Gisteren een zalig dagje geprikt om te gaan fietsen ter ere van vader (weekje te vroeg) en moeder (enkele weekjes te laat). 30km rustig trappen op de kustfietsroute (en andere zelf gekunstelde verlengstukken) met als begin- en eindpunt de zeedijk van Sint-Idesbald. Na het afstappen flitst er door het hoofdje “Geslaagde dag!” en dan blijkt dat het beste eigenlijk nog moet komen…

Papa vermeldde minstens drie maal in de loop van de namiddag: “En we gaan dan nog een lekker steakske eten vanavond…” Dergelijke ballonnetjes versterkten enkel mijn vermoeden dat er hoogstwaarschijnlijk vis op het menu zou staan. Maar ik had niet meteen gerekend op het summum voor de liefhebbers van de smaak van de zee… Fruits de mer – for Christ’s sake!

Fruits de mer bij “Maison de la mer” in Koksijde

Een culinaire recensie schrijven over de zeevruchten van gisteren is volgens mij “verloren Vlaams”, want soms zegt een beeld veel meer dan 1000 woorden. Enkele adjectieven ploppen wolksgewijs (denk aan mindmapping) op in mijn hoofd: vers, overvloedig, tongstrelend, … Dus gewoon eens gaan proeven in Maison de la mer en de fruits de mer “royal” (3 palourdes, 3 oesters, 6 mosselen, 6 venusschelpen, 6 wulken, 3 langoustines, 3 gamba’s, 1/2 krab, 1/2 kreeft en handjevol grijze garnalen – niet meer 100% zeker over samenstelling wegens geen menukaart online) bestellen.

Ik denk dat er maar één deftige manier is om deze post af te ronden…
Drie zilte zoenen voor de papa en de mama!