Het doet er niet toe.
Of we nu zeggen.
Of we nu zwijgen.
Het doet er niet toe.
Verstaan doen we toch.
Elkaar.
Dat zeggen kan fluisteren.
Of verwijten, mompelen, tieren.
Dat zwijgen kan vredevol.
Of hardnekkig, nukkig, onbuigzaam.
Verstaan doen we toch.
Elkaar.
Gek zijn is gezond. Stef Bos zong het en ik geloof hem.
Maar wat als iets of iemand te gek is voor woorden?
Wat dan? Breekt dan de oorverdovende stilte los? Verschuift de expressie dan naar de andere zintuigen? Misschien wel te gek voor woorden, maar niet voor beelden. En waar trekken we de lijn? Wat is gek? Wanneer is iets of iemand te gek?
En kun je überhaupt schrijven over de onmogelijkheid iets binnen de grenzen van letters, grepen, woorden te vatten?
Ik kan het niet helpen…
Bij beeldspraak fantaseer ik steevast over de letterlijke visualisering.
Tonnen sneeuw, pakken zon, kilometers piste.
Wat wil een wintersporthartje meer?
[portfolio_slideshow]
Binnenkort richting sneeuw voor een weekje dalwaarts zoeven. Mijn boarduitrusting kan echter niet compleet genoemd worden zonder wat iPhone apps om tijdens dit weekje weg smartphonegewijs wat te experimenteren. Ondertussen downloadde ik de apps van Les 3 Vallées, Val Thorens en Peak Performance. Vermoedelijk zal ik RunKeeper Pro tevens bezigen.
Maar het mag voor mij gerust ietsje meer zijn…
Suggesties welkom!
