Gisteren stapte ik het postkantoor op de Hoge Weg in Sint-Amandsberg binnen. Om mijn oude nummerplaat terug te sturen naar de DIV (Directie voor Inschrijving van Voertuigen), meer bepaald de dienst schrappingen. Vlak voor de ogen van de postbeambte zocht ik – met de bewuste nummerplaat in mijn handen – een passende envelop uit om het metalen ding in te versturen. Ik checkte de afmetingen en koos uiteindelijk een gewatteerd iets-meer-dan-A4 exemplaar. Op het loketmeubel – dus nog vlakker voor de ogen van de postbeambte – schoof ik mijn nummerplaat in de envelop en kleefde die vervolgens dicht. Terwijl ik in mijn handtas naar een balpen en mijn notitieboekje met het adres van de DIV scharrelde, vroeg ik aan de postbeambte of ik mijn nummerplaat al dan niet aangetekend diende te versturen.
Hij antwoordde kurkdroog:
“Je hoeft die niet in een envelop te versturen… Maar de envelop is nu wel beschadigd, dus je zult die moeten betalen. Eén euro veertig cent alstublieft.”
Met wereldgrote moeite bewaarde ik de rust en betaalde de luttele som.
Ambtenarij van de bovenste plank!
Dit postkantoor is ook het dichts bij ons thuis, maar ik probeer het kantoor te vermijden indien mogelijk. Heb er ook al zulke zaken mee gemaakt. Had je het er niet bij vermeld dat het dit bewuste kantoor was, had ik het misschien nog geweten. Of zou dit overal gebeuren?
Ik vermoed dat elke verkochte enveloppe mee telt voor de omzet (en bonussen?) voor het kantoor zeker?
’t Is triestig.
Dit postkantoor is ook het dichts bij ons thuis, maar ik probeer het kantoor te vermijden indien mogelijk. Heb er ook al zulke zaken mee gemaakt. Had je het er niet bij vermeld dat het dit bewuste kantoor was, had ik het misschien nog geweten. Of zou dit overal gebeuren?
Ik vermoed dat elke verkochte enveloppe mee telt voor de omzet (en bonussen?) voor het kantoor zeker?
’t Is triestig.