Waar neem je een groep mee naartoe in Gent om te lunchen, een locatie die in aanmerking komt voor die X- of WOW- of whatever-factor? Even nadenken. Ik weet het! Het dak van een te slopen fabrieksgebouw… Kortweg, M with a View.
Je rijdt op de Gasmeterlaan door de poort van een oud pand en ziet in de verte het spiksplinternieuwe justitiepaleis met z’n omgeving. In het iets nabijere gezichtsveld valt voornamelijk een oranje bouwlift op die tegen de oude gevel aanschurkt. Het moet enige moeite gekost hebben om de verzekering te overtuigen, maar diezelfde bouwlift brengt dus de eetgasten (en vermoedelijk op voorhand ook het eten zelf) tot op het dak van M with a View. Van een rooftop gesproken. Animo alom trouwens als de groep aankomt bij de lift en beseft dat het eten boven wacht.
Bij aankomst wordt een glaasje bubbels aangeboden en nog een hapje op het terras – waar iedereen overigens keihard naartoe gezogen wordt. Ik mis de amuses wegens nog druk met wat geregel, maar sluit aan voor het besproken driegangenmenu. Vooraleer we met het voorgerecht starten, krijgen we nog een witloofsoepje dat naar mijn mening iets te bitter smaakt. Daarna zetten ze het recht met de gangen.
Lees verder →
In Vele hemels boven de zevende schrijft de twaalfjarig Lou dit:
Ik weet niet of dat een wapen is, maar ik maak graag lijstjes. Als ik mij verveel, als er iets vervelends gebeurt. Vijf dingen waar ik triest van word: 1 bedelaars met kindjes, 2 Vanessa, 3 mist op maandagochtend, 4 één balletje in een groot bord soep, 5 de kip van de buren die ziek was en stief. Vijf dingen waarvan ik het jammer vind dat ze bij het leven horen: 1 medisch onderzoek, 2 ijskoude drankjes (omdat mijn tanden alles voelen), 3 films met Katie Holmes (die is echt te mooi) en films die slecht aflopen, 4 paarse nagellak, vooral op tenen, 5 Vanessa. Vijf dingen waar ik vrolijk van word: 1 onbekende mensen die naar mij lachen, 2 ‘Feel the love generation’, dat liedje van Bob Sinclair dat Eva zo graag hoort, wij kunnen daar samen vet goed op dansen, 3 grappige openingszinnen in een boek (‘Aan de rand van het bos, niet ver van de rivier, tussen het struikgewas, had de sprinkhaan een winkel. Op het raam van zijn etalage stond met grote letters: ‘ALLES TE KOOP (BEHALVE DE ZON, DE MAAN EN DE STERREN’)’, 4 een lief sms’je dat je totaal niet had verwacht. en over dat vijfde moet ik nog eens nadenken.
Lees verder →
Waarom eens niet achteraan beginnen? Alsof je van een boek eerst de laatste bladzijde leest. Bij voorbaat mijn excuses dus voor de spoiler alert. Voor het eten zou ik wel nog terugkeren naar Paul’s Boutique Gent, voor het kader niet meteen.
We wandelen er iets voor twaalf binnen op een vrijdagmiddag en zijn de eerste klanten. Het interieur valt bij de eerste aanblik wat tegen en bij de tweede ook. Hoge tafels in inox, daarop geweven oranje kunststofmatjes vol vuile vlekken, niemand te bespeuren bij het binnenkomen, ineens wel een rondwandelende emmer met dweil. Bovendien merk ik terwijl we aan een tafel op ons eten wachten dacht er echt overal vetvlekken zitten: op de menukaarten, op de magazines, … Niet eenvoudig voor een tent die hamburgers, frieten en pasta verkoopt. Maar jullie hebben een prima poetsvrouw nodig, Paul’s Boutique!
Lees verder →
Voor een professionele afspraak in Brussel neemt mijn operationeel dominante trekje de bovenhand met een paar eetsuggesties tot gevolg. Ik krijg tot mijn verrukking duchtig weerwerk met twee tegenvoorstellen. Heerlijk! Bij zoveel karakter volg ik de andere kant: ik bel naar Gazzetta. Omdat ze er geen reservaties aanvaarden, doen we het maar op goed geluk. Rendez-vous om 19u00 ter plekke! Al is dat buiten de file gerekend. Hoewel ik rond 17u15 in Gent vertrek, is het toch 20u00 als ik bij de Italiaan binnenwandel. Erg schaamtelijk voor een eerste date! En vooral ook erg frustrerend als je weet dat je nog eens een kwartier extra verloren bent met de zoektocht naar een parkeerplaats.
