De Ronde

Een nieuwe fictiereeks van Jan Eelen op televisie vanavond, dus een pak ogen richting first screen. De hashtag #deronde verraadt op Twitter dat de eerste reacties overwegend positief zijn. Toch maken vele twitteraars opmerkingen over de hoge dosis – misschien zelfs overdosis – bekende, gevestigde acteurs in deze serie.

Een begrijpelijke reactie…

Al kunnen we Stefaan Degand alvast noteren als ontdekking
– hoewel hij ook al deel uitmaakte van de Rundskop cast.

Maar hoe moet een mens in godsnaam bijblijven in een 9delige reeks
als Bucky weer voor Nauwelaerts blijkt te werken,
als de CO en de medic in eenzelfde wagen zitten,
als de modeontwerper en de stand-up comedian nu ook acteren,
als Fernand ineens de papa van Liesje en de man van Lydia Protut blijkt te zijn,
als Simonneke geen opgestoken haar meer heeft,
als de toogfilosoof op de regie blijkt te werken,
als Gerrit Callewaert van boer naar rechercheur is getransformeerd,

En toch ben ik nu al fan,
van de koers in het algemeen
en De Ronde in het bijzonder.

Zesdaagse Gent

Niet-gemotoriseerde vormen van fietsen bekoren mij. De baan en het veld als fel gesmaakte ondergronden. Maar de piste evenzeer!

Doorgaans geniet ik passief. Veelal vanuit de zetel. Tijdens de Zesdaagse van Gent daarentegen pik ik trouw een avondje in real life mee – liefst met van “die schoon ticketten”. Gisterenavond was het niet anders.

26 coureurs en hun entourage in een goed gevuld Kuipke.
Een sportevenement met het labeltje “volksfeest” – tot in de VIP-tent toe.

Elk jaar opnieuw ben ik onder de indruk van de sfeer op en rond de wielerpiste. Pompende beats jutten het publiek op. De renners – publiekslievelingen als De Ketele en Keisse in het bijzonder – grijpen rustige momenten aan om vanop hun pistefiets met enthousiaste armbewegingen hetzelfde te doen. De pintjes doen de rest…

Door al dat supportersgeweld sta ik soms iets te weinig stil bij de buitengewone sportprestaties die de renners neerzetten. Zes dagen achtereen scherp blijven in de tijdritten, derny’s, ploegafvallingen en andere disciplines. Die scherpheid uit zich in hun lichaamsomtrek, maar ook in de gedemonstreerde staaltjes techniciteit en tactisch inzicht.

[portfolio_slideshow]

Respect!
En een diepe buiging voor Ilyo Keisse…

Ik ren (10km in Gent), dus ik ben

Ik heb het eventjes gecontroleerd. Op 01/07/2010 heb ik voor het eerst over mijn loopervaringen geschreven. Misschien sprak ik het toen niet zo volmondig uit, maar mijn doel was destijds al om 10km te lopen. Start to run and beyond… En vandaag, vandaag was – na meerdere maanden trainen – de dag van de waarheid.

Na het startschot van Daniël Termont verliepen de eerste kilometers vlotjes. De rest van het parcours helaas iets moeizamer… Maar tegen alle verwachtingen in klopt het cliché dat wedstrijdtijden doorgaans pakken beter zijn dan trainingstijden. Niet zonder enige voldoening kan ik dan ook zeggen dat mijn buurmeisje Anne en ik de 10km – die overigens 10,66km bleken te zijn – afgerond hebben in 68min27sec.

Zo spreekt het LED scherm – gevoed door die chip bevestigd aan mijn veter…

Mijn Endomondo tracking app geeft een ietwat postiever gekleurde tijd aan, maar 17 seconden maken uiteraard een mensenleven niet.

http://www.endomondo.com/workouts/hBGZ1h6ltfs

Alle verslaggeving op een stokje: een kleine randbemerking over de betrouwbaarheid van Endomondo lijkt mij hier toch wel gepast. Het flatteert uiteraard dat deze app mij gelijkstelt aan Jezus, maar om over water te lopen zal ik hoogstwaarschijnlijk nog wat extra support van de apostelen nodig hebben… ;-)

Wat betreft die doelen stellen – en bijstellen…
Tot op de 10 miles! Zo onder de Kennedytunnel lopen lijkt mij wel wat.

Dag van de waarheid

In eerdere blogposts (Doelen stellen – en bijstellenStart to run and beyond en Running 2.0) beschreef ik mijn looptraject. Over hoe het allemaal begon met Evy – net zoals bij zoveel andere lopers. Over hoe de flowzone ineens komt bovendrijven en de ambitie wat scherper wordt. Over hoe tools mij stimuleren om verder te trainen naar mijn persoonlijk doel toe.

En dat persoonlijk doel is 10km lopen.
Focus op de afstand, niet op de tijd.

De locatie van de waarheid veranderde van Hasselt, naar Mechelen, naar uiteindelijk hometown Gent. Maar de afstand blijft dezelfde.

Zondag loop ik mijn uur – maar het mag van mij iets meer zijn – van de waarheid.
Met een persoonlijk record van 7,5km in de benen.
Een uitdaging van formaat dus…

http://nl.marathongent.be/