Drie keer per jaar organiseren wij pitchdagen om nieuwe imec.istart’ers te reviewen en – hopelijk – te verwelkomen. Een collega stelt voor om de avond tussen de twee pitchdagen in groep iets te gaan eten en geeft aan dat ik mij mag moeien met de restaurantkeuze. Op zich geen cadeau, want uit eten in groep beschouw ik steevast als een uitdaging. Uiteindelijk landen we op een relatief klein gezelschap van vijf personen, omdat de meesten toch verkiezen om na de apéro huiswaarts te trekken. Dan blijkt dat zowel mijn collega als ik al een tijdje watertanden bij elke Instagrampost van Mission Masala, een nieuwe urban Indiër in de buurt van het Antwerpse Zuid. Beslist!
Om te beginnen wil ik meegeven dat ze bij Mission Masala erg sympathiek omgaan met onze lastige vragen: we reserveerden eerst voor zeven personen en maken er de dag zelf vijf van én we bellen in de vooravond om te checken of we vroeger dan onze oorspronkelijke reservatie van 20u00 mogen komen. Uiteindelijk arriveren we na een aperitiefje bij Dansing Chocolat in de Kloosterstraat rond 19u30 op de übergezellige Troonplaats. Dat het rond die tijd vrij donker is, verrast niet voor midden oktober. Wel absoluut atypisch is het feit dat we de ganse avond doorbrengen op het levendige terras. Indian Summer! Of zeg ik beter klimaatopwarming?
Door de donker nam ik geen enkele deftige foto, alleen deze van de menukaart (die meteen aantoont dat het concept hier mooi doorgetrokken wordt) kan er nog mee door. Daarom baseer ik mij voor het vervolg van deze blogpost op de foto’s die Mission Masala zelf postte op hun Instagram @missionmasala en op enkele beelden die ik kreeg van vriendin Caroline D’hont (@avocadovdduivel) die er toevallig onlangs lunchte.
We bestellen een rondje: mango lassi en andere frisse drankjes voor enkele collega’s, ik sluit mij echter aan bij de heer die een glas Chardonnay verkiest. Ondertussen mag de initiatiefnemer enkele hapjes selecteren uit de lijst met street snacks en hij valt op de grappig benoemde Pappadom Preach (€ 9) en de Bang Bang Bhaji (€ 5).
Foto – Caroline D’hont, @avocadovdduivel op Instagram
Op deze foto van Caroline staan de Pappadom Preach – pappadoms with red onion, pomegranate seeds and coriander topped with trio of sauces: sweet mango, tangy tamarind and mighty mint yoghurt. Handig dat ze de pappadoms hier in een kleiner formaat serveren dan hoe ik ze doorgaans ken, namelijk minstens de grootte van een handpalm. Zo lukt het net iets beter om deze street snack te delen met vijf mensen. Ik groef niet bewust naar de drie verschillende sausjes, niettemin genoot ik van de diverse smaken in mijn mond.
Foto – Caroline D’hont, @avocadovdduivel op Instagram
Op een andere foto blinken de Bang Bang Bhaji – tasty little onion beignets in chickpea flour served with tamarind and cucumber yoghurt raita. Die beignets van ajuinen scoren eveneens: wellicht vrij eenvoudig thuis na te maken, dus moet ik daar maar eens een poging toe ondernemen. Vriendin Caroline gaf mij trouwens nog mee dat de maïskolfjes niet te versmaden zijn, dat zet ik een volgende keer op mijn bestelbon.
We besluiten om elk voor een eigen hoofdgerecht te gaan. Zelf val ik voor wat ze bij Mission Masala omschrijven als hun signature dish: Boom Ting Butter Chicken (€ 17). Eén iemand doet mee, een andere kiest voor de vegetarische optie met paneer. De anderen kiezen voor Keema Curry (€ 18) met lam en de tijdelijke special genaamd Sticky Goan Ribs (€ 15) met Grilled Gobi Yoghurt Salad (€ 6) van geroosterde bloemkool.
Toevallig staat mijn curry – languit omschreven als chargrilled tandoori chicken in a creamy tomato gravy, butter by name, butter by nature… yes it has loads of butter – ook op de foto hierboven. Alle curry’s kunnen met cumin rice of buttered garlic naan bread gecombineerd worden. Doe mij maar naan!
Ik vermoedde al bij de kartonnen menukaart dat ze bij Mission Masala beseffen dat het oog (van de camera) ook wat wil: elke curry wordt geserveerd in een typisch Indische metalen lunchbox, genaamd ’the tiffin’. De butter chicken wordt afgewerkt met yoghurt, rode chilipeper en koriander. Mijn gulzige zelve denkt bij de eerste aanblik meteen “Zal ik hier wel genoeg mee hebben?”… Een geruststelling dus dat de naan à volonté mag bijgevraagd worden, alleen ben ik – typisch – na de originele portie perfect voldaan. In een schaaltje afzonderlijk vervolledigt de gemarineerde rode ui nog het plaatje.
Meteen merk ik dat dit helemaal mijn ding is: een zalig gekruide en toch niet té pikante saus bedekt de mooi gegrilde kip. Er verschijnen nog twee extra hot sauces – een groene en een rode – op tafel voor zij die van extra pit houden… Met twee van de vijf proeven we even, maar dan blijkt snel dat zó pikant nu ook weer niet hoeft voor mij.
Trouwens nog even de fingerlicking foto van de ribbetjes – aka Sticky Goan Ribs – posten waarmee Mission Masala één van de collega’s kon verleiden.
Foto – Mission Masala, @missionmasala op Instagram
We ronden de avond af met thee en een schappelijke € 32 per persoon.
Leuke ambiance! Lekker eten! Wat wil een (groeps)mens nog meer?