdens de feesten terecht voor een gevulde gehaktbal van Balls & Glory, kinderanimatie van Caroline Bee en ijs waaronder yoghurtijs van Lizzy In The Sky With Diamonds.
Ik heb wel iets met yoghurtijs en daarbij lust ik twee toppings: disco dip en gecrunchte M&M’s. Dat met een boekje erbij… Toppie!
H20, de chemische formule voor water. Want ja, de afgelopen 10 dagen heeft het veel meer geregend dan mij lief was. Minstens de helft van de dagen was het paraplu meenemen, constant Buienradar, Drash en andere meteo-apps checken en schuilen onder overdekkingen. De Vlasmarkt sluit binnen 2 minuten en jawel, het regent!
Het is waar, we hebben net een hittegolf (en een daarbij passende BBQ-marathon) achter de rug. Maar zwoele feesten zijn toch net dat tikkeltje fijner. Genoteerd, Frank?
Johannes Faes rapt als Tourist Lemc of kortweg Tourist. Ze noemen hem ook wel de Wannes Van de Velde van zijn tijd, wellicht mede door zijn cover van ‘Ik wil deze nacht in de straten verdwalen’ genaamd ‘Deze nacht’.
Boomtown nodigt hem uit op zaterdagavond om 22u40, een mooi tijdslot. Ik kijk er al een paar weken naar uit en al helemaal nadat ik eerder in de week een uitnodiging om mee te gaan naar zijn optreden in het Deurnse OLT (ook wel Rivierenhof) moest afslaan. En blijkbaar ben ik niet de enige… Pakken vrienden en kennissen tekenen present.
Even had ik gehoopt dat Flip Kowlier zou komen meedoen met het nummer De Troubadours, maar hij laat zich niet zien… Naast ons staat een groepje Antwerpenaars, meer bepaald Seefhoekers, die bijna ieder woord meerappen. Lachen!
Tourist Lemc genereert meerdere kippenvelmomenten. De manier waarop hij beweegt: helemaal niet als een typische hiphopartiest, maar alsof hij door de lucht glijdt. De flow van zijn teksten, de cadans van zijn muziek. Ik omschrijf het als het raakpunt tussen theatraal en ingetogen. Helemaal onder de indruk dus, zo erg zelfs dat ik mijn liefde tweet.
Alleen jammer dat zijn set slechts een dikke 40 minuten duurt en dat ze niet terugkomen om te bissen… Tot de volgende, Johannes & co!
Sinds ik-weet-niet-wanneer staat op de Vlasmarkt het Botramkot, een caravan waar je voor € 2,50 een boterham met uufflakke of koas eet. Ook een exemplaar met sjoko, een hardgekookt eitje of droge worst (€ 1,50) staan op het menu.
Dit jaar kleurt de caravan blauw – wit in plaats van rood – wit, een ode aan de Gentse Buffalo’s. Ze kregen trouwens al een klacht omdat een kind zat te werken tussen foto’s met blote borsten. Het kot reageerde op gepaste wijze.
Al een paar nachten stil ik een hongertje met iets, iedere morgen denk ik: “Damn, nu ben ik weer die botram met uufflakke vergeten…”. Daarom maak ik er eens in de vooravond werk van en daar zit inderdaad een überschattig blond meisje boterhammen te smeren.
“Met mosterd?”, vraagt ze. Wij smelten en knikken van ja. Ze smeert en rekent af als een grote dame. En ik at met smaak deze heerlijke eenvoud…
