Op de plaats van het vroegere studentenrestaurant in de Overpoort zitten ondertussen een Albert Heyn, een JIMS fitness, een Kruitvat en een salad bar genaamd Zukini, ook wel courgette in het Engels maar dan iets anders geschreven.

We stappen op een vrijdagmiddag binnen in de moderne ruimte met hoog plafond, veel beton en gigantische ramen. Ik kijk snel even rond en merk geen enkele mannelijke eter. Dit is duidelijk een populair adresje bij vrouwelijke studenten.

De menukaart stelt een aantal seizoenssalades voor. Mijn vriend kiest voor de gegrilde plein-air kip met walnoten-mosterd dressing (€8): boerenkool, witte en rode quinoa, flespompoen en wortel, puntpaprika, taugé, pijnboompitjes. Daarbij drinkt hij een glas biologische rode wijn (€3,50).

Lees verder →

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Veggie hotspot op de hoek van het Glazen Straatje

De Brabantdam doet het culinair goed tegenwoordig: De Vitrine kreeg recent gezelschap van Cochon De Luxe en het vegetarische én veganistische Lokaal. Het interieur straalt biologisch, geitenwol en warmte uit. Veel plantjes en kringloopservies zorgen voor gezelligheid.

Op het krijtbord staat het aanbod van de week: telkens soep, salade, sandwich, quiche en gratin. Tijdens een vorig bezoekje proefde ik hun prima gratin (€6) met rode biet, pompoen en polenta. Dit keer bestel ik de salade van wintergroenten (€6) en vraagt mijn vriendin de quiche met wortel en aardpeer (€6). Bij de drankjes staan huisgemaakte limonades en ‘ice-T’, sappen, bier, wijn en maar liefst 25 soorten thee. We kiezen voor de limonade (€2,20) met citroen en gember. Die komt in een groot glas met een ietwat vreemd metalen – maar dus herbruikbaar – rietje. Kraantjeswater krijg je trouwens gratis.

Je voelt in alles dat de heren van Lokaal veeleer denken vanuit een filosofie dan in commerciële termen. Hun vegetarische aanbod is een tikkeltje onconventioneel: anders dan de meeste veggie dagschotels in Gent. Dat maakt hun zaak natuurlijk net zo sympathiek.

De zes tafeltjes zijn intussen bezet. Erg lang hoeven we niet te wachten op onze borden. De prijzen liggen bij Lokaal misschien niet hoog, het formaat van de borden is echter wel iets kleiner dan gemiddeld. Denk eerder in de grootteorde van dessertbordjes. Mijn slaatje bestaat uit puree van witte kool in het midden met daarrond rauwkost: geraspte wortel, daikon, rode biet, ijsbergsla, veldsla, appel, … Verder spot ik walnoten, sesamzaadjes en gebrande boerenkool. Lekker!

Er is nog een gaatje voor taart (€3). Dat blijkt veganistische tofutaart te zijn met bosbessen of peer. Mijn vriendin lust daar wel een cichoreikoffie (€2,20) bij. Ik check de theekaart: graag een infusie ‘sacred voice’ (€2,20) die mij keeltroost zou bieden. Er verschijnt een kannetje en een zandloper. Meteen belooft men ook een ‘refill’. De taart doet wat denken aan kaastaart met speculoosbodem, maar dan iets minder lekker. Mijn peer smaakt niet echt door en de bodem is wat te wak. We besluiten dat taart niet per se veganistisch hoeft te zijn.

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Eigentijds komen, tafelen en gaan in Kortrijk

Matthias Speybrouck heeft wat men noemt een palmares: na ervaringen bij Piet Huysentruyt, Kobe Desramaults en Sergio Herman start hij zelf Va et Vient op in Kortrijk. Het hedendaags gerenoveerde pand met grote ramen aan de Broeltores nodigt uit. Ook de verwelkoming door de chef en de rest van het vlotte personeel stemmen ons gunstig.

We starten met een sprankelende Wiscoutre uit Heuvelland van het domein Entre-Deux-Monts (€7) en krijgen daarbij een hapje met yoghurt, daikon, wilde selder en een koekje van vlaskaas. Daarna moeten we de knoop van de drie (€35), vier (€45) of vijf gangen (€55) doorhakken. De gulden middenweg lijkt ons ideaal voor een woensdagavond.

Het menu trekt op gang met wijting / kikkererwt / garnalenjus / gerookte dooier en daarbij vragen we de aangepaste witte S-Blanc van Domaine Saumarez (€5). Jammer dat we de fles niet te zien krijgen! Het gerechtje geeft vertrouwen voor de rest van de avond: stevig stuk vis, zachte puree van kikkererwten en een diepsmakende jus van garnalen.

Vrij vlot volgt de coquille / knolselder / koffiebes. We blijven van dezelfde wijn nippen en proeven van de in stukken getrokken coquille en de verschillende bereidingen van knolselder. De combinatie klopt in de mond. Alleen vind ik het – detail! – jammer dat de eerste twee gangen er visueel erg gelijkaardig uitzien: witte en gele tinten, losjes gedresseerd en een schuimige saus.

