*** Vlak voor de vakantie durf ik wel eens wat ‘pre-holiday stress’ ervaren. Voor mijn hoofdberoep moet de TO DO geminimaliseerd worden en ook dat bijberoep vraagt behoorlijk wat energie. En dan durf ik – tegen mijn eigen gewoontes in – al eens een blogpost laten liggen… Zo stond Taqueria Tranquilo bij mijn vertrek op 06/08/2016 naar Le Marche nog in draft. Een kleine week later kreeg ik het bericht dat Sam Dudha, één van de uitbaters van Tranquilo, zwaar gewond op straat gevonden was. Intussen is hij helaas overleden en afgelopen maandag door heel veel mensen herdacht op de Dageraadplaats. Vanzelfsprekend twijfelde ik even om deze blogpost te schrijven… Tranquilo opende gisteren opnieuw de deuren, dus laat deze post dan ook – tja, wat? – een steun zijn… ***
Mexicaanse restaurants bekoorden mij de laatste jaren niet meer, getuige het feit dat er geen enkele Mexicaan tussen de reviews op mijn ‘lekker eten’ pagina staat. Ik associeer de keuken met zware en kazige gerechten, maar wellicht komt dat door enkele mindere ervaringen bij pakweg Pablo in Gent ongeveer tien jaar geleden. Ondertussen besef ik absoluut dat Zuid- en Midden-Amerika gastronomisch aan een opmars bezig zijn. Zo maakte ik via de Ceviche kookboeklancering kennis met het culinaire Peru en zag ik een intrigerende documentaire uit de Netflix-reeks Chef’s Table over Enrique Olvera van restaurant Pujol in Mexico City.
Ook taqueria’s zitten in de lift. Als Sergio het zegt… en dan knipoog ik inderdaad even naar de laatste editie van Mijn Pop-Up Restaurant. In maart openden Hans & Sam alvast hun taqueria op de populaire Dageraadplaats. Een instant succes! Foodie-vriendin Caroline – aka Avocado van de Duivel – sprak zich uit als fan, buurtbewoner Geert bestelde er regelmatig een frozen margarita. Ik wil ook!
De eerste keer beland ik er na een etentje met een vriendin in Overzee op diezelfde Dageraadplaats, dus nogmaals dineren zou er los over zijn. Dan proef ik maar die befaamde bevroren cocktail (frozen margarita – € 8) en daarna nog een Corona (€ 3). Even bijt ik van een taco en een quesadilla, en het smaakt naar meer…
Wanneer ik er een volgende maal binnenwandel, at ik wederom al een aantal hapjes op voorhand. Dus ook nu beperken we ons met twee personen tot één menu (€ 15), dat bestaat uit één quesadilla en twee taco’s. Blijkbaar wijzigden ze recent de kaart, onze nieuwe keuze bestaat op deze zomeravond uit:
Foto: Facebookpagina Tranquilo
Lees verder →
De avond voorafgaand aan een boeiende #STHLM tour langs THINGS by STING, SUP46 en de Ericsson Studio reserveer ik voor een late lunch bij B.A.R., languit Blasieholmen’s Aquarium and Restaurant. In dat vis- en zeevruchtenrestaurant wil ik per se nog eten vooraleer ik een paar uur later vanuit Stockholm naar België terugvlieg.
Ik snelwandel de benen van onder mijn lijf en kom er om 13u50 aan… Een reservatie blijkt absoluut overbodig, want in de ruime zaak met zeker een honderdtal couverts en talloze plaatsen aan de bar of de eettoog tel ik nog zes eetgasten. Dat komt de sfeer in dit industrieel moderne pand niet meteen ten goede, maar ik laat mijn pret niet bederven.
Eerst snel de menukaart bekijken en beslissen!
Lees verder →
Hoe bereid ik mij voor op een business trip naar Stockholm? Euhm… Eigenlijk niet. Of toch: ik bestel de 100% Stockholm online en open die voor het eerst in mijn hotelkamer. De eerste avond beland ik met een collega ‘op den bots’ in de Aziatische tapasbar Waipo. De tweede avond worden we vergast op een galadiner in het Grand Hôtel. De derde avond wandelen we met een Oostenrijkse dame zonder eetplan – wegens geen plaats meer bij B.A.R. – door de stad en spotten we tegenover deze aardige kerk een al even aardig terras: Bakfickan it is.
