Laat me deze blogpost beginnen met hoe ik mijn recensie van chef Gilles’ vorige restaurant Taxi’s eindigde:

Bij Taxi’s lijkt Gilles zijn eigen culinaire stem gevonden te hebben en daar kan ik enkel een diepe buiging voor maken. Eén ding weet ik wel op basis van zijn persoonlijke social media updates: hij houdt van het Baskenland en z’n rundsvlees (à la Txogitxu), dus ik kan me wel voorstellen dat hij ooit nog iets wil doen met de liefde voor vlees die hij bij Upper kwijt kon. Time will tell…

En jawel, de tijd heeft het verteld. Bar Bask it is! Nog voor ik er geweest ben, kan ik me voorstellen dat chef Gilles Bogaert hier z’n ei helemaal in kwijt kan. Hij deelt de cheftitel bij Bar Bask trouwens met creative chef Sam D’Huyvetter en grill chef Jordin Michiels.

Bar Bask kent op z’n minst gezegd een vliegende start: ze openden pas eind juli en wanneer wij er eind augustus willen gaan dineren blijkt alles al wekenlang vol te zitten. Ik trek m’n stoute schoenen aan en pols even of ze toevallig tafels vrijhouden voor last-minutes of family & friends. Dat blijkt gelukkig zo te zijn en zo kunnen we op een Georges-loze avond toch gaan proeven – tijdens de vroege shift (18u00) weliswaar.

Van zodra we ons installeren aan een eettoog met groot raam en levedig uitzicht krijgen we van chef Sam een klein kopje bouillon met viseitjes ‘om ons smaakpalet alvast wat te triggeren’. Yum! De trigger werkt. We starten met een typisch Baskische drank: een flesje cider Val De Boides (€ 22).

cider

Daarbij wordt ons aangeraden om voor een tweetal hapjes per persoon te gaan. Na wat wikken en wegen (wegens allemaal verleidelijk) besluiten we om pimientos de padrón (€ 6,90), kreukels in bouillon (€ 12,50), ansjovis Acière Golf van Biskaje (€ 5,5) en varkenskroket met lavasmayo (€ 8,50) te bestellen.

pimientos de padron

kreukels in bouillon

ansjo

varkenskroket met lavasmayo

Laat me misschien ietwat negatief beginnen met het enige hapje dat niet meteen een blijvende indruk nalaat: de kreukels. Wij zijn nogal verzot op zeevruchten en de bigorneauxtjes blijken eerder gewoontjes én tegelijk soms moeilijk uit hun schelp te lokken. Case closed. Dan gaan we nu over naar: wow, wow’er en wow’st. De padrónpepers katapulteren ons terug naar een bijzonder lekkere roadtrip in Noord-Spanje. Bij de ansjovis komt chef Gilles een schitterend verhaal vertellen over de ansjoviskweker, een Bask die hij ooit ontmoette en zijn ansjovis gebruikte als betaalmiddel in de lokale horeca. De varkenskroket wordt gemaakt van allerlei reststukken van het varken en komt in een hyperknappigere korst. We zijn nu al fan van Bar Bask en dit was nog maar het eerste rondje…

Ondertussen gaan we tevens eens in de toog kijken waar vis en vlees wachten om gegrild te worden. Een erg mooi zicht dat bovendien de smaakpapillen lijkt te activeren. Nadenken over onze keuze doen we met een uitstekend glas rosé Egly Moon Angel (€ 6,50 – Kékfrankos) uit Hongarije.

We besluiten om die speciale carabineiro (€ 18) eens te proeven. Dat blijkt een exclusieve rode diepzeegarnaal die je volgens mij nergens anders in Gent kan eten. Exclusief betekent ook een stevig prijskaartje, dus houden we het bij één stuk om te delen. Chef Gilles tipt om de kop echt uit te zuigen en daarna het delicate vlees te consumeren. Jawadde, wat een smaakbommetje!

caribineiro

Verder wil ik ook de angulas (€ 5,50) ontdekken. Dat zijn mini-palingen die geserveerd worden in een smaakvolle bouillon en als noedels gegeten worden. Een fijne kennismaking die je blijkbaar ook in de Spaanse speciaalzaken en de internationale rayon van de betere supermarkt kan krijgen. Er staat al een blikje in onze voorraadkast om dat thuis uit te proberen – al maak ik mij niet de illusie dat ik die bouillon met een zalig rooksmaakje zal kunnen benaderen.

angulas

Nog voor we de deur van Bar Bask opentrekken, besef ik dat de kans klein is dat we zonder rood vlees in de maag terug buitenwandelen. Ik krijg gelijk: mijn meneer lonkt meteen naar de txuleta (€ 53 voor 2 personen) van Txogitxu rund en wie ben ik om hem dat plezier te onthouden. We vullen ons hoofdgerecht aan: patatas bravas met aïoli (€ 5,20) en salade classic Bask (€ 3,50) graag.

txuleta

patatas bravas

Buiging voor het heerlijk gegrilde rund, desalniettemin verdienen de aardappeltjes een minstens even diepe buiging. Deze komen echt binnen met een BANG! De krokant gebakken aardappelen worden naar een nieuwe hoogte getild door de smakelijke looksaus én een geslaagde kruidenmengeling. Ik twijfel zelfs om een extra portie te vragen – al moet ik zeggen dat ik reeds meer dan verzadigd ben. En dat op een doordeweekse avond met als enige reden het feit dat we geen babysit hoeven te betalen wegens een zoon op West-Vlaams logement.

Bij dat rund drinken we trouwens elk nog een glas rode wijn, elk eentje naar onze meug. Voor mij mag dat dus de Sin Rouge (€ 6 – Tempranillo) van het Spaanse Sin Project zijn, mijn wederhelft verkiest de iets zwaardere suggestiewijn.

Koffie of dessert hoeft niet meer voor ons, we nemen ons voor om met de fiets nog even rond te kijken in de stad op deze relatief zomerse avond. Dus betalen we met de glimlach en droom ik al van een volgende Baskische avond…