Sinds de opstart ben ik fan van Souvenir, het restaurant van de IJslandse chef Vilhjalmur Sigurdarson en zijn Ieperse madam Joke Michiel. En toch tel ik slechts drie bezoekjes in de afgelopen vijf jaar… Hoe dat komt? Ik neig (door mijn vroegere taak als recensent voor Goesting magazine én door deze blog) al té vaak naar nieuwe adresjes, waardoor ik bijgevolg vaak niet regelmatig genoeg bij mijn favorieten eet. En hoewel ik nogal wat familie wonen heb in Ieper, blijft mijn thuisbasis nog steeds Gent.

Eerst is er dus culinair verdriet omdat Souvenir aankondigt te zullen stoppen, deze sfeer slaat snel om in een driewerf hoera wanneer ik verneem dat ze verhuizen. Naar Gent dan nog! Villi en Joke kochten het pand van De Vitrine – het twee restaurant van Kobe Desramaults (na In De Wulf en vóór De Superette & Chambre Séparée). Ondertussen bouwde Joke Souvenir Ieper om tot Croq’odil, een plek voor croques en salades.

In april opent de Gentse verrijzenis van Souvenir dus in de Brabantdam, waar het met Cochon De Luxe en SAN culinair nogal opwaardeerde. Het authentieke pand kreeg een eigentijdse makeover – zonder echter alles overboord te gooien: de beenhouwerachtige witte tegeltjes in het bargedeelte mochten bijvoorbeeld blijven. De bar zelf werd verruimd door een nieuw roze marmeren blad te installeren, waardoor je voldoende ruimte hebt om er uitgebreid te tafelen met de nodige glazen, borden, brood. De donkergroene barstoelen zitten overigens supercomfortabel dankzij een brede zitting en dito rugsteun.

le souvenir des joies perdues vaut mieux que les désirs inassouvis

Over mijn aperitief hoef ik niet lang na te denken: de laatste jaren zwicht ik nogal snel voor een picon vin blanc (€ 9). Mijn gezelschap kiest resoluut voor de Stone IPA (€ 6). Daarbij komen erg vlotjes enkele amuses, zijnde rode en chioggia biet (excuses voor de blurry foto), zuurdesem met zoete aardappel en yuzu met koolrabi – al moet ik toegeven dat ik nu op mijn geheugen van alweer een paar weken ver en de foto afga, nota’s nam ik niet.

De foto’s worden beter… Beloofd!

Ondertussen komt chef Villi himself wat uitleg geven over wijn. Het lunchmenu (€ 35) bestaat uit een vegetarische starter op basis van gekonfijte tomaat en vervolgens zeewolf met aubergine. Bijgevolg wil ik graag starten met een glas wit; mijn gezelschap blijkt eerder van de rode strekking.

Zelf krijg ik een frisse, vulkanische witte wijn uit Tenerife – genaamd Trenzado – uitgeschonken en na de eerste slok proef ik meteen dat dit een wijntje naar mijn hart betreft. Van de rode wijn waarvan de druiven ergens in de Spaanse bergen tussen Barcelona en Valencia verbouwd worden, heb ik geen details genoteerd. Behalve dan een goedkeurende knik na de eerste slok…

We dineerden in januari nog bij Souvenir in Ieper bij wijze van afscheid aan de kattenstad. Dat diner was zonder meer culinair genieten en toch sloeg deze starter bij mij nét iets meer in als een bom… De hernieuwde adem? De stedelijke stimulans? De – en dat durf ik alleen maar fluisteren – ambitie om het beter te doen dan de vorige bewoner van het pand?

Dat een simpele tomaat zo kan smaken, dat vind ik persoonlijk schitterend. Het konfijten helpt uiteraard en dat doet de dressing op basis van yoghurt en een basilicumolie evenzeer. En toch, dit zijn zo van die gerechten die ik mezelf toch niet te snel zelf thuis zie maken… Dat is tenslotte de reden waarom ik graag op restaurant ga. Ik wil verbaasd worden, ik wil jaloers zijn op de skills van een chef. Mission accomplished in het geval van deze Gentse Souvenir.

We gaan verder met een stukje zeewolf en daarbij aubergine, snijbiet en aardappelmousseline. Wat een fotogenieke puree overigens! Het visje is net voldoende gepocheerd, de aubergine kreeg ruim de tijd om te garen en beide genoemde elementen toveren een glimlach op mijn gezicht.

Doe daar nog maar een glas van diezelfde wijn uit Tenerife bij! Mijn gezelschap vindt het leven te kort om twee glazen dezelfde wijn na elkaar te drinken en de chef beaamt deze levensfilosofie. Dus haalt hij een wijntje uit de Barbera d’Alba regio tevoorschijn.

Het lunchmenu omhelst geen dessert en hoewel ik enkel de kaart vraag om wat te piepen, plooi ik uiteindelijk toch voor doperwtjes, vlierbloesem en oregano (€ 12) en mijn compagnon bijgevolg ook voor de noten & zaden, ijs van boekweit, hazelnootcake, granola (€ 12).

Hoezee voor groenten in een dessert! Rauwe doperwten zorgen voor een leuke bite in dit plaatje van een nagerecht. Ook leuk dat die granité er na het serveren opgelegd wordt.

We ronden af en stappen na een vlotte lunch terug de Brabantdam in. Ik juich de verhuis van Ieper naar Gent al sinds de aankondiging toe en zal dat na deze smaaktest vanzelfsprekend blijven doen… Tot de volgende, Villi en Joke!