Veranda – de zaak van chef Davy Schellemans in de Zurenborgse Guldenvliesstraat en vlakbij station Antwerpen Berchem – sloot eind december 2014 de deuren met de belofte terug te verrijzen in de buurt van het slachthuis. Intussen bleven sous-chef Matteo Pabo Nardin en gastheer Daan Guelinckx het pand meer dan warm houden onder de noemer Bascule, een jaar later rondden ze ook dat hoofdstuk af.

Een kleine twee maanden later – op 16 februari 2016 – heropenen Davy en Daan Veranda in de Lange Lobroekstraat. Op de vierde dag van hun nieuwe verhaal parkeren we aan het begin van deze straat en merken dat het adjectief ‘lang’ op z’n plaats is, want Veranda ligt helemaal aan het andere eind. Eerst wandelen we het restaurant voorbij, snel keren we op onze stappen terug om binnen te treden in een pand dat opvallend veel ruimer is dan hun vorige onderkomen. Voorin zit een wijnbaar waar je zonder reservatie kunt aanwaaien, daarna zien we links de open keuken en rechts een eerste deel restauranttafels. Wij krijgen een plek in het tweede gedeelte met een meer dan plafondhoge raampartij en zicht op een stadstuintje. Drie is altijd een wat ongelukkig getal om uit eten te gaan, ik installeer me in het midden tegenover mijn gezelschap.

De keuze bestaat ’s middags uit drie (voor + hoofd + na) of vijf (voor + voor + hoofd + na + na) gangen. Daarnaast bestaat de optie om enkel de drie hartige gangen (voor + voor + hoofd) te kiezen, en het zal geen verrassing zijn dat ik daar als niet-dessert-mens meteen wat voor voel. En de rest ook: dus beslist!

We bestellen met twee iets dat bubbelt als aperitief, verdere details heb ik niet onthouden of opgeschreven. De derde persoon aan tafel houdt het alcoholloos.

Wat meteen opvalt, is de meer internationale crew in vergelijking met de vorige Veranda. De wijndame spreekt Frans, een jongeheer – uit het keukenteam, denk ik – komt enkele gerechten voorstellen in het Engels met af en toe een Nederlands ingrediënt ertussen. Grapppig! En ook wel handig, want knolselder in het Engels (celeriac trouwens) behoort bijvoorbeeld niet tot mijn standaard woordenschat.

Als hapje krijgen we een bereiding met aardpeer en lardo. Ooit moet ik een ode aan de aardpeer schrijven, want wat is dat toch een fucking lekkere groente… Daarnaast verschijnt ook een klein soepje van sjalot met mosterd als extra smaak.

Foto: Geert Van Couteren

We gaan voor de begeleidende wijnen: wit bij gang één, vin orange bij gang twee, rood bij gang drie. Slechte punten voor mezelf: want in een restaurant / wijnbar waar wijn zo prominent aanwezig is, moet ik meer aandacht schenken aan wat ik drink. Maar goed, laat ik de boeiende gesprekken, de mindere akoestiek en de Franse uitleg als verzachtende omstandigheden inroepen.

We starten met knolselder, coquille, citroen, haringei als eerste voorgerecht. Uit de mondelinge uitleg hadden wij echter begrepen dat de wortel eerst op het menu stond, dus we zijn wat in de war en vragen ons af of we dan wel de juiste wijn aan het drinken zijn. Dat blijkt het geval. En op het eind van de lunch geven we aan Daan mee dat we het vroegere krijtbord of een papieren leidraad wel misten. Desalniettemin een geslaagde gang die meteen verraadt: ‘VERANDA IS BACK!’.

Daarna komt de bereiding van wortel: tegenwoordig niet alleen meer oranje, maar ook geel en rood. Het getuigt wel van humor dat we hierbij een vin orange drinken. De wortel wordt opgetild door een Aziatische vinaigrette met koriander en citroengras. Zo vraagt het geen inspanning om mee te doen met Dagen Zonder Vlees…

Foto: Geert Van Couteren

We ronden af met spiering en rode biet. Het stukje varkensvlees valt immens in de smaak en de bietjes in verschillende gedaanten als begeleiding zorgen voor een bord dat af is. Ik vind het altijd een plus als je van kan zeggen of denken: “Jips, dit is [naam van het restaurant] / [naam van de chef]!”. Dat is hier absoluut het geval.

Nog een koffie en onze eerste lunch bij de nieuwe Veranda zit er alweer op. Bij het buitenwandelen glimp ik even naar de eetkaart in het voorste wijnbargedeelte. Mosselen, harissa en de andere bar bites doen mij vooral terugdenken aan Bascule. Leuke meubels, leuke prijzen, leuke etiketten. A last-minute stop to remember!

Alleen jammer dat ik niet zo vaak op natuurlijke wijze in deze buurt kom… Moge Veranda een verantwoorde reden zijn om regelmatig een omweg te maken!

••• UPDATE •••

Afgelopen donderdag stond er Sportpaleis op het programma: Macklemore & Ryan Lewis. Mijn hartje klopt hiphop, dus dat wil ik niet missen. Net op tijd besef ik dat de nieuwe Veranda wellicht niet ver van deze concerttempel ligt en Google Maps bevestigt: 700 meter! We parkeren om 19u00 voor de deur van Veranda om alvast op te warmen met enkele prima en betaalbare wijntjes, geserveerd door de joviale Daan en Louis.

Mijn gulzige ik wil eigenlijk de zes barhapjes bestellen, maar Daan tempert mij en achteraf moet ik hem absoluut gelijk geven: vier stuks was zeker en vast voldoende voor twee personen. En al zeker aan dit vlotte serveertempo… We proeven de mosselen, harissa | kaaskroketjes, dip | broodje buikspek, thai vinaigrette | verse pasta, inktvis, wortel.

Wat een topformule: € 75 voor zes wijntjes (drie elk) en zes bordjes. O wat ben ik tevreden dat mijn avondmaal geen slecht pak frieten in het Sportpaleis geworden is… Even wandelen en het heupshaken kan beginnen. Down town! Thrift shop! Can’t hold us!