Een paar maanden geleden boekte ik een nacht in een traantent. Een what? Wel, deze kunstige boomtenten in traanvorm van Dré Wapenaar hangen sinds 2012 in Borgloon. Wellicht zag je ooit een foto van deze bijzondere B&B voorbijkomen op Instagram of een ander sociaal medium. ’s Avonds kun je in de dreef een worstje grillen op de barbecue of een leuk adresje uitzoeken in de buurt. Wij verlaten Borgloon en rijden een 15tal kilometer tot in Hasselt, want ik zag de voorbije maanden Ogst regelmatig digitaal voorbijkomen.
Foto – Venuez.be
De Ogstheren Sébastien Wijgaerts en Diederik Herbots leerden elkaar kennen bij Couvert Couvert van de broertjes Folmer in Leuven. In 2014 startten ze samen hun eigen zaak in Hasselt. Sébastien staat in de keuken, Diederik in de zaal en de wijnkelder.
We komen er iets te laat aan tegen 20u00 en de zaak zit al bijna vol. Mooi, zo voor een donderdagavond midden in de verlofperiode! Meteen krijgen we de kaart die ons laat kiezen tussen drie menuformules (vier gangen voor € 52, vijf gangen voor € 62 of zes gangen voor € 72) en enkele à la carte gerechten. We twijfelen tussen het korte menu of de middelmaat. Mijn vriend hakt de knoop door en zegt ‘Vijf!’ wanneer de ober naar onze voorkeur informeert… Hij lust daar vanzelfsprekend passende wijnen (€ 34) bij, ik hou het bij bruisende Bru (€ 10).
Starten doen we met een glas Italiaanse schuimwijn voor hem (Folicello Frizzante uit Emilia Romagna – € 10) en tomatensap Bissardon (€ 6) voor haar. Ik krijg die heerlijk klassiek opgediend met enkele smaakversterkers: worcestersaus, tabasco en peper.
Tijdens het wachten op de eerste gang komen drie amuses op tafel.
krokantje, poeder van tomaat • dipsaus van ansjovis, olijf, dragon
ricotta • watermeloen • appel • basilicum
makreel • radijs • tomatenwater
Vooral na het tweede hapje wordt mijn voorgevoel versterkt dat we vanavond bij Ogst bijzonder lekker én tevens origineel zullen dineren. Origineel klinkt een beetje zwak en als een cliché, maar ik meen het absoluut dat chef Sébastien keer op keer creaties op tafel tovert waarvan ik de combinaties werkelijk goed gevonden vind. Trouwens tevens geapprecieerd dat het stukje makreel voor mij iets verder gegaard wordt, om zo tegemoet te komen aan de restricties voor een zwangere vrouw. Dit is trouwens de enige aanpassing die ze moeten maken, want voor de rest valt geen rauw vlees, rauwe vis of niet-gepasteuriseerde kaas te bespeuren in het menu.
Bij de eerste gang – gegrilde courgette • scheermes • tonnato – kan ik het niet nalaten iets te posten met de hashtag #ikzietetjes. Want geef toe, die tonnatosaus neem toch een bijzonder grappige vrouwelijke vorm aan… Voor de rest niets dan lof voor dit kleurrijke en frisse gerecht waar versneden scheermessen gedresseerd worden op een gegrilde minicourgette. Ik zou zeggen: laat die andere vier gangen maar komen.
We gaan verder met de favoriet van de avond volgens mijn vriend: aubergine • sardien • chorizo. En het klopt inderdaad dat je dit een smaakbommetje mag noemen! Ook de mozzarella en meloen voegen iets leuks toe aan deze compositie.
Dan belanden we van de zomerse kleuren en smaken iets meer in de sfeer van de herfst met vis volgens dagvangst • zwarte bes • sherry. De vissersboot kwam vandaag met zeeduivel (ook wel lotte of staartvis) thuis, een stevig visje dat je moeilijk met het aangeleverde bestek – vork en lepel – de baas kan. Daarom speel ik even vals met het botermesje. Hoewel ik tijdens mijn zwangerschap nog geen druppel alcohol dronk, pas ik niet als een chef besluit om alcohol te gebruiken in een bereiding. De saus op basis van sherry wordt dan ook met veel smaak opgelepeld en zelfs met een stukje brood volledig weggeveegd. Tot slot zijn de girollen en de zwarte besjes op hun plaats in dit gerecht.
Als hoofdschotel serveert Ogst scharrelkip ‘Coq des Prés’ • tomaat • polenta. Deze drie niet zo spectaculaire ingrediënten durven mij niet doen vermoeden dat daar deze prachtige smaakcombinatie uit zou komen. Spectaculair lekker! De kip wordt ons aangeboden als een stukje filet en een ballotine met bil en krokant vel. Het omhulsel van spitskool versterkt het geheel en ik eet ook het stukje artisjok bewust heel traag op.
Ondertussen genoot mijn wederhelft al van telkens weer echt passende wijnen. Wanneer Diederik komt informeren of we eventueel wat kaas willen, hapt de overkant meteen toe. Even later beseft hij dat hij eigenlijk niet én kaas én dessert hoeft. Gelukkig kan dat nog rechtgezet worden en krijgt hij zijn bereiding met Comtékaas tegelijk met mijn dessert.
Ik lepel mijn abrikoos • consommé van ijzerkruid • arlette op. Die arlette blijkt het krokantje bovenop het ijs te zijn, want arlettes zijn – volgens Google – typisch Franse koekjes op basis van bladerdeeg met kaneel. Zoals jullie wellicht weten voel ik weinig voor dessert en ik kijk dan ook met een beetje afgunst naar de kaas tegenover mij.
Omdat het inmiddels na 23u00 is en al te lang aan tafel zitten mij lastiger en lastiger valt met mijn bolle buik, passen we voor koffie en thee. We rekenen meer dan tevreden af en zetten rechtstreeks koers naar onze boomtent.
O ja, tot slot nog even melden dat de Tranendreef van Dré Wapenaar slechts één van de landschapskunstwerken is die pit in en rond Borgloon verzamelde. De doorkijkkerk Reading Between The Lines van Gijs Van Vaerenbergh en Untitled #158 van Aeneas Wilder zijn even hard een bezoekje aan Borgloon waard.
