Deze blogpost bestaat enkel dankzij de foto’s van gezelschapsdame Caroline (ook wel Avocado van de Duivel)… Blijkbaar slaagde ik er bij MESA in om uitsluitend met wazige beelden op mijn smartphone naar huis te vertrekken. Merci, Caroline!
MESA dus, dat is het restaurant van Tomorrowland. Gezien ik weinig heb met dat festival, prijkte MESA niet op mijn restolijstje. Mijn Antwerpse gezelschap denkt daar echter anders over en bijgevolg plooi ik voor de meerderheid. Onze volgende date gaat door bij MESA.
Ik parkeer op de kaaien en stap tegen 19u30 samen met Caroline het pand in de Kloosterstraat binnen. Kathy wacht ons al op. Toch neem ik even de tijd om mijn ogen de kost te geven, want nog een andere ex-collega van bij DPG Media (formerly known as Medialaan & VMMa) gooit tegenwoordig hoge ogen als interieurontwerpster. Nele Vlaeminck heet ze en onder andere Die / Het Huis (het televisieprogramma van Eric Goens) en MESA zijn projecten met haar signatuur.
Over naar waarvoor we gekomen zijn: de menukaart. MESA zet de ‘Tastes of the World’ gedachte verder op permanente basis. Dat project startte ooit met een online videoreeks waarin Nick Bril (chef van The Jane en als DJ tevens into EDM) de wereld rondreisde om gerechten van locals te proeven en die daarna in het ‘Tastes of the World’ restaurant tijdens het festival op de kaart te zetten. Eenzelfde wereldse keuken serveren ze bij MESA.
Een mondiaal menu
Bij het aperitief besluiten we allen om een cocktail te proeven, gezien dat bij het DNA van MESA lijkt te horen… Dat schrijf ik omdat je bij het sharing menu ook aangepaste cocktails (in plaats van dito wijn) kan bestellen. Ik kies voor een gepimpte rum cola (€ 12,50), Caroline een Garibaldi en Kathy een Moscow Mule. Waar Caroline en ik een vrij doorsnee glas krijgen met onze cocktail, gaan de wenkbrauwen van Kathy de hoogte in wanneer haar ‘glas’ verschijnt… Ze krijgt een soort platte kom, zoals een drinkbakje voor kleine huisdieren. Daarnaast komt een vijzel te staan met allerlei smaakmakers zoals citroengras en gember. Die grof gesneden ingrediënten moet zij zelf fijn malen en daarna aan de drank toevoegen. Een vrij hilarisch momentje, zeker door die blik van Kathy wanneer de cocktailman uitlegt wat ze behoort te doen. Misschien toch beter deze mislukte DIY van de cocktailkaart schrappen?
De Moscow Mule van Kathy | Foto – Avocado van de Duivel
Lees verder →
Het voelt altijd dubbel om een resto review te schrijven over een sociaal restaurant. Ook bij Zone 09 / Goesting was de regel om dat niet te doen, in den tijd dat ik nog ‘voor echt’ recenseerde. Na wat dubben besloot ik uiteindelijk om wél over Villa Ooievaar te bloggen. Bij deze…
Sinds 2012 wonen wij in 9030 Mariakerke, een deelgemeente van Gent. Omdat dit zeker niet de jongste buurt is om te wonen (en dan vergelijk ik met de menige vrienden die aan de andere kant van Gent in Gentbrugge / Ledeberg wonen), reageer ik altijd enthousiast als er nieuwe initiatieven genomen worden in onze buurt. Zo organiseert een team van vrijwilligers al een enkele jaren Woodrock, dat de laatste tijd doorgaat in het park Bovyn-Vyncke. Op datzelfde domein staan enkele gebouwen waar Kompas vzw mensen met een beperking tewerkstelt / opvangt. Villa Ooievaar is een nieuw project van deze vzw.
Bij Villa Ooievaar betekenen de adjectieven sociaal & lokaal nogal wat: ze bieden betaalbare maaltijden aan en een plaats waar ontmoet (lees: vergaderd, gefeest, …) kan worden. Koken en opdienen gebeurt deels door personeel met een beperking, uiteraard bijgestaan door begeleiders. Logischerwijs wil vriendin Lies, die een tweetal jaar geleden met Kaffie Is Kaffie een gelijkaardig project op poten zette in Gentbrugge, daar eens gaan piepen. En wij – inclusief kleine Georges – proeven graag mee…
Op vrijdagmiddag bel ik om te reserveren voor de volgende dag. Terwijl we onze fietsen parkeren, merken we dat het ondanks het herfstseizoen eigenlijk perfect terrasjesweer is. Alle buitentafels blijken helaas gereserveerd, dus zetten we koers naar binnen. Daar zit aan onze voorbestemde tafel een identiek gezelschap van drie volwassenen en één kind. Grappig! Geen nood, Villa Ooievaar blijkt op zaterdagmiddag niet volgeboekt en we kunnen aan een andere tafel terecht. Georges krijgt een kinderstoel en spot meteen het (voornamelijk houten) speelgoed dat bij de schouw ligt.
