Wat doe je als je ergens leest dat Beni Falafel uitgeroepen werd tot beste falafelzaak ter wereld? Dan voeg je Beni Falafel instant toe aan je restolijstje… En daar blijft deze diamant in de Antwerpse joodse buurt – beetje flauw, ik geef het toe – een tweetal jaar staan, tot een vriendin voorstelt om er af te spreken voor de lunch. Met een deelfiets van Vélo Antwerpen rijd ik van The Beacon naar de Lange Leemstraat, een slordige drie kilometer doorheen de miezer doet mij drijfnat arriveren. Dankjewel, onbetrouwbare Buienradar!
We belden om te reserveren, maar er wordt ons gegarandeerd dat dat niet nodig zal zijn. Op woensdagmiddag is het er doorgaans wel the place to be voor joodse schoolkinderen, alleen vieren ze die dag een joodse feestdag en houden de scholen bijgevolg de deuren gesloten.
Achter een gezellige gevel met hoogblauw houtwerk schuilt een eenvoudig ingericht eetlokaal. De foto’s en posters aan de muur refereren naar het beloofde land. Na de menustudie staan wij automatisch recht om aan de toog te bestellen, de vriendelijke gastheer stelt niettemin dat hij graag aan onze tafel komt opnemen…
Wanneer mijn vriendin informeert hoe we het best voor the full experience gaan, suggereert hij de humus compleet (€ 9) – nomen est omen. Deal! Gezien mijn natgeregende staat voel ik wel iets voor een warm drankje: doe mij maar verse muntthee (€ 2,50). De compagnie zegt ja tegen de mix van wortel- en appelsiensap (€ 3,50).
Ondertussen sijpelen de lunchers binnen en tegen de tijd dat onze borden geserveerd worden blijkt geen enkele stoel meer onbezet. Enkele locals blijven aan de voordeur weifelen, waardoor een onaangenaam koude wind tot bij ons tafeltje vlakbij de ingang waait. Soit.
Wat houdt die complete humus nu precies in? Wel, een dikke spiegel van humus wordt aangekleed met zuurkool, sla en vijf falafelballetjes. De humus beoordelen we als perfect op smaak en superglad, vandaar dat ik naar een spiegel refereer. Zuurkool associeer ik in eerste instantie niet met humus of falafel, alleen moet ik na het proeven toegeven dat de combi – zeker met de frisse sla – wel werkt. De falafel valt op door iets minder groen te zijn dan ik gewoon ben, al zie ik dat niet als een minpunt. Integendeel, ook hier zit de smaak meer dan goed…
Voor wie graag iets meer punch toevoegt aan zijn lunch staan er vier opties op tafel: in de eerste plaats een prominente fles looksaus met daarnaast drie potjes gevuld met korianderdip, uienchutney en sambal. Ik ga alle smaken af en volg uiteindelijk mijn hang naar pikant eten richting de sambal. Kudos tot slot voor het prima pitabrood!
Mijn gezelschap geniet nog wat na van haar recente trip naar Tel Aviv. Ik begrijp dat ze even teruggekatapulteerd wordt en maak een mentale nota om er ooit heen te reizen.
Beste falafel van de wereld? Daarvoor ben ik onvoldoende expert in de materie, ik kan enkel concluderen dat dit bordje midden-oosters eten een fietstocht door de regen meer dan neutraliseert… Bedankt, Beni! Ook vanwege onze portemonnee.