Met de Cadixwijk in Antwerpen was ik niet echt vertrouwd. Locals vertellen mij echter dat de ene na de andere horecazaak er recent de deuren opent: zo werkte ik wat bij Georges espressobar (where else?), dronk ik een apero bij Bar Tikilla en houdt Bar Brut op woensdag helaas de wekelijkse sluitingsdag. Dat allemaal in aanloop naar een avondje dineren bij UPTON in de Napelsstraat, met de Zesta ladies. Als je even ‘zesta’ in het zoekvenstertje van deze blog intikt, dan merk je meteen we go way back…
We krijgen de eerste tafel voorin toegewezen: het ronde meubel leent zich perfect voor een gezelschap van drie personen, want zo hoeft niemand zonder overbuur te zitten. Het gordijn aan het sas zorgt er bovendien voor dat de ijzige januarikoude niet binnengeraakt.
De attente gastvrouw somt enkele opties op om de avond drankgewijs mee in te zetten en we volgen allemaal Carolines enthousiasme bij het horen van Franciacorta, een Italiaanse schuimwijn. Bij deze bubbels horen twee toonzetters. Eerst verschijnt een schattige amuse die al lijkt te knipogen naar het dessert (denk aan een millefeuille): gyozadeeg met crème van blauwe kaas en kaviaar van porto. De chef spant de verwachtingen! Hij heet trouwens Gianfranco Van de Maele. Zijn Italiaanse mama en zijn werkervaring in Osaka verklaren de inspiratie uit beide landen. Italië en Japan op één menukaart, dat klinkt als het beste van twee werelddelen of zoiets…
Als tweede volgt een takoyaki, oftewel een Japans balletje dat normaliter met inktvis gevuld wordt. Bij UPTON maakt de inktvis plaats voor ansjovis en artisjok, afgewerkt met zeewier en bonito flakes. De foto moest eigenlijk een video zijn, want na het serveren blijven de bonifo flakes – als je ooit op iemand indruk wil maken, noem je die gewoon katsuobushi zoals alle Japanners – ongelofelijk schattig wapperen.
O ja, ik vergeet om te vermelden dat we zonder veel dralen instemmen met het viergangenmenu (aan € 55). We onderbreken de chef zelfs wanneer hij de uitgebreide uitleg komt geven: ‘Laat maar! Verras ons!’. Misschien nog meegeven dat er ondertussen brood, boter, olijfolie en ook fantastisch lekkere porchetta in het midden van de tafel staat.
Maar dan arriveren we bij the real deal. Als eerste gang komt er Oester | Koolrabi | Sake | Winterpostelein. Dat klinkt al als een mondvol, maar ik geef met plezier nog iets meer detail… De Zeeuwse platte oester laat zich heel stijlvol vergezellen door een sorbet van sake, tempura van gepofte rijst, ravioli van koolrabi met winterpostelein en zeewier en zelfs een paar crosnes (je weet wel, die rupsachtige knolletjes). Hier vooral Japanse invloed dus.
We jumpen naar 100% Italië met Cacio e pepe | Pici | Pecorino Romano. De volledige pecorino staat in de open keuken en wanneer er met een gasbrander kaas geoogst wordt, verspreidt zich een zalige geur door het restaurant. Je zou hiervoor eens extra naar het toilet – vlakbij de keuken gelegen – wandelen. Pici, oftewel handgerolde dikke spaghetti, is hip dezer dagen. En op deze manier bereid (cacio e pepe = met kaas en peper) zou ik UPTON zelfs voldaan buiten wandelen na enkel een driedubbele portie van dit pastagerecht.
Als hoofdgerecht verwent de chef ons met Hert | Wintertruffel | Olijf | Radicchio. Ik gebruik het werkwoord ‘verwennen’, al moet ik wel toegeven dat we gedrieën dit als het minste gerecht van de avond bestempelen. Eigenlijk heeft het niet veel zin om dit zo (als ‘het minste gerecht’) te omschrijven, want op die manier doen we UPTON echt oneer aan. Het is alleen dat de vorige twee gangen zó krachtig waren… Sorry, ongelofelijk mals stuk Bambi met jouw beeldige bordeauxrode begeleiding en schilfers truffel.
Ondertussen weet mijn blogpubliek dat ik doorgaans niet warm word van het nagerecht. En al zeker niet als het eentje met citrustoetsen is… Karamel daarentegen. Chef Gianfranco komt bijgevolg met een soort haat-liefde aanzetten: Chocolade | Yuzu | Gezouten Karamel. Het ziet er in elk geval schitterend uit, niettemin kan ik het niet laten om even onder de chocoladecirkel te gaan piepen. Mijn welgemeende excuses aan de chef om zijn heerlijke constructie onderuit te halen.
Wederom een meer dan geslaagde Zesta-reünie, zowaar eentje met onderscheiding! En laat dat in deze #30jaarvtm tijden helemaal aan de orde zijn…
UPTON leukt op de lange termijn de Cadixwijk op en op de korte termijn onze avond. Overigens ook deze van Jan Jambon, die diezelfde avond aan een andere tafel dineert.