Twee collega’s tippen mij los van elkaar over de pop-up Commotie op wandelafstand van mijn werkplek De Krook. De ironie wil dat ik niet met één van die collega’s ga proeven, echter met mijn beste maatje die ook wel van een hapje lekker eten houdt.

De voordeur staat al open en de chef doet van achter in de gang teken dat we de eerste deur rechts mogen nemen. Een beetje alsof je recht de woonkamer van dit herenhuis binnenwandelt… Je struikelt bijna over een tweepersoonstafeltje en ik ben dan ook blij dat er voor ons nog een andere tafel bij de schouw lonkt. De mensen die even later de ongelukkige deurtafel toegewezen krijgen, lijken zich zichtbaar te irriteren – zeker aan de koude wind die binnenwaait telkens iemand vergeet de deur naar de gang te sluiten.

De menukaart

Soit, wij zitten goed en duiken in de lunchkaart. Bij Commotie eet je voor slechts € 21 een tweegangenlunch en daar voegen wij graag een paar opwarmertjes aan toe. Ik besluit overigens om alcoholvrij te aperitieven, kwestie van productief te blijven na de lunch. Doe mij maar een Spicy Tomato (€ 6), tomatensap met limoen en afgewerkt met rozemarijn. Aan de overkant wint de Barrel-aged Negroni (€ 10) het van de andere cocktails.

Spicy tomatensap

Omdat ik een paar maanden geleden met hetzelfde gezelschap veel te zwaar van start ging, laat ik dit keer de rillettes doelbewust links liggen. Bij Commotie opteer ik voor shiitake chips (€ 6) en pimientos de padron met dip (€ 10). Lekker en gezond!

Chips van shiitake

Pimientos de padron

Deze gedroogde paddenstoelen at ik ooit al eerder, alleen kan ik mij met de beste wil van de wereld niet meer herinneren waar en een ‘shiitake search’ op mijn eigen blog levert helaas geen resultaat op. Padronpepers doen het altijd goed, toch moet ik toegeven dat ik – zeker in het Baskenland – al beter gegrilde exemplaren had. Zo hou ik ervan dat die pepers wegsmelten in je mond en hier kun je wel nog wat tanden gebruiken.

We ronden het aperitief af en laten een eerste glas wijn inschenken door vlotte gastvrouw Lara. Ik hou van minerale wijnen en kies dan ook voor de Clos Du Val (€ 8), een Elzaswijn uit 2014 met Riesling en Pinot Gris als druif.

ajuin · rode biet · gefermenteerde look

Deze geslaagde wijn drinken we bij het vegetarische voorgerecht getiteld ajuin · rode biet · gefermenteerde look. Eerst verschijnt een donker bord dat prachtig contrasteert met het donkerrood van de biet, vervolgens giet chef Thomas Gellynck daarrond een jus op basis van Pas De Rouge. Na een paar seconden verwacht ik dat de jus zal stoppen met stromen, maar de man blijft lustig gaan… Gezien de jus gemaakt werd op basis van een Hinkelspel-kaasje, mogen we gerust over kaassaus met de bijhorende zwaarte spreken. Ik juich vegetarische gerechten sowieso toe, alleen had ik veel meer van deze rode biet genoten met een significant subtielere hoeveelheid jus. Nu neigt deze gang eerder naar velouté of curry.

leng · lardo · boerenkool · komkommer

leng · lardo · boerenkool · komkommer, vanuit een andere hoek

Wijngewijs blijf ik voor de volgende gang met vis bij mijn eerste keuze, mijn compagnon laat zich verleiden door een eerder oranje wijn die hij aan een naburige tafel spot: blijkbaar eentje van Cortesedruif uit Noord-Italië.

Als hoofdgerecht serveert Commotie leng met lardo, boerenkool en komkommer, deze ingrediënten worden verenigd door jus met citroentijm en miso en mayonaise op basis van aubergine. Het valt ons op dat de chef opnieuw kiest voor een stevig doorsmakende jus, eentje die durft domineren op het bord. Bij deze gang ben ik meer fan van de jusdominantie. Verder hou ik echt wel van boerenkool, toch vreemd dat deze groente – in tegenstelling tot bijvoorbeeld in de Verenigde Staten of Nederland – niet écht lijkt door te breken in ons land. Ik vraag me af hoeveel Belgische gezinnen één keer per maand deze groente op het menu zetten, in het seizoen uiteraard. En dan moet ik eerlijk gezegd toegeven dat ik ook schuldig mag pleiten… Genoeg gemijmerd over de inburgering van boerenkool: terug naar Commotie, terug naar een geslaagde hoofdschotel.

Met een goed gevulde maag passen we logischerwijs voor het optionele dessert. Wel vragen we nog een lungo (€ 3) die overigens in een bijzonder mooie tas op tafel komt.

lungo in een mooie, donkergroene kop

Hoewel ik meer dan voldaan ben, kan ik het toch niet nalaten om van de zoetigheid te proeven: popcorn en duidelijk huisgemaakte koekjes.

popcorn en homemade cookies

De overkant van de tafel verwondert zich een aantal keer over de proportie van de bar in deze relatief kleine ruimte. Daaruit leidt hij af dat dit pand wellicht ooit een bordeel huisvestte. Wanneer we bij de gastvrouw informeren naar de vorige bestemmingen, antwoordt ze: ‘Een advocatenkantoor, een immo, een beetje vanalles…’. Dat laatste bevestigt zijn halsstarrig vermoeden. We vangen trouwens op dat Commotie een nieuwe locatie kon strikken in de buurt van het Rozebroekenpark waar ze in de zomer van 2020 naartoe verhuizen.

Toch nog even afronden met de conclusie dat je in de huidige pop-up uitstekende kwaliteit krijgt voor de milde prijs van het lunchmenu. Mogelijks kunnen ze deze prijszetting in de toekomst niet aanhouden, niettemin zullen de gewonnen hartjes met plezier enkele euro’s extra betalen. Veel succes met jullie vaste vestiging in Gent, Thomas & Lara!