Vijftien dagen road trip doorheen Marokko.
1955 km, 9 tijdelijke verblijfsadressen, 9 tajines, 451 foto’s en 11 bladzijden kribbels in mijn notitieboekje later enkele indrukken in beeld en woord.

Marokko zien

[portfolio_slideshow]

Marokko horen

De roep van de muezzin springt meteen in het oor. Vijf maal per dag, maar voornamelijk die van vijf uur ’s morgens blijft hangen. Zeker als je vlakbij een moskee (of een megafoon die het stemgeluid van de muezzin versterkt) overnacht.

Verder zinderen eveneens de soortement metalen castagnetten van de Gnawa muzikanten in Marrakesh en de fascinerende Arabische taal na. Al beperkt mijn woordenschat zich momenteel tot salaam aleikum (gegroet), bismillah (smakelijk), besaha (proost) en baraka (genoeg).

Marokko voelen

Je kan er niet omheen dat Marokkanen – althans de mannen in het openbaar – lichamelijker met elkaar omgaan dan wij in Europa gewoon zijn. Ze lopen hand in hand. Ze knuffelen en kussen vaak.

Daarnaast heb ik het land en zijn woestijnzand letterlijk gevoeld. 60 km diep in de Sahara, op de Chegaga-duinen. Daar bleek je enkeldiep in het zand te zaken. Eveneens bleek datzelfde zand in combinatie met een brandende zon ondraaglijk pijnlijk op gesandaleerde voeten in te werken. Auwtsch!

Marokko ruiken

Wie Marokko zegt, denkt ondermeer aan schietklare plaatjes. Zoals vuilwitte zakken, piramidegewijs gevuld met specerijen. Kurkuma, komijn, kaneel… Stuk voor stuk strelingen voor de neus wanneer de verkoper jou laat ruiken als verkoopsargument.

En dan nog die indringende geur van een bokaal vol saffraandraadjes. Nogmaals het bewijs dat kwantiteit er vaak niet toe doet. 

Marokko proeven

De beelden maken al duidelijk dat de innerlijke mens overvloedig gevoed werd tijdens deze 15-daagse. Met tajines, brochettes, couscous… Even leek het er op dat het Cuba-effect weer zou optreden. Want toen we de platgetrapte toeristenpaden een beetje verlieten, slonk de menukaart ook zienderogen. En gezien variatie de beste saus is, dreigde ik op een bepaald moment zelfs mijn neus op te trekken voor just another tajine. Maar keer op keer dook gelukkig een verrassende smaakmaker zoals zeeëgel of méchoui (volledig lammetje bereid aan spit) op.

Insjallah…