Ook het hoofdgerecht varkenswang / wortel / gebrande walnoot laat niet lang op zich wachten. Het tempo ligt voor mij iets te hoog, maar dat maakt het mooie gerecht helemaal goed: de twee gebakken varkenswangen verrassen, want dit vlees kennen we vooral uit varianten op stoverij. Ook de geroosterde wortel en de puree van dezelfde groente in het gezelschap van zwarte olijven en gebrande walnoten maken indruk. Top! Zeker als je daarbij nog eens een volle Toscaanse wijn van Campi Nuovi (€6,5) drinkt.

Het blijft in stijgende lijn gaan, want tegen mijn persoonlijke verwachting – wegens niet wild van desserts – in blijkt de omschrijving cedraat / wafel / big bang helemaal te kloppen. De sorbet van deze citrusvrucht hoeft voor ons niet per se, maar o wat valt die combinatie van wafel en karamel in de smaak.

Va et Vient zet Kortrijk zonder twijfel culinair mee op de kaart. Ongedwongen, top en betaalbaar dineren, daar tekenen we toch allemaal voor?

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Love Eat Share Smile in de voormalige Hertog Jan

Driesterrenchef Gert De Mangeleer verhuisde onlangs met Hertog Jan naar Zedelgem. Voor het vrijgekomend pand in Sint-Michiels dokterde hij samen met zijn sommelier Joachim Boudens een nieuw concept uit: Bistro L.E.S.S., dé plek om Spaans geïnspireerd eten te delen.

Het is vrijdagavond, de zaak zit deels gevuld en we krijgen een ronde tafel in de veranda toegewezen. Niet meteen mijn eerste keuze, maar de rest blijkt specifiek gevraagd te zijn bij reservatie – iets wat we volgens de dienster altijd mogen doen bij een volgend bezoek.

Als aperitief lusten we wel een cava (€6) en een vermouth (€6). Daarbij maken we een eerste selectie van vier tapas, die allemaal op keramische witte plankjes geserveerd worden. De pimiento del piquillo, gevuld met verse geitenkaas en manzanilla olijf (€7,50) komt in een conservenblikje: de zoete puntpaprika baadt in olie en smaakt lekker fris. De Salchichón Ibérico Maldonado Puro Bellota (€5) blijkt kwaliteitssalami. Voor inktvis heb ik een zwak: dus zeker de gefruite inktvis, aïoli (€9). Ook de artisanale witte pens, gegrild (€6) lonkt: terecht, want deze twee grote schijven zijn top. Tot slot raadt de dame aan om de pan con tomate ‘Coca de Cristal’ (€3) te bestellen. We geven haar gelijk: dit krokante brood met tomaat en olijfolie vult het geheel goed aan.

Ondertussen zijn de glazen leeg en bekijken we de wijnkaart. Bij de wintersuggesties staan enkele betaalbare wijnen: we selecteren uit de rode sectie de Tamiz (€22), 100% tempranillo uit de Spaanse Ribera del Duero streek. Deze stevige wijn met fruitige toets doet het goed bij de tapas en de rest van de avond.

Bij de hoofdgerechten ‘compartir’ staan gezellige gerechten met vaak een Spaanse toets. Wij laten ons verleiden door de zeebaars (1 kg) ‘en croûte de sel’ (€50). Om de 25 minuten wachttijd te overbruggen, bestellen we nog twee tapas: Zeeuwse mosseltjes, in escabèche (€8,50) en jonge prei, gegrild, geserveerd met romesco Priorat Natur (€6,50). De mosseltjes ontgoochelen wat met hun bokaaltjessmaak, de gebrande prei verrast dan weer wel.

Dan komt één van de koks onze zeebaars in zoutkorst tonen. Prachtig beest! Even later verschijnt de vis zonder zout en vel op tafel. Het fileren mogen we zelf doen. De perfect gegaarde zeebaars blijft zo typisch aan de tanden plakken en krijgt twee gietijzeren potjes ter begeleiding: fantastisch gegrilde venkel en een koud slaatje met quinoa, kikkererwten en granaatappel. Dit is genieten.

Koffie en een kruidig koekje, meer hebben we niet nodig om deze geslaagde avond af te ronden.

Jouvenceaux, een deelgehucht van Sauze d’Oulx, is zonder twijfel het schattigste ski-oord waar we ooit onze wintersport doorbrachten. Tevens ons Italiaans debuut, op bezoek bij vrienden die vorig en dit sneeuwseizoen B&B La Petitta van Chalet Beyond uitbaten.

Het moet gezegd dat we het lekkerste eten ongetwijfeld in onze catered chalet aten. Caroline en Frederic serveren een keuken die meer dan mijn tand is. Tijdens het snowboarden lunchen we op de berg: taglieri (plank met een keertje kaas, een keertje met prosciutto en mozzarella), pizza, gnocchi.

De laatste dag gaan enkel de mannen naar boven, de vrouwen doen waar ze goed in zijn: terrassen in de zon. Dat doen we bij La Fontaine, onderaan de lift in Jouvenceaux.

Lees verder →