Op een dinsdagmiddag spreek ik in het centrum af met een ex-collega om (licht) te lunchen. Zij stelt voor om langs te gaan bij een gloednieuwe Libanees in de Lammerstraat. Topidee! Binnen enkele maanden verhuizen we beiden naar De Krook, dus waarom niet alvast even de lunchmogelijkheden in de omgeving (verder) verkennen…

The new Libanese in town heeft momenteel nog zero online aanwezigheid, dus ik kan niet veel meer doen dan jullie het adres geven… Zelf nam ik geen foto van hun donkere voorgevel met in gouden letters AYWA – Beirut Streetfood op het raam, Instagrammer @viggoscoffee postte wel een leuke van binnen uit.

Foto: Instagram @viggoscoffee

Ik kom als eerste aan en krijg dus ruim voldoende de tijd om rond te kijken. Wat een leuk interieur met donkere tinten en blinkende elementen! Er is een zetelhoek, maar ik kies toch voor een tafel met bank en stoelen. Bestellen kan aan de toog, dus wacht ik even op mijn gezelschap om dan gezamenlijk actie te ondernemen. Intussen blader ik door de gebloemde menukaart: ik zie bites, mezze, flatbread en meer midden-oosters lekkers.

Inmiddels staat er al een leuke knabbel op tafel: ietwat zoete crackers met labne, die ik even later ook op de kaart ontwaar.

Mijn vriendin arriveert en gaat akkoord om een aantal dingen te delen. Uit de categorie ‘homemade from our warm bakery‘ kiezen we voor 5 mini-bites (€ 6) en vervolgens willen we zowel mezze (€ 13) als kebbe (€ 11) delen. Ik wandel naar de toog en de -mooie! – Engelssprekende uitbater laat mij eerst de mini-bites kiezen. Wanneer ik de rest opsom, geeft hij aan dat we misschien wat gulzig zijn… Typisch Elise! We volgen zijn advies en droppen de kebbe dan maar.

Eerst verschijnen de sprookjesachtige wijnglazen met de warme mini-bites: ik proef spinazie, feta, vlees en vooral authenticiteit. Pasteitjes durven in sommige wereldkeukens wel eens vettig uit te vallen, bij Aywa gelukkig niet.

Niet veel later komt ook de mezze – nader omschreven als our specials served with Lebanese bread for dipping – tussen ons te staan en krijgen we een plastiekzakje met dat bewuste Libanese brood. Op het bord ligt fatoush (Lebanese salad with breadcrips), tabbouleh (refreshing tomato, parsley and bulgur salad), hummus (fresh made blend of chickpeas, fresh lemon juice and tahine) en baba ganoush (grilled eggplant tapenade). Samengevat dus eigenlijk een culinaire wandeling door Beirut. De man beloofde ons tevens van de kebbe (oven baked meat with pinenuts and onion) te laten proeven en er liggen dan ook twee zo’n druppelvormige ‘kroketten’ op de schotel. Hierdoor vervalt het vegetarische label, daar malen we als alleseters niet om. We praten, scheuren brood af en proeven zo van de mezze die met alle onderdelen scoort. Je proeft gewoon dat iemand dit eten met liefde bereidde. De laatste tijd maakte ik thuis ook nogal wat midden-oosterse zaken, vooral omdat Sergio Herman daar in Simple Food een hoofdstukje aan wijdt. En ik moet toegeven dat het een rustgevende keuken is: je neemt de tijd om de nochtans eenvoudige bereidingen vol te stouwen met smaak en vervolgens deel je met je eetgasten.

Als ik dan die gulle keuken proef, mag ik eigenljik niet te lang stilstaan bij hoe slecht die regio er op vlak van oorlog en vrede aan toe is…

We zijn trouwens al even over de helft wanneer we plots andere Aywa-klanten bestek zien nemen op een rek dat vlak naast onze tafel staat. Aha! Het is dus niet de bedoeling dat je enkel met dat Libanees brood dipt en opschept. Grappig dat we dat nu pas beseffen.

Bij de drankkeuze zijn we bij de witte wijn beland, omdat we bij de frisdranken niet meteen iets spannend zagen staan. We scanden de menukaart blijkbaar te snel, want nochtans prijkt er in grote letters homemade Lebanese lemonade with mint and lemon (€ 3,50) op. Ze serveren deze limonade in aantrekkelijke cocktailglazen, genoeg argumenten om na mijn glas wijn toch op deze verfrissende drank over te schakelen. De overkant verkiest een warme – uiteraard verse – muntthee en we delen het schaaltje pepernootachtige koekjes.

Awel, Aywa zal mij nog terugzien… Ik durf zelf zeggen dat het vanaf 13/02/2016 (de datum van de professionele verhuis naar De Krook) één van mijn vaste lunchplekjes zal worden.