STAM

Het Stadsmuseum Gent kende ik totnogtoe enkel van de buitenkant – en van het hippe openingsfeestje op 9 oktober. Tijd dus om daar op deze winterzondag met snuifje feestkater verandering in te brengen. Op naar die binnenkant…

Meteen valt op dat de architectuur zowel binnens- als buitenshuis parelt. Perfect in lijn met de rode draad – om meteen in STAMs huisstijl te blijven – doorheen de Bijlokesite: een naadloze combinatie van hypermodern met keurig gerestaureerd.

Het stadsmuseum vertelt het verhaal van Gent. En dat verhaal begint in de introductieruimte met gigantische luchtfoto waar alle locals – mits het aantrekken van schoenbeschermers – dolenthousiast op zoek gaan naar hun stekje. De volgende zalen tonen chronologisch de Gentse geschiedenis – met een extra portie aandacht (in de vorm van een zaal) voor twee populaire thema’s, meer bepaald Keizer Karel en “De Rechtvaardige Rechters”.

Naast de old meets new architectuur apprecieerden mijn vriend en ik tevens de interactiviteit. En de veelvuldig aanwezige kinderen met ons… Torens bouwen met witte legoblokjes, verhalen horen op luisterbanken, filmpjes compileren en geprojecteerd zien. Bovendien is het multimedialiteit troef in STAM: projectoren, holografische schermen, touch tabletten, … en Apple computers alom.

Tenslotte behaagt het hedendaagse jasje. Van de eerder genoemde architectuur, over de grafische vormgeving tot het STAMcafé. Om deze voor de hand liggende woordspeling konden Christine De Weerdt en team alvast niet heen!

[portfolio_slideshow]

Moleskine stop motion

Zeg schriftje (daarom nog niet per se Moleskine) en je hebt mij voor 50%.
Zeg stop motion en het wordt de volle 100.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=WKxUqgStyKk]

Met een geheugensteuntje voor als ik zelf ooit eens aan de slag wil…

[vimeo=http://vimeo.com/17916523]

GRAR

Altijd fijn om even stil te staan bij hoe je dingen leert kennen.

Zo zat ik vandaag met mijn lief, een glaasje cava en een bordje manchegokaas voor mijn neus in Café René. Mijn aandacht werd geprikkeld door een doek aan de wand. Het hoeft niet altijd een – sorry, ik kon het niet laten – teken te zijn…

Later bleek dat doek “Het gevecht om de appel” van wie later Sarah Gerard bleek te zijn. Haar artiestennaam GRAR triggerde, dus snorde ik haar website op. Een onmiddellijke charme voor wat ik zag en las overviel mij.


Ik ben instant fan!
Snuffel eens rond op www.grar.be en deins niet terug voor the instantness

Leterme vs De Vadder

Gisteren gaf ik aan het verzadigingspunt wat betreft de herhaaldelijk als episch omschreven scène met Yves en Ivan in De Zevende Dag bereikt te hebben. Vandaag borrelt toch weer de behoefte op om er nog een aantal weloverwogen woorden aan vuil te maken…

Live of op z’n minst in real time heb ik dit staaltje haantjesgedrag niet beleefd, maar mijn Twitter stream verklapte éénduidig dat #dezevendedag zijn gebruikelijke niveau van wakker-wordings-entertainment enkele gradaties oversteeg.

Toen de bewuste scène op de Videozone van de redactie en YouTube landde, kende mijn huizenhooggespannen verwachting toch een zekere a-point-theose. De Vadder stond inderdaad op van de gesprekstafel, maar ging – zij het hevig geïrriteerd – tegen het einde van wat een interview moest voorstellen gedwee terug neerzitten.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=y4hwS8zMAZI]

Veel commentatoren interpreteren dit voorval als een daad van arrogantie die het kopstuk van deze regering van lopende zaken typeert. Mijn inziens inderdaad onmeetbaar arrogant, maar dan eerder een zielige vorm die de onmacht van de man pijnlijk tentoonspreidt.

Wat mij echter nog meer tegen de borst stoot, is de houding van Ivan De Vadder – een man die ik welgemeend respecteer. Moet een journalist van zijn kaliber niet meer subtiliteit leggen in zijn ergernis? Mijns inziens absoluut!

Vermoedelijk zal deze Leterme-De Vadder-gate deel uitmaken van menig jaaroverzicht. Ze illustreerden namelijk – samen met de kippen en haantjes die eerder in het programma al deelnamen aan de discussie over het asielbeleid – op flagrante wijze de gevolgen van een land in politieke crisis, maar zonder crisiscentrum.

Wat mij meteen tot de bedenking brengt dat een dergelijk initiatief misschien geen overbodige luxe zou zijn. Regeringsloos op dezelfde lijn als natuurrampen en soortgelijken. Met een centraal nummer, een rechtstreekse lijn naar de helpdesk ter preventie van bezorgde Belgen.