Lanzarote - het eiland van Manrique, mojo en meer

Ik geef het toe, het is de schuld van Pascale Naessens – mijn ex-werkgeefster in bijberoep – dat ik per se eens naar Lanzarote wou… Haar Paul Jambers schreef ooit ‘Verliefd op Lanzarote‘ voor een Feeling Gold special. Dat artikel trok me helemaal over de streep om Lanzarote op mijn lijstje met vakantiebestemmingen te zetten. En nu onze bijna anderhalf jaar oude zoon nog niet op een snowboard kan staan, leek ons een weekje zon in plaats van sneeuw (uiteraard ook wel vaak in combinatie met zon) ideaal.

Manrique, mojo en meer…

Wat ik geweldig vond aan Lanzarote?

César Manrique, zonder twijfel. De kunstenaar / architect wordt de beschermengel van het eiland genoemd. Hij zorgde er onder andere voor dat hoogbouw verboden is en dat alle huisjes witgeschilderd blijven. Daarenboven kun je er de Jameos Del Agua, Mirador Del Rio en zoveel meer huizen / musea / kunstwerken van zijn hand bezoeken. Dat vind ik dus het allergeweldigste aan Lanzarote: het is een eiland met meer dan zon, zee en strand. Er is ook dat streepje cultuur.
Bij ying hoort yang, bij cultuur hoort natuur. Ook die blijkt op Lanzarote intrigerend mooi: vulkanisch, ruw, gevarieerd. Wat wil een toerist nog meer?
De eeuwige lente. Met Georges zijn de temperaturen daar ideaal.
Véél lekkere vis, want we zitten tenslotte op een eiland.

En waren er misschien ook minpuntjes?

Om op dat klimaat terug te komen: in het noorden staat er telkens een windje. Voor ons heel aangenaam, maar de zoon moet wel steeds gepast ingepakt worden.
Wij verbleven dus in het noorden en op die manier gelukkig ver genoeg van stadjes die iets te veel naar massatoerisme beginnen te ruiken (denk all-in-hotels en zo).
De menukaarten in de restaurant lijken wel héél erg goed op elkaar. Na een weekje ken je de voorgerechten bijna uit het hoofd: pimientos de padron, puntillas de calamar, croquetas de pescado, … Met als gevolg dat we de laatste avond bij de lokale Italiaan aan tafel schoven. Steengoede pizza overigens!
Wellicht een beetje fout om dit bij de minpuntjes op te lijsten, maar toch… Té veel (troepen) wielertoeristen, waardoor op de Lanzarotiaanse wegen soms gevaarlijke toestanden ontstaan.