Met enkele vrienden plannen we sinds een paar jaar om de zoveel tijd een (high-end) etentje. De aanleiding voor onze eerste dinner date was in 2016 de nakende sluiting van In De Wulf (Dranouter); ondertussen tafelden we tevens bij de eerste pop-up locatie van Aroy Aroy (Gent), La Buvette (Brussel) en Souvenir (Ieper).

Één van de clubleden wil al lang eens naar Benoit & Bernard Dewitte in Zingem en enkele weken geleden was het zover. We regelden een vriend als taxi heen en een ‘echte’ (Taxi Demeyer uit Oudenaarde) terug, zodat we niet hoeven te bakkeleien over een BOB. Bij aankomst moeten we allemaal toegeven dat we op basis van hun online identiteit dachten in een veel landelijker omgeving te arriveren. Het restaurant bevindt zich namelijk in een vrij dichtbebouwde straat vlakbij de N60… Eens binnen merken we echter dat de tuin wel degelijk dat platteland ademt en de bouwstijl ademt mee. Hoewel we niet mogen klagen over deze septemberdag, laat het weer helaas niet toe om buiten te dineren.

De zaterdagavondkaart laat ons de keuze tussen vijf (€ 81) of zeven (€ 100) gangen. Met bijpassende wijn betaal je respectievelijk € 112 of € 140 per persoon. We hebben zowat de stilzwijgende afspraak om met dit gezelschap all the way the gaan voor die één à twee keer per jaar dat we in deze constellatie uit eten gaan. “Als we dan toch naar Zingem – of bij vorige kwesties Ieper / Brussel / Dranouter – gereden zijn…”

Starten doen we tevens op gepaste wijze: met een coupe maison (€ 16).

Vooraleer ik verder ga, misschien toch nog even beloven dat ik ondanks twee handicaps mijn best zal doen om er een boeiende post van te maken… Enerzijds leende het schemerdonker zich niet tot fotogenieke food pics, ondanks de verenigde krachten van @gtje en mezelf. Anderzijds verzuimde ik om de avond zelf of de dag daarna wat nota’s te maken over de wijn, waardoor ik nu wel heel diep moet graven in mijn geheugen.

Daarom hou ik het wat de wijn betreft op algemene felicitaties voor sommelier Bernard Dewitte. Zijn wijnmatching bevalt ons! Hij gaat voor eigentijdse keuzes die helemaal in lijn liggen met mijn persoonlijke smaak… Eén wijntje kochten we bijvoorbeeld ooit al in de Cru, meer bepaald de Porseo Bianco Zio Porco uit de Veneto regio in Italië.

Tijd voor hapjes!

amandel · geroosterd · gerookt
koolrabi · Siciliaans brood Continue reading →

Wanneer ik op een weekdag in het Antwerpse wat behoefte voel aan me time tijdens de lunch begeef ik mij richting het Zuid. Ik plan om naar MOSS – de ontbijt- en lunchspot van de mensen achter L’Epicérie Du Cirque in de Volkstraat – te trekken, alleen blijkt dat buiten mijn hang naar Aziatisch eten gerekend. Onderweg stoot ik in dezelfde straat op de nieuwe en grotere locatie van de meest culinaire Vietnamees in Antwerpen, meer bepaald BÙN. Voor ik het goed en wel besef sta ik binnen… Daar word ik vriendelijk en bij wijze van verrassing met een kus en mijn voornaam begroet. Ik had eerlijk gezegd geen idee dat Hoa Truong en Huibrecht Berends mij kennen.

Blijkbaar teken ik present op hun tweede dag open in de Volkstraat. De voorbije week zag ik op Instagram al foto’s voorbijkomen, deze bleken echter genomen tijdens de testweek van de grote BÙN. Ik installeer mij als derde aan een tafel en na mij volgen er nog vier. Niet slecht voor een tweede lunchservice…

De kaart veranderde naar mijn gevoel niet veel in vergelijking met de locatie in de Sint-Jorispoort (tegenwoordig dus Little BÙN): wel lijkt het aantal gerechten lichtjes uitgebreid en kan je voortaan de keuze aan de chef laten… Voor € 37 krijg je 3 bites, 1 starter, 1 main to share en 1 dessert; leg je nog eens € 20 op, dan bestaat het menu uit 2 starters en 1 dessert extra.

Gezien ik alleen ben en geen onbegrensde tijdspanne beschikbaar heb, besluit ik om het bij twee van de kleine gerechten te houden. De dog cockles maken me doorgaans instant happy, alleen wil ik dit keer iets nieuws proberen… Dus bestel ik crispy pancake (€ 15) en chicken saté (€ 15). Als aperodrankje kies ik voor de Cucumis (€ 5,50), een limonade op basis van komkommer.

Ik herinner mij nog van mijn laatste bezoekje aan BÙN dat je er beter enkel gaat lunchen met voldoende tijd. Ook dit keer blijk ik na een half uur de eerste die een bord voorgeschoteld krijg. Voor mij geen probleem. Alle respect voor slow food… Wellicht zijn ze nog wat aan het zoeken in hun nieuwe en véél ruimere keuken, alleen merk ik dat een aantal tafeltjes rondom mij die het menu bestelden echt wel heen en weer beginnen te schuiven tijdens het wachten op hun eerste bites.

Mijn geduld laat zich belonen: wat een pareltje blijkt die banh xeo, thit heo, so diep – crispy pancake, pork belly, Norwegian scallop.

Het woord delicaat dringt zich bij me op als ik deze gevulde pannenkoek probeer te omschrijven. In combinatie met onhandig, want het vergt wel expert skills om dit met stokjes op te eten. De gastvrouw lijkt dat te merken en vraagt of ik een lepel wil om ook het sausje op te lepelen, wellicht vroeg ik op dat moment beter iets resoluter naar een volwaardig bestek. Terug naar de smaak nu… De sint-jakobsvrucht proeft kwalitatief erg hoogstaand en ik moet zeggen dat ik lang geen zo’n heerlijke coquille meer at. Het subtiele en gedroogde buikspek zorgt voor een leuke surf’n’turf, afgewerkt met sojascheuten, aubergine, een muntachtig kruid en een warme vinaigrette. Blij dat ik dit keer niet op automatische piloot bestelde en wat afweek van mijn persoonlijke favorietjes…

Ernaast komt de ga satay, nuoc sot ca ri – grilled chicken saté, curry sauce te staan in een al even mooi bord – zowel qua keramiek als qua presentatiewijze.

De curry met pindanoten kan je naar eigen meug toevoegen uit een sauskannetje. Kipsaté met pindasaus, het klinkt zo eenvoudig… Dat is het in se ook, alleen waardeert de chef de brochettes hier op tot dé perfecte kip met pinda.

Na mijn komkommerfris laat ik me trouwens toch nog verleiden tot een glas witte wijn: de Sloveense Rebula (€ 7) overleefde de verhuis blijkbaar eveneens.

Misschien tot slot nog even de loftrompet steen over het interieur: BÙN springt er zonder meer uit in de Volkstraat. De gigantische bamboe kooien in het bargedeelte zorgen voor een visuele ‘BANG!’ en ook de eetbanken in een soort houten constructie met compartimenten bevallen.

De volgende keer kom ik graag terug met iets meer tijd én gezelschap, zodat we samen het korte of lange menu kunnen verkennen…