Eventjes opgezocht en mijn blogpost (zonder foto’s) van Spijshuis Anna dateert van zeven jaar geleden. Waarom ik hiermee begin? Omdat Café Congé op dezelfde locatie van het voormalige Spijshuis Anna zit. Fonteineplein 22. Het contrast tussen beide interieurs kan niet groter zijn… Ooit omschreef ik Spijshuis Anna als een plek die niet zou misstaan in FC De Kampioenen. Café Congé trekt een iets hippere kaart.
Foto – Venuez.be
De Italiaanse zaak Portobello in Blankenberge bestaat uit twee luiken: een restaurant op de zeedijk en een trattoria (enkel afhalen) in de De Smet De Naeyerlaan. Wij zochten met het team een lunchplek – bij voorkeur aan de dijk – om even energie op te doen tussen het brainstormen en het gocarten in. Het is misschien niet 100% ‘t zèètje, maar landen bij deze Italiaan na een tip van de baas.
Met onze groep van twaalf komen we rond 12u30 aan. Ondanks onze reservatie staat er geen lange tafel klaar en moet er à la minute nog met tafels geschoven worden. Een beetje vreemd, al is dit euvel wel snel verholpen… We installeren ons als enige klanten op de bovenverdieping met zicht op zee en mogen dus ongestoord lawaai maken.
Nog een eigenaardigheid ligt in het feit dat we noch op voorhand hoefden te beslissen noch een beperking qua aantal verschillende gerechten voor onze groep opgelegd krijgen. Volledige keuzevrijheid dus.
Als aperitief worden er ondertussen twee flessen spumante en een Crodino non-alcolico (€ 5,30) voor mij besteld. De jonge ober die ons met veel werkvreugde bedient, brengt waterglazen, water, gemarineerde olijven en tot slot de bubbels. Op het team!
De eetkeuzes variëren: pizza quattro formaggi, tortelloni spinaci, linguine con scampi, ossobuco, filet mignon, costolette d’agnello chef (lamskoteletten), … Ik twijfel lang en zoals gewoonlijk tussen ‘iets met paddestoelen’ of ‘iets uit de zee’. Het wordt uiteindelijk de risotto marinara (€ 19).
Een boek van Helen Macdonald
Doorgaans komt mijn leesmening relatief goed overeen met wat juryleden van literatuurprijzen – al klinkt dat wat zwaar, boekenprijzen misschien – denken én met enkele andere boekenwurmen waarvan ik hun voorkeuren via Goodreads of Instagram volg. Zo kwam ik bij ‘De H is van havik’ terecht, ook omdat de cover mij aansprak. Alleen kun je al raden hoe dit verdergaat wanneer ik de paragraaf met ‘Doorgaans…’ begin. Dit boek vormt een uitzondering op die gelijklopende meningen. Dit boek krijgt me niet te pakken.
Ongeveer een half jaar geleden sloot het Wereldrestaurant in De Centrale, ter compensatie startten ze met ENTR aan de overkant van de straat – op de Ham 147 om precies te zijn. Ik hoorde er al positieve dingen over en we reden een paar keer op de Vespa voorbij toen het goedgevulde terras uitnodigend lachte… “Binnenkort eens”, zeiden we. Dat binnenkort wordt een doordeweekse avond met weinig energie om nog zelf te koken (ondanks een goedgevulde frigo). Ik reserveer, al blijkt dat bij aankomst niet meteen nodig.
Foto – hipsteadresjes.gent
Eind juni zat er iets lekkers in mijn mailbox: een gratis lunch voor twee personen bij het nieuwe Cantine Copine in Brugge. How come? Ik nam deel aan een enquête die Karen Keygnaert & team via social verspreidden ter voorbereiding van de opening. Blijkbaar werd uit die deelnemers een winnaar geloot met de bewuste lunch als inzet en trok de onschuldige hand mijn naam. Lucky me!
Tijdens een weekje vakantie zetten we dus koers richting Brugge en meer bepaald de oude borstelfabriek aan de Steenkaai net buiten het centrum. De site bevalt ons meteen, nu de rest nog…
