Het Antwerpse Groen Kwartier blijft zich verder ontwikkelen. De toon werd – als ik mij niet vergis – gezet door Sergio Herman die zijn kapel (later The Jane) kocht en André Duval zijn stokerij (later Stokers). Ondertussen kun je pizza’s eten of dakboer worden op de PAKT site en recent opende het ambitieuze August de deuren.

Ambitieus, omdat August tegelijk als hotel, bar, restaurant, wellness en shop naar buiten komt. Gezien Nick Bril – beter gekend als chef van The Jane – zijn handtekening onder het August menu zet, klinkt dat als de perfecte locatie voor een verjaardagslunch met één van mijn beste vrienden die ook wel van een lekker mondje eten houdt.

We lopen langs de balie van het hotel tot bij deze van het restaurant en worden doorheen de bar naar de zijbeuk met het eetgedeelte geëscorteerd. Links staan ronde tafeltjes tegen de muur, rechts kun je aan vierkante zitten en mag de ene helft van het gezelschap zich in een lange zetel vleien.

Als openingsdrankje kiest de jarige voor de huiscocktail: Hierbas de las Dunas (de kruidendrank van Sirco Bakker, chef bij Pure C) met rabarber (€ 15). Ik vind een bubbel van Veuve Olivier et Fils (€ 14,50) hier wel op zijn plaats. De ober gaat de bestelling meteen doorgeven, wij duiken nog even in de bites en vallen na even aarzelen voor oester en rillettes.

huiscocktail en dito bubbels

Daar verschijnt de wilde oester ‘Daniel Surlot no. 2’ in tempura, dashi, lente-ui, daikon (2 stuks – € 10) op een bedje van keien. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit al tempura van oester at; de combinatie van het gefrituurde beslag, het oestervlees en de frisse Aziatische smaken werkt wel. Alleen denkt onze buurman daar anders over: hij laat zijn gefrituurde oesters omwisselen door de klassiekere versie met sjalot en merlotazijn.

wilde oester in tempura

wilde oester in tempura, from a different angle

rillettes van Duroc d’Olives

Naast de verfijnde oester kom een genereuze portie rillette (sic) van Duroc d’Olives, meule toast, augurk (€ 8) te staan. Persoonlijk vind ik die toast – meule toast is trouwens een term waar ik nog nooit eerder van hoorde – veel te vettig. Het lijkt alsof die sneetjes brood in een al even genereuze klomp boter gebakken zijn. Ik verkies dan ook het ‘gewone’ stokbrood dat op tafel staat om wat rillettes op te smeren. Mijn vermoeden fluistert dat deze hoeveelheid rillettes eigenlijk voldoende zou zijn als lunch, daarom besluit ik wijselijk om niet alles op te eten. Voor één keer ben ik niet gulzig, des te meer omdat ik tegelijkertijd bedenk dat er thuis wel eentje erg content zou zijn met een proevertje van deze rillettes. Durf ik dat, een doggybag vragen in een restaurant van deze categorie?

brood

Ja, ik durf dat…

g e o r g e s met zijn restje rillettes

De voor- en hoofdgerechten werden inmiddels beslist. En omdat we het beiden op vis houden, lijkt het geen slecht idee om een fles witte wijn te bestellen… Bij August kun je echt los gehen wat wijn betreft, want voor een fles van meer dan € 100 draaien ze hun hand niet om. Ineens merk ik een type druif op die mij katapulteert naar een erg fijne vakantie in de Italiaanse Marken: Pecorino, niet de kaas dus wel de druif. Van wijnhuis Tenuta Spinelli drinken we de Artemisia (€ 29,50) uit 2017. Wat vreemd is dat de ober ons komt waarschuwen vooraleer hij de fles opent dat dit een wel erg zure wijn is. Even brengt hij me aan het wankelen, uiteindelijk besluiten we toch om bij onze originele keuze te blijven en daar ben ik achteraf gezien blij om.

vongole, chorizo, peterselie

Ondertussen verschijnt mijn voorgerecht: vongole, chorizo, peterselie (€ 14). Ik durf dit een veilige keuze noemen, met verse vongole kun je bij mij niet veel verkeerd doen. Het kommetje schelpen proeft intens door de toevoeging van chorizo en valt toch iets zwaarder uit dan ik gehoopt had na onze stevige hapjes. De overkant pakte het tactischer aan met hamachi crudo, ceviche, avocado, koriander (€ 15). Dit visje – aka geelvinmakreel – at ik voor het eerst bewust bij Shibui, wellicht ooit ook al onbewust in een sushicontext. Mijn gezelschap behoort tot de kritische en minder lyrische soort en toch herhaalt hij minstens vijf keer doorheen de middag dat zijn voorgerecht heerlijk was.

hamachi crudo, ceviche, avocado, koriander

Bij de hoofdschotels – ook wel mains genaamd – twijfel ik lang tussen vis of kip, om uiteindelijk de BBQ tarbotine, beurre noisette, peterselie, kappertjes (€ 31) te bestellen. Zoals gezegd houden we het beiden uitsluitend bij vis; zo zwicht hij voor zeeduivel, courgette, Bouchotmossel, specerijen, citrus (€ 32). Als sides selecteren we:

• kropsla, dragon, mosterd (€ 5)
• BBQ-geroosterde groenten van De Volle Grond (€ 6)
• pommes frites & mayonnaise (€ 6)

BBQ tarbotine, beurre noisette, peterselie, kappertjes

zeeduivel, courgette, Bouchotmossel, specerijen, citrus

kropsla, dragon, mosterd

BBQ-geroosterde groenten van De Volle Grond

pommes frites & mayonnaise

Laat me beginnen met mijn tarbotine die erg spectaculair oogt… De ober informeerde overigens op voorhand of ik het zag zitten om een volledige vis onder handen te nemen. Ja, hoor! Ik hou zelfs van het ontvellen, fileren en geleidelijk aan opeten van zo’n beestje. Mijn BBQ tarbotine smaakt, alleen kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat een dagverse vis vlotter van de graat zou komen. Mijn tafelgenoot merkt tevens op dat zijn zeeduivel iets overdone en bijgevolg wat te droog is.

Voor de rest oogt alles schitterend! De kropsla wil ik thuis vaker zo opgewerkt serveren. De ‘pommes frites‘ op de menukaart hinten dat het culinaire brein achter August Nederlandse roots heeft, niettemin bevallen de knapperige frietjes met hun groene kruidenpoeder ons. Om welk groen kruid het gaat, kan ik niet meteen detecteren.

Tot slot een apart applausje voor de beeldige geroosterde groenten van De Volle Grond, de coöperatieve waar onder andere de PAKT dakboeren deel van uitmaken. Onder andere de spitskool en de afwerking met boekweit brengen deze groentebereiding naar een topniveau.

de grot van August

Veel meer dan voldaan bedank ik vriendelijk voor een dessert. Een americano (€ 3,50) zie ik wel nog zitten, om de spijsvertering wat te bevorderen… Zeker als we deze mogen drinken in één van de binnentuinen van August, waar evenzeer bij een grot gebeden kan worden tot de heilige Augustus – al is hij voor ons niet verschenen.

Met een lichtjes dubbel gevoel stappen we het Groen Kwartier uit: we lunchten absoluut lekker, alleen bestelden we met elk bite – voorgerecht – hoofdgerecht té gulzig en zijn we beiden niet overtuigd van de versheid / bakwijze van de vis.

Ik kom graag nogmaals terug bij August, al zal het eerder voor één hoofdschotel en wat sides zijn. Dat lijkt me meer voldoende als lunch! Our bad!