Café ‘t Zeezicht is een fenomeen, een gangmaker op de Zurenborgse Dageraadplaats. Vroeger kon je in geval van een hongertje lasagne of iets makkelijk opwarmbaars in het café bestellen, één verdiep stijgen naar De Overvloed of even verder kijken op het plein naar bijvoorbeeld Umamido, May’s, Ardent of nog iets anders. Sinds kort namen de Zeezichters het heft – ja, ook koksmessen hebben een heft – in eigen handen met twee nieuwe zaken op de verdiepen als gevolg. Op het eerste zit Overzicht, een eetlokaal met huisgemaakt, seizoensgebonden, thuiskomen en lokaal als kernwoorden. Op het tweede doen ze met Overzee van spice it up met Zuidoost-Aziatische foodsharing. Wij stijgen tot aan de vakantiesfeer en installeren ons – zonder reservatie overigens – aan een tafeltje voor twee personen.
Het leuke aan uit eten met mijn maatje Geert is dat ik quasi altijd carte blanche krijg, vooral als er van sharing is caring moet gedaan worden. Alright! Ik gooi mij op de menukaart en probeer tot een zo gebalanceerd mogelijke bestelling te komen… Zo’n menukaart met foto’s van het eten in plastieken mapjes, ook dat doet trouwens aan streetfood denken. Op het krijtbord staan nog wat extra opties.
Maar first things first: doe om te drinken maar wat witte wijn. Een halve liter huiswijn (€ 12). Die doet wat ik van een huiswijn verwacht: niet meteen indruk maken, gewoon de dorst lessen. Daar waar de wijn lest, trekken de zoute en tegelijk pikante nootjes langs de andere kant. Het lijkt allemaal te kloppen bij Overzee, zo heb ik het graag.
Foto: Geert Van Couteren
Dan geef ik mijn keuze door en de ober zegt heel erg gemeend dat dat een excellente selectie is. Dankjewel, ik ben er zelf ook wel tevreden over!
Eerst komen de kwartelpootjes (€ 9): lekker mals én pittig. Overzee doet er letterlijk één kwartelpootje over om mij te overtuigen…
De andere drie bestellingen verschijnen samen. Wij krijgen elk een bord met een bol witte rijst en een vinaigrette om die nog wat extra smaak te geven.
Mijn oogjes blinken al bij de inktvis (€ 17,50): de grote stukken zijn op die typische manier in ruiten ingesneden, daarnaast zien we tevens van die beeldige paarse stukjes liggen waar de niet-inktvis-eters doorgaans op afknappen. De inktvis wordt gecombineerd met waterspinazie (morning glory), gelukkig bestelde ik deze niet als aparte groente. Hier primeert het pikante niet en ik eet vol enthousiasme.
Verder volgt de nam tok neua – beefsalad uit Isaan (€ 16,50). Even googlen leert dat Isaan een Noordoostelijke regio in Thailand is, een regio die we trouwens niet ‘aandeden’ tijdens onze drie weken Thailand in 2014. Ik hou enorm van Thai beefsalad, alleen denk ik dat dit de meest pittige versie is die ik ooit proefde. Het bordje bulkt van de smaken, maar laat vooral mijn mond meermaals ontploffen en ik geef toe dat ik vooral de stukjes rundvlees uit dit gerecht vis. Deels ook wel omdat ik na een uitgebreide receptie in de vooravond eigenlijk niet zo veel honger heb.
Als laatste komt de tam teing – Zuid-Thaise komkommersla (€ 6,50). De snijwijze van de komkommer is anders dan op de foto in het plastiekmapje en zelf ben ik meer pro wat ik hier voor mijn neus zie staan. Ik probeer het geheel zelfs te ontleden om het thuis na te maken. Tegelijk besef ik dat ze hier the extra Asian mile ga en ikzelf zeker nog niet zo ver sta, al blijft het wel een ambitie. Genoeg naar de Dun Huang Asian Store gaan dus en vooral blijven oefenen…