Lees verder →
Er zijn van die plaatsen waar ik uit mezelf niet zo gemakkelijk zou binnenstappen… Eigenlijk enkel en alleen op basis van vooroordelen en buikgevoel, dat geef ik toe. Dan wacht ik op een extra zetje, bijvoorbeeld een uitnodiging voor een business lunch. Deal! En vanwaar die vooroordelen? Ik zie een zaak die de laatste jaren geregeld van naam / eigenaar wijzigde en daarenboven aan het water dichtbij een jachthaven ligt. Mijn inwendig alarm vreest voor een dresscode die niet zou misstaan op een jacht en posh food.
Hoewel ik al rond 12u15 arriveer, staat de nochtans vrij ruime parking al overvol. Ik parkeer een eindje verderop en zoek daarna mijn gezelschap op het ruime terras met snel geschat zeventig couverts… Hij zit al aan de bubbels en dus volg ik gedwee.
Tijd om ons over de eetkeuze te buigen! We laten het lunchmenu (€ 17) met toast gerookte zalm en een hoofdgerecht dat niet is blijven hangen al snel links liggen wegens te doorsnee. De overkant zwicht instant voor de vol-au-vent op onze wijze met gebakken kalfszwezeriken. Zelf voel ik bitter weinig voor zwezeriken, dus verken ik verder. Op de vaste menukaart komen een aantal visgerechten in aanmerking, maar mijn ogen dwalen automatisch af naar de suggesties…
Want daar flirt de king krab / kruidenboter / courgette / paprika / aioli / paellarijst (€ 35) met mijn smaakpapillen. Prijzig wel, net zoals de rest van de kaart. En toch ga ik ervoor: king krab krijgt bij mij niet voor niets het labeltje ‘all time favorite’. Tot slot voegen we nog een portie oesters (6 stuks – nr 3) om vooraf te delen toe aan onze bestelling en vraagt mijn gezelschap de wijnkaart om een gepaste witte te selecteren. Eerst komt er een Riesling uit de bus die niet op voorraad blijkt, op wat we uiteindelijk landen herinner ik mij eerlijk gezegd niet meer. Alleen dat de wijn in de smaak viel.
De bediening loopt gesmeerd, ook alle Fou d’O’ers rondom ons lijken ontspannen te genieten. Ik laat mijn reserves varen – om het in de sfeer van een jachthaven te houden… Alleen de stevige prijzen zorgt ervoor dat er een restje vooringenomenheid overblijft.
Tijdens het wachten smeer ik een aantal toastjes met een kruidig kaasje tegen de eerste honger. De oesters vallen vooral qua grootte wat tegen. Net te laat besef ik dat juni eigenlijk het einde van het oesterseizoen inluidt, dus dat je die weekdiertjes beter in hun iets volumineuzere maanden opslurpt.
Lees verder →
Vorige zaterdag postte ik ‘Hypes zijn er om schaamteloos aan mee te doen!’ op Instagram. En dat meen ik ook… Niet dat ik een uur zou aanschuiven bij het worstenkraam van Jeroen Meus zoals tijdens zijn eerste passage op Rock Werchter of speciaal naar Leuven zou rijden voor een ‘haute dog’ (nomen est omen – overduidelijk dus geen gewone hot dog), maar een nieuw filiaal – al klinkt dat woord wat saai – in de Gentse Nederkouter brengt deze hype iets dichter bij mijn leefwereld.
Op een grijze en wat lege zaterdag breekt de zon even door en springen we op de Vespa. De eerste stop wordt ONA, een erg aangename wijnbar tegenover Würst met dito drankjes en uitbaters. Daarna steken we de straat over voor een worstje. Eerst even mijn welgemeende felicitaties uitspreken voor de inrichting… We zien veel beton, hout, een combinatie van design en (semi-)vintage meubilair en een leuk wandrek vol planten.
Lees verder →
