Gisteren gaf ik aan het verzadigingspunt wat betreft de herhaaldelijk als episch omschreven scène met Yves en Ivan in De Zevende Dag bereikt te hebben. Vandaag borrelt toch weer de behoefte op om er nog een aantal weloverwogen woorden aan vuil te maken…
Live of op z’n minst in real time heb ik dit staaltje haantjesgedrag niet beleefd, maar mijn Twitter stream verklapte éénduidig dat #dezevendedag zijn gebruikelijke niveau van wakker-wordings-entertainment enkele gradaties oversteeg.
Toen de bewuste scène op de Videozone van de redactie en YouTube landde, kende mijn huizenhooggespannen verwachting toch een zekere a-point-theose. De Vadder stond inderdaad op van de gesprekstafel, maar ging – zij het hevig geïrriteerd – tegen het einde van wat een interview moest voorstellen gedwee terug neerzitten.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=y4hwS8zMAZI]
Veel commentatoren interpreteren dit voorval als een daad van arrogantie die het kopstuk van deze regering van lopende zaken typeert. Mijn inziens inderdaad onmeetbaar arrogant, maar dan eerder een zielige vorm die de onmacht van de man pijnlijk tentoonspreidt.
Wat mij echter nog meer tegen de borst stoot, is de houding van Ivan De Vadder – een man die ik welgemeend respecteer. Moet een journalist van zijn kaliber niet meer subtiliteit leggen in zijn ergernis? Mijns inziens absoluut!
Vermoedelijk zal deze Leterme-De Vadder-gate deel uitmaken van menig jaaroverzicht. Ze illustreerden namelijk – samen met de kippen en haantjes die eerder in het programma al deelnamen aan de discussie over het asielbeleid – op flagrante wijze de gevolgen van een land in politieke crisis, maar zonder crisiscentrum.
Wat mij meteen tot de bedenking brengt dat een dergelijk initiatief misschien geen overbodige luxe zou zijn. Regeringsloos op dezelfde lijn als natuurrampen en soortgelijken. Met een centraal nummer, een rechtstreekse lijn naar de helpdesk ter preventie van bezorgde Belgen.
Zie het Ivan-moment beetje als mooie illustratie wat veel mensen ervaren: ze hebben er genoeg van, maar uiteindelijk moeten ze er weer bij zitten en laten begaan. Wat kunnen we au fond doen?
Dus vond dat De Vadder gezien de omstandigheden nog subtiel was. Media mag ook ‘aanklagen’.
Zie het Ivan-moment beetje als mooie illustratie wat veel mensen ervaren: ze hebben er genoeg van, maar uiteindelijk moeten ze er weer bij zitten en laten begaan. Wat kunnen we au fond doen?
Dus vond dat De Vadder gezien de omstandigheden nog subtiel was. Media mag ook ‘aanklagen’.
Het komt me voor dat een gelijkaardige situatie zich al eens voordeed in het onvolprezen Nederlandse programma De Wereld Draait Door.
Toen de opponent van praatvaar Matthijs Van Nieuwkerk onophoudelijk bleef doordrammen, werd hij/zij streng en vingerwijzend terechtgewezen door eerder genoemde. Een moderator moet immers een discussie de baas blijven.
Het zou er dus kunnen op lijken dat De Vadder te licht uitvalt aan een tafel met één of meerdere geroutineerde – en media-getrainde – politiekers.
Alles begint echter bij respect. Me dunkt dat Leterme in deze geenszins van respect getuigde. In eerste instantie komt hem dus de blaam toe. Wat erna gebeurde, is dus eigenlijk irrelevant.
Mensen veranderen niet. Je leert hen alleen beter kennen.
Het komt me voor dat een gelijkaardige situatie zich al eens voordeed in het onvolprezen Nederlandse programma De Wereld Draait Door.
Toen de opponent van praatvaar Matthijs Van Nieuwkerk onophoudelijk bleef doordrammen, werd hij/zij streng en vingerwijzend terechtgewezen door eerder genoemde. Een moderator moet immers een discussie de baas blijven.
Het zou er dus kunnen op lijken dat De Vadder te licht uitvalt aan een tafel met één of meerdere geroutineerde – en media-getrainde – politiekers.
Alles begint echter bij respect. Me dunkt dat Leterme in deze geenszins van respect getuigde. In eerste instantie komt hem dus de blaam toe. Wat erna gebeurde, is dus eigenlijk irrelevant.
Mensen veranderen niet. Je leert hen alleen beter kennen.
Het komt me voor dat een gelijkaardige situatie zich al eens voordeed in het onvolprezen Nederlandse programma De Wereld Draait Door.
Toen de opponent van praatvaar Matthijs Van Nieuwkerk onophoudelijk bleef doordrammen, werd hij/zij streng en vingerwijzend terechtgewezen door eerder genoemde. Een moderator moet immers een discussie de baas blijven.
Het zou er dus kunnen op lijken dat De Vadder te licht uitvalt aan een tafel met één of meerdere geroutineerde – en media-getrainde – politiekers.
Alles begint echter bij respect. Me dunkt dat Leterme in deze geenszins van respect getuigde. In eerste instantie komt hem dus de blaam toe. Wat erna gebeurde, is dus eigenlijk irrelevant.
Mensen veranderen niet. Je leert hen alleen beter kennen.
Het is eigen aan mezelf dat ik mij vooral erger aan mensen waar ik op één of andere manier naar opkijk. Bij anderen probeer ik vooral de moeite niet te doen om mij te ergeren…
Het is eigen aan mezelf dat ik mij vooral erger aan mensen waar ik op één of andere manier naar opkijk. Bij anderen probeer ik vooral de moeite niet te doen om mij te ergeren…
De Vadder begint hier al met een ‘stomme vraag’ over een complex probleem. Ik zelf zou ook geïrriteerd zijn van zo’n aanpak. Leterme heeft een grondig antwoord gegeven en als het nu eenmaal wat tijd in beslag neemt, omdat men zoiets niet in 2 woorden kan uitleggen, dan is het maar zo. Hoe zielig dat de Vaddere daar zo stond te springen om hem voor de voeten te gooien dat er ‘mensen op straat slapen’. Alsof hem dat zelf zou interesseren. Deze man toont geen respect. Dat heeft hij met zijn kinderlijk gedrag toch wel bewezen. Het siert Leterme dat hij zich niet laat inpalmen door zo’n irritante journalist. Wel straf dat er op het laatste geen glimlachje vanaf kon. ik vond het persoonlijk wel grappig. Yves de Ferme :)
De Vadder begint hier al met een ‘stomme vraag’ over een complex probleem. Ik zelf zou ook geïrriteerd zijn van zo’n aanpak. Leterme heeft een grondig antwoord gegeven en als het nu eenmaal wat tijd in beslag neemt, omdat men zoiets niet in 2 woorden kan uitleggen, dan is het maar zo. Hoe zielig dat de Vaddere daar zo stond te springen om hem voor de voeten te gooien dat er ‘mensen op straat slapen’. Alsof hem dat zelf zou interesseren. Deze man toont geen respect. Dat heeft hij met zijn kinderlijk gedrag toch wel bewezen. Het siert Leterme dat hij zich niet laat inpalmen door zo’n irritante journalist. Wel straf dat er op het laatste geen glimlachje vanaf kon. ik vond het persoonlijk wel grappig. Yves de Ferme :)