Ik verklaarde het al tot vervelens toe, dat ik geen grote fan ben van de combinatie groep + restaurant. Mijn verwachtingen hou ik voor dergelijke aangelegenheden dan ook zo laag mogelijk… Vorige week deden we van teambuilding in Mechelen, met op het programma ontsnappen uit een kamer bij De Gouden Kooi, een – koude maar relatief boeiende – stadswandeling en een Marokkaans diner bij La Boya.

Nog iets wat niet zo goed te verenigen valt met een groepsgebeuren is relax foto’s nemen van de omgeving en het eten. Bijgevolg moet ik het in deze blogpost doen met wat snapshots van mezelf en enkele beelden van mijn collega Sven De Cleyn die duidelijk met iets meer ontspannen hand fotografeerde. Waarvoor dank, Sven!

De Marokkaanse sfeer zit alvast goed.

Over het eten hoeven we ons geen zorgen te maken: voor groepen voorzien ze diverse menuformules. Handig! De voor ons geselecteerde formule behelst drie voor- en vier hoofdgerechten aan € 26 per persoon.

voorgerechten

Bastilla kip
Zakje van geitenkaas
Kip met honing en look

hoofgerechten

Tajine vis en zeevruchten
Tajine lam en pruimen
Tajine kip en olijven
Couscous vegetarisch

Maar first things first… Wat drinken we om te toasten? Sven stelt cava voor en kan op nogal wat bijval rekenen. Enkele collega’s verkiezen bier – meer bepaald Carolus Dubbel – boven bubbels, ik toast graag mee met de schuimwijnminnenden. Het schaaltje olijven mocht royaler voor negen personen. Na de toch wel (mentaal) inspannende ontsnapping en wandeling vallen we dan ook als uitgehongerden aan op de broodmand.

bastilla kip

zakje van geitenkaas

De drie kleurrijke schalen met voorgerechten katapulteren je instant over de Middellandse Zee tot in Marrakech of M’hamid. Ik ben – zeker na twee weken rondreizen in Marokko en meerdere Belgische bezoekjes aan restaurants met deze roots – wel vrij familiar met de Marokkaanse keuken, desalniettemin maken de starters* bij La Boya een sterke indruk. Zowel bij de bastilla (door mezelf beter bekend als pastilla) met kip als bij het buideltje met geitenkaas contrasteert de krokante buitenkant perfect met de smeuïge en bovenal smaakvolle vulling. Beide pakketjes liggen op een ondergrond van sla, tomaat en eerder typisch Belgisch witloof. Ook de gebakken kip kan iedereen bekoren door o zo zacht en een tikkeltje zoet (door de honing) te wezen.

* Even opmerken dat het een tikkeltje vreemd aanvoelt om starter in deze teamcontext als synoniem voor voorgerecht neer te schrijven… Het is op mijn blog absoluut niet de eerste keer dat ik dat doe, alleen lijkt het nu door dit etentje met de collega’s alsof mijn beide professionele werelden (zijnde het hoofdberoep imec.istart en het bijberoep elidesc) samenkomen. Want starter betekent naast voorgerecht uiteraard ook hij of zij die een startup heeft / runt / opstartte… OMG, I ate my coachees! 

De cava raakt op; er komen andere bubbels – namelijk bruiswater – op tafel. En niet veel later volgen de hoofdgerechten: drie tajines en een aardewerken schaal met couscous.

tajine vis en zeevruchten

tajine lam en pruimen

tajine kip en olijven

vegetarische couscous

Laat ons even overlopen in volgorde van degustatie.

Ik start met vis en zeevruchten. Absoluut een smakelijke tajine, alleen vind ik persoonlijk dat tajines meer tot hun recht komen met proteïnen die een langere gaartijd vragen. Bijvoorbeeld kip en lam, en laat dat nu net de hoofdingrediënten van de andere twee tajines zijn. Bovendien vind ik zeevruchten altijd wat overdreven als omschrijving wanneer je enkel scampi toevoegt naast witte vis, maar ik klaag zeker niet.

Ondertussen schep ik tevens wat couscous met groenten op. Ik proef een smakelijke groentebereiding als leuke aanvulling op de vistajine en ook bij de andere schotels blijf ik deze couscous bijvullen als variatie op het lekkers dat de tajines bieden.

Ik voel al een zekere verzadiging optreden, alleen staan er nog twee dampende schotels te wachten op consumptie… Het sticky lamsvlees krijgt niet enkel het gezelschap van pruimen, evenwel ook van appelschijfjes en amandelen. Het zoete element van deze tajine in combinatie met het lamsvlees dwingt mij bijna naar een indigestie.

Tot slot proef ik even van de kip met olijven. Wederom bijzonder mals kippenvlees en net zoals in Marokko een tajine met slechts enkele ingrediënten: kip – olijven – opgelegde citroen. Deze laatste citrusvrucht maakte overigens ook al deel uit van de tajine met vis en zeevruchten. In Marokko vond ik dat trouwens de belangrijkste bedenking bij hun nationale keukentrots: thuis maakte ik een tajine steevast met tig ingrediënten, zij beperken zich doorgaans tot maximum een handvol. Deze puurheid loont!

We doen onze uiterste best, maar de hoofdgerechten worden niet tot de bodem geledigd… Voor dessert wordt dus ook massaal gepast, alleen Sven bestelt muntthee met Marokkaanse koekjes. By the way, beeldschone huisgebakken koekjes! Ikzelf rond af met een eskimo, zo’n mix van tonic en pompelmoes.

Samengevat doorprikt La Boya mijn vooroordeel rond groepsgebeurens. Inshallah!