Met de familie langs moeders kant trekken we jaarlijks naar de Voerstreek voor een weekendje weg. Ongeveer 15 jaar lang boekten we bij Logies De Mot. Dit jaar testten we echter een nieuw verblijfsadres uit, meer bepaald het Hof Van Veurs. Meteen door het 18-koppige gezelschap – inclusief 3 kinderkopjes, voornamelijk door de trampoline in de tuin – goedgekeurd. Van een slaapzaal naar een eigen kamer met bijhorende badkamer is dan ook een stevige step forward…

Maar wat zijn nu na al die Voerense tripjes mijn favoriete adresjes / activiteiten in dit mekka van de taalstrijd? Ik waarschuw meteen dat sommige adresjes theoretisch gezien niet tot de 6 Voerense gemeentes (Sint-Pieters-Voeren, Sint-Martens-Voeren, ’s Gravenvoeren, Teuven, Moelingen, Remersdaal) behoren, doch makkelijk te bereiken zijn. En ook wel – nevermind the websites!

Café Modern (Teuven)
Retro lovers voelen zich in dit “stadscafé op het platteland” volledig in hun sas… Je kunt er drinken, eten en tevens dansen als er iets georganiseerd wordt in de formidabele Zaal Patria.

’t Bakhuis (Sint-Martens-Voeren)
Perfect adresje voor een namiddagse stop. IJsjes, wafels, pannenkoeken. Een ideaal suikershot tijdens een wandel- of fietstocht.

Abbaye du Val-Dieu (Aubel)
Op het binnenplein van de abdij nuttigden wij reeds meerdere blondjes, met soms collectieve lachsalvo’s tot gevolg.

Mountainbiken in mergelgrotten (Valkenburg)
Geen enorme sportieve inspanning, maar toch een unieke belevenis. En dan drie keer tijdens het fietsen tegen elkaar zeggen dat de seizoensfinale van Flikken Maastricht hier opgenomen werd. Uiteraard.

Wandelen, wandelen en nog eens wandelen…
Na vele geseltochten op de mountainbike toch besloten dat ik al wandelend meer van de overweldigende panorama’s kan genieten!

Dit is slechts een greep, beste mensen. Vergeet ook niet de viskwekerij van de Commanderie in Sint-Pieters-Voeren, een stadsbezoekje aan Maastricht, Luik of Aken, de voormalige mijn van Blegny, de Grain d’Orge brouwerij en zo veel meer de-moeite-waard’jes…

In vervoering in de Voeren!

Vorig jaar vierde mijn wederhelft z’n 30ste verjaardag. En dat deed hij niet alleen. Misschien moet bloemen noch kransen ook wel ingevoerd worden op uitnodigingen voor verjaardagsfeestjes, want wat al die lieve mensen schenken “moesten ze natuurlijk niet gedaan hebben”. In ieder geval consumeerden we afgelopen weekend het laatste restje kado: een formule naar keuze via vesparoute.com, gedoneerd door onze buren, het perfecte geschenk voor mijn behoorlijk Vespa-gekke vriend.

We besloten al snel om in het dagje (van 10u tot 18u) snorren een gastronomisch moment te voorzien. In eerste instantie dacht ik aan het arrangement “Julius Caesar” in de buurt van Tongeren met lunch in sterrenrestaurant Magis. Wegens geen capaciteit werd het uiteindelijk het arrangement “Alla Cheisa” in de buurt van Sint-Truiden met lunch in Aen de Kerck van Melveren in – guess where – Melveren.

Daarnaast gingen we op het voorstel van onze buren in om er een mini-weekendje Limburg van te maken. Namelijk door er een plezierritje met een oldtimer Volkswagen Kever – een kanariegeel exemplaar dan nog wel – aan te koppelen en tevens te logeren in haar ouderlijke huis te Bokrijk. We ondervonden de Limburgse gastvrijheid met andere woorden aan den lijve.

Op zondag meldden we ons om 10u ’s morgens aan bij Château de la Motte in Groot-Gelmen. Daar begroetten de mensen van Vesparoute.com ons en andere snorlustigen. Na wat praktisch gedoe (huurcontract, waarborg, lunchvoucher, …) gingen we op pad. De man had voorheen tevergeefs gepoogd om ons een tweede voertuig (voor € 69) aan te smeren, want 50cc voor twee personen zou toch niet je dat zijn bergop. Mijn vriend kwam even in de verleiding, maar we hielden het toch bij knus op dezelfde Vespa. Geen spijt van achteraf.

[portfolio_slideshow]

We besloten om de voorgestelde Haspengouwroute te volgen – een parcours van ongeveer 80 km dat we een paar jaar terug ook al eens met de auto afwerkten. In de voormiddag stopten we voor een aperitiefje op het marktplein van Borgloon, bij de stoomstroopfabriek en het Kasteel van Rullingen. Rond half één arriveerden we op ons poepsjieke lunchadres. Met fleecekes en K-Way’kes als klederdracht onderscheidden we ons van de andere gasten, maar daar hield het personeel godzijdank geen rekening mee. Tot ons jolijt vertelde de ober daarenboven dat het menu uit 4 gangen bestond – in tegenstelling tot de beloofde 3 gangen.

Aan het restaurantverslag heb ik een aparte post gewijd, maar ik kan alvast meegeven dat we goedgezind onze tocht verderzetten. We cruisden langs boomgaarden, doorheen dorpen met voor ons grappig klinkende namen als Jeuk. De speurtocht naar locaties uit Katarakt lieten we dit keer achterwege. De focus lag op genieten van de wind in ons gezicht – ondanks de helmplicht – en het wijdse uitzicht. Druppelvrij leverden we onze Vespa in en keerden tevreden terug richting Gent…

In tijden van bouwperikelen zijn gesponsorde weekendjes absoluut welkom. Zo spendeerden wij afgelopen zaterdag en zondag in Le Touquet – gestimuleerd door de keuzemogelijkheden van de BONGObon Charmeweekend.

Le Touquet vat ik samen als het Knokke van Noord-Frankrijk. Geen negatieve bijklank welteverstaan. Een gezellig stadje dat beantwoordt aan mijn beeld van zon, zee en strand langs de Opaalkust.

Je retourne!

[portfolio_slideshow]