De Dageraadplaats, dat is een Antwerps (meer bepaald Zurenborgs) plein waar ik erg graag kom – deels gestimuleerd / gefaciliteerd doordat één van mijn beste vrienden er vlakbij woont. Vroeger aten we al eens Italiaans in de Primo; vreemd genoeg bestaat daar geen enkele bloglog van. Soit, in datzelfde charmante hoekpand vestigde zich enige tijd geleden een andere Italiaanse zaak: Pici.

Op een middag tijdens de week spreek ik er af met ex-collega, inmiddels vriendin en überfoodie Caroline (aka Avocado van de Duivel) voor een vlotte lunch. Zij leverde overigens het gros van de foto’s voor deze blogpost aan. Lunchen kan bij Pici à la carte of volgens één van de volgende formules: 1 antipasto + pasta voor € 14,50 of 2 antipasto + pasta + dolci e caffè voor € 18,50. We besluiten om voor de meest eenvoudige optie te gaan, een aperitiefje moet wel altijd kunnen…

Doe mij maar de welklinkende Basta Poco (€ 8,50), een cocktail met witte vermout, gember en spumante die achteraf gezien toch niet helemaal mijn meug blijkt. Geen verwijten richting Pici, ik moet mezelf maar beter inschatten! Aan de overkant wordt voor Lambrusco (€ 6 – licht sprankelende rode wijn die fris gedronken wordt) gekozen.

Foto Avocado van de Duivel

We selecteren samen de antipasto en landen op insalata di polpo e patate (€ 8,50 à la carte) en polpette con pomodoro (€ 7,50 à  la carte). Wie kan neen zeggen tegen inktvis? Dito voor gehakt met tomaten…

Foto Avocado van de Duivel

Foto Avocado van de Duivel

De antipasto worden danig vlot geserveerd (dat heb je natuurlijk met lunchformules) dat we slechts enkele slokken van onze aperitief op hebben wanneer de starters verschijnen. Caroline at al eerder bij Pici en geeft nog mee dat de porties à la carte wel iets groter zijn dan deze in de lunchformule. Begrijpelijk en geen nood, ik zie dit als opwarmer voor de pasta! De salade van octopus, aardappel en kappers en de gehaktballetjes met tomatensaus en parmezaan mogen in het midden staan om van beide klassiekers te kunnen proeven. Simpel, vers en lekker! Alles wat we mogen verwachten van de Italiaanse keuken.

Pici, oftewel handgerolde dikke spaghetti, is hip dezer dagen. Ik proefde deze pasta voor het eerst bij UPTON in Antwerpen en koester dat als een ware Aha-erlebnis – al is het misschien niet helemaal gepast om een Duitse term te gebruiken met betrekking tot een Italiaanse pastasoort. Niettemin wil ik met plezier nogmaals van deze ultieme eenvoud genieten met de pici cacio e pepe (€ 15 à  la carte) waarbij de dikke slierten enkel geserveerd worden met pecorino en zwarte peper. Kan het nog puurder?

Ik proef en denk ‘Ja! Ja! Ja!’… En ook wel: #musttryathome.

Ondertussen zijn we drankgewijs overgeschakeld op een glas rosé én een fles spuitwater. Caroline kiest qua pasta voor een andere vaste waarde: penne all’arrabiata (€ 14 à la carte), die ze nog pikanter kan maken met de organic hot sauce van Roothooft. Over deze saus vind ik online quasi niets terug, altijd intrigerend in deze digitale tijden.

Foto Avocado van de Duivel

We ronden onze lunch af met cappuccino (€ 3,20) en een goed gevoel. Grazie, Pici!