Tja, ik denk dat ik voor twee nog hangende blogposts met dezelfde intro mag starten als tijdens de lockdown dit voorjaar. Helaas. Toen startte ik mijn resto review over Jus, Shinsen en Bistrot Du Nord steevast met onderstaande disclaimer, uiteraard is de sneeuwvakantie niet meer aan de orde.
“Laat me starten met bekennen dat ik getwijfeld heb om deze blogpost te schrijven, want het voelt wat vreemd om een mening over een restaurant te formuleren wanneer de uitbaters door de Corona-maatregelen genoodzaakt zijn om hun zaak tijdelijk dicht te doen… Er staan nog een aantal restaurants op mijn ‘to blog’ lijstje, omdat ik er door de drukte van de voorbije maanden en een sneeuwvakantie (niet in Noord-Italië of Ischgl) met slechte WIFI niet toe gekomen ben. Uiteindelijk heb ik beslist om deze blogposts wél te schrijven: misschien kan het een duwtje in de rug zijn om – wanneer we terug uit eten kunnen – bij dit specifieke restaurant te reserveren. Tegelijk is het voor mezelf ook een manier om een paar etentjes van de voorbije maanden opnieuw te beleven bij gebrek aan beter – al geniet ik momenteel nog wel van het huiselijkheid.”
Het moet ondertussen meer dan een jaar geleden zijn dat Mico’s Kitchen de Antwerpse Kasteelpleinstraat inruilde voor de nog centraler gelegen Kloosterstraat en ook qua naam een update onderging naar Mico & Jon. Hoewel ik dol ben op Aziatisch eten en in Antwerpen wel wat gelijkgestemde vrienden heb wonen, raakte ik er pas vorige maand…
Ik duw als eerste luncher de glazen deur open, maar merk dat we zeker niet alleen zullen zitten: op de meeste tafels staat een bordje met ‘gereserveerd’. Wij mogen ons installeren aan een ronde tafel met een houten bank en een stoel als zitopties. Om te starten installeer ik mij op de bank en mijn iets later arriverend gezelschap vindt dat prima. Datzelfde gezelschap – beter gekend als Avocado van de Duivel – maakte trouwens pakken betere foto’s dan mezelf die middag, dus ik ben dankbaar dat ik deze beelden mag gebruiken.
We starten met een aperitief en dat zorgt meteen voor een grappig moment. Niet per se omwille van de smaak, al mag mijn witte wijn van het mij gekende wijngoed GEIL (€ 6) er absoluut wezen. Wel door het verraste gezicht van Caroline wanneer haar sake verschijnt. De aangeduide hoeveelheid (4 centiliter) was ons ontgaan, dus moeten we wel even lachen om dit schattige minitasje Tsuruume Yuzu (€ 4) met een mix van sake en yuzu. Jammer dat er geen referentiegrootte op de foto staat, maar geloof me: écht mini.
tsuruume yuzu | foto: Caroline D’hont
Ondertussen selecteerden we drie bereidingen uit de lunchkaart. Ik wil het vooral licht houden, de overkant droomt al van een dessert.
sourdough potsticker of minced pork | foto: Caroline D’hont
Als eerste verschijnen de potstickers op tafel, languit sourdough potsticker of minced pork, daikon kimchi, tallegio & grana padano (€ 12,50 – 4 stuks). Meteen een erg fotogeniek gerecht waar de potstickers van zuurdesem verborgen liggen onder een prachtig krokantje van de genoemde kazen. Klasse en overduidelijk huisgemaakte klasse proef je.
organic Antwerp shiitakes | foto: Caroline D’hont
Daarna volgt het vegetarische gerecht: Bart Vinck’s organic Antwerp shiitakes, pickled mushrooms, pumpkin, Swiss rainbow chard & rice (€ 17,50). Zonder meer lekkere paddenstoelen, alleen zijn we er op het einde van de hartige gerechten wel over eens dat deze bereiding beter samen met de onderstaande op tafel was verschenen en niet zo kort na de potstickers.
soy braised beef | foto: Caroline D’hont
De soy braised beef, veggies, tsukémono & rice (€ 24) is werkelijk een schot in de roos. Zo in de roos zelfs dat ik even overweeg om een extra meeneemportie te vragen voor mijn vriend die avond. Het rundsvlees smelt weg op de tong, de sojasaus proeft niet te zout, de tsukémono (yes, Google to the rescue = gefermenteerde groentjes) brengen beet en de pikante veeg op de rand van het bord pit. Nog even zeggen dat die laatste dresseerstijl mij automatisch aan de signature rice bowl van Camino doet denken, wellicht niet ongewoon in de Aziatische keuken maar mij daar voor het eerst opgevallen.
choux au craquelin gevuld met gezouten karamelroom | foto: Caroline D’hont
Terwijl ik zoals voorgenomen pas voor het dessert geniet mijn disgenoot tot slot zichtbaar van de choux au craquelin gevuld met gezouten karamelroom. Mooi om zien. Mooi om de middag mee af te ronden en terug aan het werk te gaan…
Tegen die tijd zit de zaak ook goed gevuld en ik wens team Mico & Jon dan ook vooral dit toe: veel vuile couverts van zodra ze terug liefhebbers van de progressieve Aziatische keuken mogen ontvangen. Wil je niet wachten om van Mico’s nagerechten te proeven tot de tweede heropening van de horeca? Check dan even de sociale kanalen van Mico & Jon, want ze zetten in deze periode regelmatig in op (zoete) take away.