Anyway.
Gazzetta ligt vlakbij de Louizalaan, desalniettemin zijn de omringende straten extreem rustig. Alleen bij dit specifieke hoekpand met veel ramen merk je een bijzondere bedrijvigheid. Iedereen lijkt er te willen zijn. Wat men een hotspot noemt. Ik snap die Brusselaars meteen: grootstedelijk interieur, vlot volkje, doodeenvoudige kaart met geen enkel gerecht duurder dan € 13,90 en véél wijn.
Mijn gezelschap nipt al drie kwartier van witte wijn en meldt later met volle tevredenheid dat de mensen van Gazzetta op geen enkel moment ongeduldig werden – ook al waren er nogal wat staande wachtenden. Ik volg al snel in de witte wijn en we krijgen een op-en-top Italiaans hapje: focaccia met mozzarella, tomaat, olijfolie en basilicum.
Lees verder →
Voor alles een eerste keer, zo ook voor een scheefgelopen restaurantreservatie. Wat een nachtmerrie voor een plannertje en een controlefreak als mezelf!
Het overkwam ons bij Resto Henri in Brussel. We arriveren op een zaterdagavond tegen 20u00 en hebben er een ander koppel uitgenodigd. Er wordt net iets te lang naar mijn naam – en goesting – gezocht op de lijst; ik krijg het al meer dan lauw. Pompompom. Het grote reservatieboek wordt erbij gehaald en daar staat inderdaad “Elise Descamps / 20u00 / 4 personen”. Alleen zijn ze ons vergeten overschrijven. De mannen achter de toog schamen zich overduidelijk rot en zoeken verwoed naar een oplossing. Die ligt niet voor de hand. De meeste gasten druppelen net binnen, om een extra tafel te voorschijn te toveren ontbreekt het aan ruimte, … Ze bellen zelfs naar het bevriende restaurant Le Vismet, ook daar zit de herberg helaas vol. Ineens blijkt dat een ander viertal net één gerecht besteld heeft, dus vragen ze of we bereid zijn om tegen 21u00 terug te komen. Als café raden ze ons nog Monk aan. Uiteindelijk belanden we in de Roskam waar we na een geuze – we zijn in Brussel, niewaar? – terug naar wat verder in de Vlaamsesteenweg trekken.
Ze herkennen ons logischerwijs meteen en brengen ons naar een tafel in de achterste eetzaal. Wow! Ik wist niet dat het restaurant zo groot was. Erg mooi ingericht, alvast mijn tand. Nu het eten nog – al heb ik dat uiteraard op voorhand online bestudeerd. De vlotte mannen hadden beloofd ons in de watten te leggen en ze bieden ons dan ook meteen een aperitiefje van het huis aan: vier maal cava ‘Jané Vertura’ (€ 7) graag.
De aanlokkelijk bubbelende glazen verschijnen en wij duiken in de kaart. De vaste menukaart bevat in hoofdzaak klassiekers, bij de suggesties gaan ze iets wilder. Er wordt druk overlegd, maar uiteindelijk vinden we allemaal onze gading bij het tijdelijke aanbod. De heren besluiten om samen de ‘Entrecôte Rubia Gallega 4 weken gerijpt – kropsla – frietjes’ (€ 68) te bestellen. Qua saus willen ze beiden béarnaise, de uitbater stelt voor om ook een beetje vleesjus op tafel te zetten. Wederom sympathiek! De andere dame kiest de ‘Kip uit de Landes – quinoa – jonge spinazie – olijven – romesco’ (€ 24), iets wat ik ook wel zou vermogen. Uiteindelijk ga ik voor de ‘Makreel à la plancha – asperges – tuinbonen – zeekraal – ponzu’ (€ 24). Het aspergeseizoen is zo ongeveer gestart, dus wat mij betreft het perfecte gerecht om die prille lente nogmaals te onderstrepen.
Ik ben niet meer helemaal zeker van het moment, maar het vertroetelen gaat verder met een oester voor elk. O ja, meer hoeft dat voor mij niet te zijn…
Lees verder →
