Restobar Charlie is al even niet meer. Jammer, want we kwamen er gedurende een aantal jaren graag én regelmatig. Om de één of andere reden was het ook de plek waar we aten vooraleer we op reis vertrokken en/of toen we terug thuis belandden. Soit, Charlie is out.
Toen GAST als opvolger opdook, aarzelde ik dan ook geen seconde om het adres op mijn restolijstje te zetten. Ik herhaal mezelf als ik zeg dat mijn avondlijke eetuitjes de laatste maanden nogal teruggeschroefd werden – met één erg lieve reden: Georges. Wanneer onze kleine kabouter na zes maanden voor het eerst enkele dagen bij de grootouders in West-Vlaanderen gaat logeren, plan ik logischerwijs een aantal restaurantbezoekjes. Aroy Aroy boekte ik al weken op voorhand, GAST beslissen we de dag zelf.
Je kan er enkel de tafeltjes reserveren en die blijken na een telefoontje in de vooravond reeds volzet. Dus zit er niets anders op dan gewoon binnenlopen en hopen op twee zitjes aan de bar. We komen vrij vroeg aan (rond 18u45) en installeren ons aan de dan nog lege toog. Een uurtje later ziet de situatie er al anders uit; wij schuiven zelfs tot twee keer toe op om wat meer plaats te geven aan nieuwe klanten.
Over naar de kaart! Ik knik goedkeurend bij het zien van de kwalitatieve wijnkaart. Op één van de tafels blinken de mooi parelende fluitglazen in mijn ogen, dus stel ik voor om de avond te starten met een glas Cava Absidis (€ 5,5) die omschreven wordt als een beendroge bubbel. Er zal altijd wel een copywriter – of misschien simpelweg een woordmens – in mij blijven zitten en bijgevolg word ik alleen al van de omschrijving ‘beendroge bubbel’ enthousiast. Gelukkig zit de smaak eveneens meer dan goed!
Daarbij hoort een hapje: doe maar de artisanale sardines in blik (€ 6). Ik verwacht mij aan de Alberte-aanpak, namelijk dat een aantal rechtstreeks uit Portugal geïmporteerde kleurrijke blikjes voor je geëtaleerd worden en dat vervolgens het uitverkoren blik voor jouw neus opgetrokken wordt. Bij GAST moet ik de sardines een echt gerechtje noemen met die kappers, radijsjes, rode paprika, tijm en platte peterselie erbij. Om het met een cliché uit te drukken: de toon is gezet. Zelfs het brood zorgt voor de juiste stemming.
We schakelen over naar wijn, witte wijn. Uit de drie keuzes per glas selecteren we de Voiturette Sauvignon Blanc uit de Languedoc (€ 4) die wordt omschreven als een lichte, frisse Sauvignon zonder complexen. Complexloos, daar hou ik wel van… En na het nippen van de uitnodigende glazen mogen we stellen dat GAST uitpakt met een meer dan degelijke wijnkaart.
Verder krijgen we het advies om twee gerechtjes per persoon te bestellen. Normaliter zouden wij dan wel durven overdrijven en toch meer dan de aangeraden hoeveelheid bestellen, dit keer houden we ons echter in. Ik twijfel lang, want de zes opties lonken één voor één, zeker deze met een middenoosterse en/of Marokkaanse toets.
Vrij snel volgt het eerste bord: kruidige falafel met venkel-waterkerssalade (€ 12). Het staat niet ter discussie dat deze falafels huisgemaakt zijn en de combinatie van venkel en waterkers markeer ik mentaal als een topcombo. Zeker met die pili pili erdoor gemengd om de salade nog wat extra pit te geven…
De falafels zijn nog niet helemaal verorberd en ze krijgen al het gezelschap van de op vel gebakken zeebaars met rucola en krielaardappeltjes (€ 12). Hier een klassiekere bereiding, niettemin tevens een visgerecht dat er boenk op zit… Ik kan er niets op aanmerken: de zeebaars is perfect gebakken, de rucola en de gebakken krieltjes passen prima bij de baars en we besprenkelen om het af te maken met wat citroen.
Ook het tweede duo volgt relatief snel. Als ik dan toch een opmerking moet maken, dan misschien dat het serveren net iets té vlot gaat… Uiteraard is het zo altijd iets. Want dan is het te traag, dan weer te snel. Op zich zal ik bij een volgend bezoekje gewoon op een andere manier bestellen: eerder per gerecht of per twee gerechten, in plaats van alles ineens. Dan heb je zelf iets meer controle op wanneer je graag verder wil eten.
Over naar de kwartel met harissa en gekonfijte citroen (€ 12), op zich wel een originele kwartelbereiding omdat ik kwartel voornamelijk uit de klassieke Franse keuken ken – al staan in de boeken van Pascale Naessens ook wat voorstellen zonder koolhydraten. Ik vind de bereiding met harissa absoluut geslaagd en hier zit de gaartijd van het vlees evenzeer goed. Het enige nadeel vind ik dat één kwartel delen met twee personen toch wat klungelen is…
Als afsluiter krijgen we de aubergine met chermoula en romige feta (€ 10). Sinds mijn kennismaking met Sergio Hermans Simple Food ben ik grote fan van gepofte aubergines (traag en dus lang garen in de oven). Hier voegen de insnijdingen en het bestrijken met chermoula voor extra veel smaak. Ik val in herhaling door een werkende combinatie te benoemen, desalniettemin wil ik toch de smaakvolle aubergine en de romige feta aanduiden als een perfect koppel.
Compleet voldaan rekenenen we af (€ 71) en we besluiten om nog even door de stad te wandelen vooraleer naar de parking terug te keren.
We vertrokken zonder verwachtingen naar GAST. Eigenlijk voelde ik vooral nieuwsgierigheid om kennis te maken met de opvolger van Restobar Charlie. En het moet gezegd: team GAST verraste ons meer dan aangenaam… Bedankt voor de fijne avond!