Gek zijn is gezond. Stef Bos zong het en ik geloof hem.
Maar wat als iets of iemand te gek is voor woorden?

Wat dan? Breekt dan de oorverdovende stilte los? Verschuift de expressie dan naar de andere zintuigen? Misschien wel te gek voor woorden, maar niet voor beelden. En waar trekken we de lijn? Wat is gek? Wanneer is iets of iemand te gek?

En kun je überhaupt schrijven over de onmogelijkheid iets binnen de grenzen van letters, grepen, woorden te vatten?