Bewijs van het mooie herfstweer en meteen ook het menu van de dag… | Foto – Facebookpagina Villa Ooievaar
Fotogewijs merk ik trouwens dat ik meer foto’s van de zoon dan van het eten genomen heb, die neiging durf ik wel eens vertonen als hij in de buurt is…
‘Seriously, mama?’
Lees verder →
Twee collega’s tippen mij los van elkaar over de pop-up Commotie op wandelafstand van mijn werkplek De Krook. De ironie wil dat ik niet met één van die collega’s ga proeven, echter met mijn beste maatje die ook wel van een hapje lekker eten houdt.
De voordeur staat al open en de chef doet van achter in de gang teken dat we de eerste deur rechts mogen nemen. Een beetje alsof je recht de woonkamer van dit herenhuis binnenwandelt… Je struikelt bijna over een tweepersoonstafeltje en ik ben dan ook blij dat er voor ons nog een andere tafel bij de schouw lonkt. De mensen die even later de ongelukkige deurtafel toegewezen krijgen, lijken zich zichtbaar te irriteren – zeker aan de koude wind die binnenwaait telkens iemand vergeet de deur naar de gang te sluiten.
De menukaart
Lees verder →
Wat doe je als je ergens leest dat Beni Falafel uitgeroepen werd tot beste falafelzaak ter wereld? Dan voeg je Beni Falafel instant toe aan je restolijstje… En daar blijft deze diamant in de Antwerpse joodse buurt – beetje flauw, ik geef het toe – een tweetal jaar staan, tot een vriendin voorstelt om er af te spreken voor de lunch. Met een deelfiets van Vélo Antwerpen rijd ik van The Beacon naar de Lange Leemstraat, een slordige drie kilometer doorheen de miezer doet mij drijfnat arriveren. Dankjewel, onbetrouwbare Buienradar!
We belden om te reserveren, maar er wordt ons gegarandeerd dat dat niet nodig zal zijn. Op woensdagmiddag is het er doorgaans wel the place to be voor joodse schoolkinderen, alleen vieren ze die dag een joodse feestdag en houden de scholen bijgevolg de deuren gesloten.
Achter een gezellige gevel met hoogblauw houtwerk schuilt een eenvoudig ingericht eetlokaal. De foto’s en posters aan de muur refereren naar het beloofde land. Na de menustudie staan wij automatisch recht om aan de toog te bestellen, de vriendelijke gastheer stelt niettemin dat hij graag aan onze tafel komt opnemen…
Wanneer mijn vriendin informeert hoe we het best voor the full experience gaan, suggereert hij de humus compleet (€ 9) – nomen est omen. Deal! Gezien mijn natgeregende staat voel ik wel iets voor een warm drankje: doe mij maar verse muntthee (€ 2,50). De compagnie zegt ja tegen de mix van wortel- en appelsiensap (€ 3,50).
muntthee op voorgrond, mix van wortel- en appelsiensap achteraan
Lees verder →
Davy Devlieghere leerde ik kennen toen hij samen met Gilles Bogaert een reeks Dgu events organiseerde: wij genoten ooit van hun quatre mains in restaurant Horseele. Vier jaar later staan beide heren elk al meer dan een jaar achter het fornuis in hun eigen zaak: begin juli lunchte ik voor het eerst bij Gilles’ Taxi’s en enkele weken geleden kwam Davy’s Bistro Julien aan de beurt. Wij wonen overigens op slechts een paar kilometer van deze bistro die langs de N9 richting Eeklo ligt.
In een opwelling – om een rotweek te compenseren, food always helps – bel ik halfweg de voormiddag naar Bistro Julien met de vraag of ze nog een tafeltje voor twee vrij hebben tijdens de lunch. Het reservatie-overzicht wordt even gecheckt en we passen er nog bij.
Tegen 12u15 wandelen we binnen in een opvallend goed gevulde zaak. Ik zeg opvallend goed gevuld, omdat ik weet hoe sommige restaurants in het stadscentrum worstelen met voldoende opkomst voor de lunch. Bij Bistro Julien lijkt dat totaal geen probleem: hun publiek omschrijf ik trouwens als iets ouder en / of business.
Eens geïnstalleerd aan ons lichtrijk tafeltje met zicht op het tuinterras wordt er geïnformeerd of we een aperitief wensen en op het lunchmenu gewezen. Over de middag kies je tussen twee (€ 28), drie (€ 35) of vier (€ 45) gangen, al dan niet met een wijnarrangement. Wij opteren voor de kortste lunch, inclusief wijn (€ 15).
amuse – rode biet met kalfstartaar
amuse – pappadum met chermouladip
Lees verder →
