Vlak tegenover het MAS opende op de horecavolle Sint-Aldegondiskaai MóN, een restaurant waar een Catalaanse houtskooloven van het merk Josper centraal staat. Ik wik en weeg mijn woorden in de vorige zin, want ik ben mij bewust van een verschil tussen grillen en barbecuen. Alleen vergeet ik altijd wat nu weer met en wat zonder deksel is en dus laat ik beide termen wijselijk achterwege.

In het leuke interieur met hout, wit, zwart en glas valt in het bijzonder de keukensectie op. Bij het woord ‘keukensectie’ wederom gewik en geweeg: ‘keukenserre’, ‘keukenbox’, ‘keukenhoek’ waren ook opties. Wat ik precies bedoel, kunnen jullie hier checken.

Mijn lunchcompagnon zit al te wachten in het gezelschap van een Omer. Een biertje, daar ben ik wel voor te vinden! Zeker als ik merk dat er Geuze Boon geserveerd wordt. Bovendien aan de vrij onwaarschijnlijke prijs van € 3 voor 37,5 cl. Dat kan niet anders dan een vergissing zijn, weliswaar eentje waar ik vanzelfsprekend niet rouwig om ben. We vullen de drankvoorraad nog verder aan met een halve liter spuitwater.

Het plan is om het bescheiden en bondig te houden. Dat in combinatie met een zwak voor de specialiteiten van het huis – zeg maar de USP van een restaurant – leidt ons tot de in eigen atelier bereide, gegrilde worst (€ 17). Ik kies de venkel, mijn vriendin de pistache & boschampignons. Daarbij staat op de kaart dat alle gerechten geserveerd worden met garnituur naar keuze. Warme seizoensgroenten of rauwkostsalade: warm graag! Frietjes, puree of aardappel in de schil: allez dan, frietjes! Vleesjus, béarnaise, champignon-roomsaus of peperroomsaus: moeilijk, want past béarnaise bij pistache & boschampignons en peperroom bij venkel? De dienster lijkt onze twijfel niet meteen te snappen: ze denk eigenlijk dat er geen saus geserveerd wordt bij de worst, hoewel dat toch duidelijk zo op de kaart. Nevermind! We volgens ons buikgevoel.

Op onze borden krijgt de mooi gegrilde en gepresenteerde worst absoluut de hoofdrol. Daarna verschijnt de rest: frietjes, mayonaise, groenten, sauzen. Misschien ietwat ongebruikelijk om eerst even bijzondere aandacht te schenken aan die warme seizoensgroenten, maar ze verdienen het simpelweg. In een apart kommetje krijgen we een prachtige mix van witloof, bloemkool, courgette, aubergine, paprika en dan vergeet ik nog wat, afgewerkt met schilfers parmezaan en perfect afgekruid. Zonder zever zelden zo’n lekkere warme groenten als garnituur op restaurant gekregen.

De frietjes zijn correct, maar dan over naar waar het écht om draait: de in eigen atelier bereide – of zeg maar gedraaide – , gegrilde worst. Het bord met de worst én de saus én de frietjes én de mayonaise én de groentjes wordt wel wat rommelig. Storen doet het mij echter niet. De venkelworst is een stevig en smaakvol ding. We zijn beiden net iets meer fan van de venkel dan van de pistache en boschampignons. Qua saus heeft de overkant dan weer de beste keuze gemaakt, want de béarnaise overtreft de peperroom.

Weinig restaurants zetten zelfgemaakte worst op de kaart en deze originaliteit wordt door ons geapprecieerd. Op de rekening verschijnt wel telkens € 2,50 extra voor onze sauzen, terwijl wij dat op de kaart toch duidelijk als inbegrepen interpreteerden. We zijn echter te gehaast en tegelijk te lui voor een discussie, dus betalen we gewoon.

Bij een volgende passage wil ik graag een stuk rund van de Josper uitproberen.

Tot binnenkort, MóN!