Deprecated: mb_strlen(): Passing null to parameter #1 ($string) of type string is deprecated in /home/imageee/elidesc.com/wp-content/plugins/bolcom-partnerprogramma-wordpress-plugin/src/BolPartnerPlugin/Widgets/Renderer/ProductRenderer.php on line 102

Een boek van Ivo Victoria

Mijn vorige book review eindigde met “Tot slot nog even meegeven dat ik een zwak heb voor van die lange titels met een tikkeltje humor erin, alleen al daarom zou ik Hendrik Groen lezen. Maar ook De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween, De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje of De cursus ‘omgaan met teleurstellingen’ gaat wederom niet door.” Jullie merken het al, met deze debuutroman van Ivo Victoria geef ik verder toe aan datzelfde zwak. Want lang en boordevol humor, dat is die titel ontegensprekelijk…

Ik sla het boek open, lees de eerste paragraaf en meteen moet ik dit posten: ‘Drie interessante gedachten in de eerste paragraaf: een onbestelde dag, het leven als doorlopend abonnement op dingen die moeten en cadeaus van buiten de verlanglijst van mensen met originaliteitsdrang. BAM! Dat belooft met Ivo Victoria…’. Geef toe: er bestaan slechtere openingszinnen! Wat een schitterende beeldspraak!

*misschien is een beperkte spoiler alert toch wel op z’n plaats*

Jeugdsentiment slaat doorgaans aan. Als je aan mensen vraagt om te vertellen over hun favoriete televisieprogramma’s als kind, dan zijn leeftijdsgenoten van mij snel vertrokken met pakweg Mik, Mak en Mon of Merlina. En zo laat je je meteen meevoeren met Ivo Victoria en de verhalen over het Edegem van zijn jeugd. Mensen die daar echt zijn opgegroeid, kunnen niet anders dan smullen van zijn omschrijvingen. Maar ook voor een naar Gent uitgeweken West-Vlaamse met een resem vrienden in het Antwerpse komen er wel wat bekende plekken aan bod, zoals bijvoorbeeld de Boerentoren waar vader Victoria voor KBC in het algemeen en volgens Ivo voor de Arabieren in het bijzonder werkt.

Ivo moet trouwens wel een bijzonder eigenzinnig jongetje geweest zijn. Iemand met weinig tot geen vrienden, behalve dan Dries De Smet – ocharme, Dries – aan wie hij kon wijsmaken dat er een Ronde van Frankrijk voor kinderen jonger dan twaalf jaar bestaat én dat hij na winst op het podium stond naast profwinnaar Lucien Van Impe. Na de lagere school moet hij zonder Dries verder, ook dat houdt hem niet tegen om verder te leven in zijn eigen werkelijkheid. Dit keer spiegelt hij zich (inclusief zijn kapsel) op eerder pijnlijke wijze aan de zanger van Simple Minds. Het zou wel boeien om tevens het perspectief van de Edegemse goegemeente te kennen over de persoon Ivo Victoria.

Hij schrijft deze roman omdat hij na 25 jaar omzwervingen terugkeert naar Edegem. Waarom blijkt pas op het einde en houdt voornamelijk verband met de haakjes in de titel…

 

‘Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won (en dat het me spijt)’ holderdebol.comder kopen?