Ik hou van variatie in mijn buitenhuizige eetervaringen. Van frituur over spijshuis, van brasserie tot restaurant. En als er dan een bepaalde favoriet in een gedeelte van mijn culinaire spectrum verdwijnt, dan ben ik steevast even triest. Zo ook toen enkele maanden geleden bleek dat Spijshuis Anna niet meer is. Misschien kan het feit dat mensen bij Googlen op deze eetgelegenheid als tweede hit mijn blogpost vinden enige vorm van troost bieden, maar toch…
Gisteren kwam ik bij toeval in een zaak die mogelijk deze leemte kan vullen. Waarom toevallig? Wel, eigenlijk had ik voor een vriendenuitje gereserveerd in Het Gouden Hoofd. Een sympathiek eetcafé. Helaas wel nog eentje waar ze niet de gewoonte hebben om een telefoonnummer te vragen bij een reservatie, waardoor ze in geval van onvoorziene omstandigheden – zoals de technische problemen van gisteren – het clientèle niet kunnen verwittigen. Op zo’n momenten ben je blij over een iPhone te beschikken en na wat last-minute telefoontjes kwamen we wegens een volboekte Fabula Rasa en Multatuli uiteindelijk bij Pastinaak terecht.
Ongeveer een jaartje geleden ontdekte mijn buurman dit restaurant en door zijn positieve mondelinge recensie prijkte Pastinaak sinds dan al op mijn restolijstje – just another lijstje… ;-) De eerlijkheid gebiedt mij toe te geven dat dit in mijn herinnering een vegetarisch adresje was, maar niets is minder waar.
In dit onopvallende pand, gelegen in een opvallende straat (de Achterstraat in Sint-Amandsberg), met een rechttoe-rechtaan inrichting en rechttoe-rechtaan bediening serveren ze eerlijke kost. Steak, entrecote, paling, zeetong meunière. Allemaal met frietjes. Zalig onregelmatige met de hand gesneden frietjes. Het tafelgezelschap ging massaal voor saignant vlees, behalve de jarige dan. Zij prefereerde 9 scampi’s – de hoofdgerechtversie van het 6 exemplaren tellende voorgerecht. Ikzelf bezweek voor de paling in ’t groen. Prima paling in ’t groen zelfs. Met een een apart smaakje dat ik eigenlijk niet kon thuisbrengen, waardoor de saus hap na hap bleef boeien. De vleeseters keuren de rode huiswijn goed; ik volg met de witte.
Pastinaak. Een plek zonder franjes, maar boordevol smaak.
Onze persoonlijke opvolger – zij het een tikje minder volks – voor Spijshuis Anna.