Ken je dat gevoel, een coup de foudre voor een bepaalde plek?

Voor mijn 35ste verjaardag plannen we een lang weekend Oostende in, meteen het eerste (inlandse) tripje voor onze inmiddels vier maand oude Georges. Logeren doen we op de 30ste etage van het intrigerende Europacentrum, het appartementsgebouw dat opvallend boven alle andere uittorent. Ik wil drie dingen doen: ontspannen, kunst (denk Het Vlot – Kunst is (niet) eenzaam) en eten. Dat eten moet zich tegenwoordig wel onderschikken aan onze Georges. Gelukkig mogen we voorlopig absoluut niet klagen: meer zelfs, hij lijkt het fijn te vinden om op pad te zijn met papa en mama.

Dus ik herhaal. Ken je dat gevoel, een coup de foudre voor een bepaalde plek? Vooraleer we vertrokken, zei mijn vriend dat hij zeker een koffie wou drinken op die ene plek in Oostende daar op die mooie hoek. We waren er inderdaad al eerder bij zomerse temperaturen voorbijgewandeld en ik kan me niet meer exact herinneren of er toen net wel of net geen plaats was op het terras.

Anyway, tijdens dit winterse weekend moeten we sowieso binnen zitten bij Brasserie Du Parc en laat dat authentieke interieur nu net helemaal ons ding zijn.

Foto: Website CityZine

Op mijn verjaardag houden we het bij een aperitiefmomentje, met picon vin blanc en bitterballen. Meer heb ik niet nodig om breed te glimlachen…

De volgende dag belanden we na het ontvluchten van enkele foute tearooms opnieuw bij Brasserie Du Parc, dit keer voor de lunch. De dag voordien liet ik mijn oog eigenlijk al vallen op de garnaalkroketten, die zijn te verkrijgen in duo of trio. Twee stuks lijkt mij voldoende om onze middagmaag te vullen. Zeker als daar frietjes bij geserveerd worden. De menukaart vergat ik te fotograferen, bijgevolg bevat deze blogpost voor de verandering eens geen enkele prijs. Verwacht je gewoon aan een democratische rekening.

Terwijl we van onze geuze genieten en even later van de garnaalkroketten, raken we trouwens aan de praat met onze buren: een gepensioneerd (en gefortuneerd) koppel dat momenteel in Brugge woont en overweegt om naar Oostende te verhuizen.

Over de garnaalkroketten geen enkele opmerking: ze smaken perfect, zijn krokant vanbuiten en smeuïg vanbinnen. De garnituur is klassiek, met gefrituurde peterselie en een partje citroen. O ja, en van die frietjes zou ik nog wel een kommetje lusten.

Ook de laatste middag in Oostende brengen we in Brasserie Du Parc door. Dit keer samen met mijn ouders… Georges mogen we wegens weinig plaats naast de tafel een paar meter verderop parkeren. Het is bakske vol bij Du Parc en gezien ze geen reservaties aannemen, zijn we erg tevreden op deze zondagmiddag nog plaats voor vier en een kinderwagen te vinden. We bestellen wat knabbels en een apéro. Daarna gaan zowel mijn vader als mijn moeder voor Oostendse vissoep, mijn vriend kiest de steak met peperroomsaus. En ik?  Tja… Eens een zwak voor vol-au-vent, altijd een zwak voor vol-au-vent.

Meer dan voldaan beginnen we aan een winterse wandeling op de zeedijk. Wanneer staat ons volgende bezoekje aan Oostende gepland?

••• UPDATE •••

Ondertussen keerde ik al terug naar Brasserie Du Parc voor een koffie. Van deze gelegenheid maakte ik gebruik om de prijzen toch nog even te registreren:

• Garnaalkroketten (2 stuks) – € 15
• Noordzeevissoep met rouille – € 19,50
• Vol au vent – € 17
• Steak nature – € 18
• Supplement saus – € 3