Wat schuilt er achter mijn acute blogbehoefte? Na een innerlijke check blijkt mijn motivatie te herleiden tot een zwak voor woorden – en in het bijzonder de geschreven exemplaren. Ik hou van schrijven! Mijn pen was als tiener een verlengstuk van mezelf; schrijven mijn dagelijkse routine, mijn natuurlijkste uitdrukkingsvorm, mijn dada. 10 jaar later daagt ineens het besef dat ik schrijven in de Nederlandse taal onderweg ergens verloren, vergeten, verleerd ben.

Maar er is meer… Bloggen sluit naadloos aan bij mijn behoorlijk recente ontdekkingstocht doorheen het e-universum. Het geeft mij de kans om te delen (mijn likes, mijn tags, mijn comments, …) in iets meer dan 140 karakters. Het geeft mij de kans om te ventileren in de digital public sphere met een simpele druk op de “Publish” knop. Het geeft mij de kans om te linken naar beeld, want ik wil niet ontkennen dat het oog ook wat wil.

Ik kijk ernaar uit om deze blog te stuffen – volgens eigen aanvoelen, maar hopelijk ook op basis van jullie ongezouten mening.

Weest dus welgekomen!