Business lunch? Ja, graag! Neem me mee, liefst naar een eetadres dat ik nog niet ken… En dat blijkt Faim Fatale te zijn, in de Zuidstationstraat die het Gentse Zuid met Sint-Anna verbindt. Het is zo’n straat waar je al duizend keer doorgereden bent, maar waarvan je je toch geen enkel handelspand of horecazaak kunt herinneren…

De zomer doet haar best deze week en ook al geven de wolken weerwerk, we installeren ons op het binnenterras. Wanneer de ober het lunchvoorstel komt doen, stemmen we meteen in: vichyssoise (parmentier, van aardappel dus) met lente-ui en lompviseitjes als voorgerecht en saltimbocca met salie en parmezaan als hoofdgerecht voor € 17,50. Drankgewijs beperken we het tot elk een glas witte wijn en een grote fles spuitwater. Er moet immers nog flink gewerkt worden na deze lunch! Om de eetlust alvast wat op te wekken of dat eerste hongertje te stillen, krijgen we grof gesneden brood en zwarte olijven die omgeven worden door een gladde, groene dressing – waardoor het van ver wel slakken in een mengsel met look lijken. Zo vanonder een parasol rustig nippend aan de degelijke wijn, waan ik mij toch even in vakantiestemming… Bij de les blijven, Elise!

De vichyssoise komt al snel: in een stijlvol soepbord lacht de koude aardappelsoep ons tegemoet. De afwerking met de lompviseitjes, de lente-ui en wat olie siert het gerecht. Je zou het van een eenvoudig ingrediënt als aardappel niet verwachten, maar de smaak is erg subtiel en het geheel verfrissend. Ik moet wel toegeven dat ik er mij niet 100% van bewust was dat vichyssoise net als gazpacho doorgaans koud uitgelepeld wordt.

Vervolgens maakt de saltimbocca z’n opwachting. Mijn gezelschap verwondert zich wat over de opgerolde versie, al is deze variant volgens mij even ingeburgerd als de platte. We krijgen dus een rol van kalfsvlees met prosciutto waarin we verse salie en parmezaanse kaas terugvinden. De saltimbocca rust op gestoofde krieltjes, erwtjes, spekjes en – met extra punten voor de originaliteit – kropsla. Erbij komt een vrij sterke saus die zich voor mijn disgenoot iets te ongenuanceerd uitspreekt tegenover het kalfsvlees; mij stoort het echter niet. Ik eet met al m’n zintuigen en neem mij voor om binnenkort voor het eerst zelf eens saltimbocca klaar te maken – gerold of plat, dat zal van het moment afhangen.

Afronden doen we met een lekkere koffie van Vandekerckhove’s met de bijhorende mooie tassen. Als sugar shot komen daarbij nog een paar duidelijk huisgebakken zoetigheden: een schelpvormig koekje en een soort chocolate chip cake.

Erg fijn om Faim Fatale aan mijn lijst met prijs-kwalitatief aan te raden lunchadresjes te kunnen toevoegen… Bovendien bijzonder dicht bij onze kantoren in de Gaston Crommenlaan. I do smell business! I do smell lunch!