Er hangt een bordje met “coming soon” of iets dusdanigs aan een pand op de hoek van de Kortrijksepoortstraat en de Charles de Kerkhovelaan / Laurent Delvauxstraat. Niets spectaculairs! Toch werd mijn aandacht meerdere prikkels gewaar toen ik de letters K – E – W – L – O – X tegen de gevel ontwaarde. Ik geef toe dat het enkele pozen duurde vooraleer ik deze zes letters linkte met de bruine kasten uit mijn jeugd. Wellicht kan ik dat wijten aan het feit dat ik die merknaam uitsluitend mondeling kende, uit de mond van mijn ouders.

De website van Kewlox toont dat het bruin tot een vrolijk kleurenpalet verworden is. Geen slechte zet in de wetenschap dat wij de kastdeurtjes begin jaren ’90 ook al eens in een kleurbad durfden dompelen. Desalniettemin blijven de meest memorabele Kewlox momenten de geslaagde en mindere pogingen om die meubelstukken te verhuizen. De herhaaldelijk beproefde verhuismethode ten huize Descamps – namelijk de truc met het skateboard – blijkt niet meteen succesvol in de wereld van Kewlox. Bijgevolg gebeurde dit door de kast te demonteren. Een afwisseling van lach- en frustratiesalvo’s bij de heropbouw gegarandeerd!

Ondanks onze onhandigheid blijft het design van Kewlox tijdloos en conceptueel sterk. Vier ijzeren skeletprofielen. Pakken houten latjes en paneeltjes. Vijzen noch lijm. Kewlox vs Ikea: 1-0. Bij deze neem ik mezelf dan ook voor om bij een volgende kastnood dit Belgische designmerk te steunen en niet op automatische piloot richting Flanders Expo af te zakken. Kewlox – en zeker www.kewlox.com/nl – rulez!